Ένα θανατηφόρο πόκερ παίζεται στη Συρία και στην Μέση Ανατολή. Ένα πόκερ στο οποίο κάθε ώρα, κάθε λεπτό που περνά χάνονται ανθρώπινες ζωές άδικα. Μικρά παιδιά ,γυναίκες ,άνδρες, οικογένειες ολόκληρες ξεκληρίζονται σε μια αιματοχυσία που μοιάζει να μην έχει τέλος.
Είναι σαφές ότι η “εξίσωση” δεν είναι ίδια με την Λιβύη ,όπου η στρατιωτική επέμβαση προχώρησε παρά τις όποιες αντίθετες εκτιμήσεις και απόψεις. Και βέβαια τα όσα ακολούθησαν την πτώση Καντάφι δεν έχουν ακόμη δικαιώσει απολύτως τους ένθερμους υποστηρικτές της επέμβασης.
Στη Συρία οι “παίκτες” είναι όχι μόνο περισσότεροι αλλά και αποφασισμένοι να κρατήσουν τις θέσεις τους μέχρι τέλους. Η Ρωσία πρώτα απ΄ όλα δεν δείχνει διατεθειμένη να αποδεχτεί οποιαδήποτε λύση που δεν θα έχει την έγκρισή της. Μπορεί κι αυτή να συμφωνεί στην αντικατάσταση του Άσαντ αλλά θέλει να έχει λόγο στην διάδοχη κατάσταση.
Η Ελλάδα παρακολουθεί ανήσυχη μεν ,αμήχανη δε τα όσα συμβαίνουν στην Συρία σε αντίθεση με την Τουρκία που προσπαθεί με πάθος να προκαλέσει την στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Η Αθήνα σε τέτοιες περιπτώσεις κάνει πάντα το “καλό παιδί” επαναλαμβάνοντας περίπου ως “παπαγάλος” τις θέσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών.
Έτσι και στην περίπτωση της Συρίας πολύ γρήγορα ,καταδίκασε το καθεστώς Άσαντ και ζήτησε την πτώση του. Η ένοπλη σύγκρουση όμως που τράβηξε σε βάθος χρόνου απέδειξε ότι και αυτοί που θέλουν να ρίξουν τον Άσαντ δεν είναι πολύ καλύτεροι. Και είναι αλήθεια ότι τώρα τελευταία ακόμη και η Δύση έχει αρχίσει να εκφράζει μεγάλο προβληματισμό γι΄αυτό που έρχεται να ρίξει τον Άσαντ. Το θεωρούν ακόμη πιο επικίνδυνο και απρόβλεπτο. Κάποιοι το θεωρούν “θανάσιμο κίνδυνο” για την Δύση.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ www.onalert.gr