Ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ν. Στρος Καν συνελήφθη στις ΗΠΑ τη στιγμή που ήταν μπροστά στις δημοσκοπησεις ως πιο δημοφιλής για υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας ενόψει εκλογών το 2012, εκτοπίζοντας τον Νικολά Σαρκοζί.
Όλοι περίμεναν ότι μέχρι τα τέλη Ιουνίου θα είχε δηλώσει το ενδιεφέρον του να ηγηθεί της κούρσας των Σοσιαλιστών ωστόσο αυτό το σχέδιο αποτελεί πλέον παρελθόν, ενώ είναι σίγουρο ότι ο πολιτικός του αντίπαλος Νικολά Σαρκοζί δεν λυπάται καθόλου.
Είναι γνωστός τόσο για την ακαδημαϊκή όσο και για την πολιτική του καριέρα και έχει τη φήμη ενός ιδιαίτερα μορφωμένου, πολύγλωσσου επιστήμονα με εξαιρετικό χάρισμα στη ρητορική. Έχει παντρευτεί τρεις φορές. Η πρώτη ήταν με την αγαπημένη του από το σχολείο Ελέν Ντιμά, την οποία παντρεύεται σε ηλικία 18 ετών.
Την τρίτη του γυναίκα δημοσιογράφο Αν Σινκλέρ με την οποία είναι μαζί και σήμερα την παντρεύτηκε το 1991. Η κ. Σινκλέρ είναι κληρονόμος ενός από τους πιο σημαντικούς εμπόρους τέχνης της Γαλλίας. Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη ενώ ο πατέρας της είχε καταφύγει στις ΗΠΑ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο προσπαθώντας να αποφύγει τη δίωξη από τους Ναζί.
Ο Ντομινίκ Στρος Καν γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1949 στο Νειγύ σιρ Σεν σε μία πλούσια παρισινή οικογένεια εβραϊκής καταγωγής με φιλελεύθερες αντιλήψεις. Πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στο Μαρόκο, το οποιο εγκατέλειψε μετά από τον μεγάλο σεισμό του 1960 για το Μονακό.
Ολοκλήρωσε τις πρώτες του σπουδές στο Παρίσι και πήρε διδακτορικό δίπλωμα στα Οικονομικά από το Université Paris X. Ήταν μέλος της Ένωσης Κομμουνιστών Σπουδαστών και το 1970 ξεκίνησε να συνεργάζεται με το Κέντρο Σοσιαλιστικών Σπουδών και Ερευνών, όπου έγινε φίλος με τον γάλλο πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν.
Το 1977 ξεκίνησε να διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Νανσί, σε αυτό της Ναντέρν και αλλού.
Το 1981 μπαίνει στο Σοσιαλιστικό Κόμμα σε θέση σχετική με τα οικονομικά και καλύπτει διάφορες θέσεις ως το 1991 όταν γίνεται υφυπουργός Βιομηχανίας, θέση που κρατά μέχρι την ήττα των σοσιαλιστών το 1993. Από το 1994 και μετά μπαίνει στην αγορά συμμετέχοντας σε ένα λόμπι βιομηχάνων υπό τον Βενσάν Μπολορέ.
Το 1997 γίνεται υπουργός Οικονομικών, Οικονομίας και Βιομηχανίας, όπου θέτει σε εφαρμογή μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στην France Telekom και σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Το πρόγραμμα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία θέσεων εργασίας πράγμα που τον κάνει εξαιρετικά δημοφιλή.
Το 1999 κατηγορήθηκε για δύο οικονομικά σκάνδαλα, πράγμα που τον οδήγησε σε παραίτηση από το υπουργειο. Αθωώθηκε από τις κατηγορίες το 2001.
Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2007 εξελέγη επικεφαλής του ΔΝΤ και κέρδισε τον έπαινο των αγορών τουλάχιστον καθώς διαχειρίστηκε το Ταμείο εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης μετά το Μεγάλο Κραχ.