Να βρεθεί εκτός ΔΝΤ κινδυνεύει η Κριστίν Λαγκάρντ. Η Γαλλίδα γενική διευθύντρια δικάζεται σήμερα από ένα ειδικό δικαστήριο της Γαλλίας (το λεγόμενο δικαστήριο της Δημοκρατίας το οποίο απαρτίζουν τρεις ανώτατοι δικαστικοί και 12 κοινοβουλευτικοί από τους οποίους οι 6 είναι βουλευτές και οι άλλοι έξι γερουσιαστές) για την υπόθεση Μπερνάρ Ταπί.
Στην περίπτωση που καταδικαστεί για αμέλεια (αυτή είναι η κατηγορία που αντιμετωπίζει) η ανώτερη ποινή που μπορεί να της επιβληθεί είναι ένας χρόνος φυλάκιση και πρόστιμο 15.000 ευρώ.
Όμως, το μεγάλο, πρόβλημα, όπως επισημαίνουν Γάλλοι νομικοί και πολιτικοί παρατηρητές, δεν είναι η ποινή αυτή καθεαυτή, αλλά αν μπορεί να παραμείνει στη θέση της στο ΔΝΤ μετά την καταδίκη της για υπόθεση που ανάγεται στην περίοδο που ήταν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας.
Μαζί της κατηγορούνται ο επιχειρηματίας Μπερνάρ Ταπί, δικαστής διαιτητής Πιερ Εστούμπ, διευθυντής του υπουργικού γραφείου της Κριστίν Λαγκάρντ, Στεφάν Ρισάρ και ο δικηγόρος του Μπερνάρ Ταπί, Μορίς Λαντούρν.
Η υπόθεση αφορά σε διεκδίκηση του Μπερνάρ Ταπί 400 εκατομμυρίων ευρώ από την κρατική τράπεζα Credit Lyonnais.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν από 20 χρόνια περίπου ο Μπερνάρ Ταπί πούλησε τις μετοχές που είχε στην εταιρεία αθλητικών ειδών Adidas στη γαλλική τράπεζα. Αργότερα στράφηκε εναντίον της και υποστήριξε ότι ζημιώθηκε από τη συναλλαγή και απαίτησε 400 εκατομμύρια ευρώ. Η υπόθεση ανατέθηκε σε διαιτητικό δικαστήριο το οποίο δικαίωσε τον Μπερνάρ Ταπί και του επιδίκασε 400 εκατομμύρια ευρώ.
Η Κριστίν Λαγκάρντ από αυτό το σημείο εμπλέκεται στην υπόθεση και κατηγορείται για αμέλεια διότι το 2008 και ενώ ήταν υπουργός Οικονομικών δεν άσκησε έφεση.
Να σημειωθεί ότι τον Οκτώβριο του 2015 το Εφετείο του Παρισιού καταδίκασε τον Μπερνάρ Ταπί να επιστρέψει 405 εκατομμύρια ευρώ και τώρα η υπόθεση εκδικάζεται στον Αρειο Πάγο της Γαλλίας, ενώ σήμερα αρχίζει η δίκη στο Δικαστήριο της Δημοκρατίας (Ειδικό Δικαστήριο).
Η ακριβής κατηγορία που αντιμετωπίζει η Κριστίν Λαγκάρντ είναι ότι δεν συμβουλεύτηκε τις νομικές υπηρεσίες του υπουργείου της, ούτε το Συμβούλιο του Κράτους ανεπίσημα και περιορίστηκε «στη γνώμη προσώπων που ήταν γύρω της και είχαν όλοι την ίδια γνώμη», όπως αναφέρει η γαλλική εφημερίδα Le Monde.