Η κινηματογραφική σταδιοδρομία του Τίντο Μπρας, «μαέστρου» του ψυχολογικού ερωτισμού, είναι πολύ μακρά και ξεκινά από τη δεκαετία του ’60, με ταινίες που προκάλεσαν άμεσα την αντίδραση της λογοκρισίας. Αλλά εκείνη την εποχή, οι ταινίες του προκαλούσαν όχι για το ερωτικό στοιχείο τους, αλλά για το πολιτικό μήνυμά τους. Η πρώτη μεγάλη ταινία του «Όποιος δουλεύει είναι χαμένος από χέρι» (Chi lavora e’ perduto, 1963), περιγράφει τον αγώνα ενός νέου να ενσωματωθεί στην κοινωνία.
Ωστόσο, ο Μπρας πέρασε στο Πάνθεον του κινηματογράφου με ταινίες όπως το διάσημο «Κλειδί» με τη Στεφανία Σαντρέλι και την «Αισθηση ’45» (Senso ’45), βασισμένο στο έργο του Καμίλο Μπόιτο, με την Άννα Γκαλιένα.
Γεννημένος στο Μιλάνο στις 26 Μαρτίου 1933, μετά τις σπουδές του στη Νομική, ο Μπρας μετακόμισε στη δεκαετία του ’50 στο Παρίσι κι εργάσθηκε στο αρχείο της Γαλλικής Ταινιοθήκης. Έλαβε το βάπτισμα του πυρός στον κινηματογράφο ως βοηθός του σκηνοθέτη Αλμπέρτο Καβαλκάντι, μετά του Γιόρις Ίβενς και στη συνέχεια του μεγάλου σκηνοθέτη Ρομπέρτο Ροσελίνι στις ταινίες του «Ινδία» και «Στρατηγός Ντελλα Ρόβερε», αμφότερες του 1959.
Μεταξύ των άλλων διάσημων ταινιών του περιλαμβάνονται ο «Καλλιγούλας» (1980) με πρωταγωνιστή τον Μάλκομ ΜακΝτάουελ, που εκτυλίσσεται στην Αρχαία Ρώμη, και η κωμική αυτοβιογραφία του «Ποστ Ρεστάντ Τίντο Μπρας» (1995), στην οποία πρωταγωνιστεί και ο ίδιος.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (από La Repubblica, Corriere della Sera, huffingtonpost.it)
