“25 Ιουνίου 2009. Τι νύχτα και αυτή. Τι απίστευτη καταστροφή. Μια μνημειώδης καταστροφή. Από τότε που ήρθα στο Λος Άντζελες για να φροντίζω τον Michael Jackson, τα πράγματα άλλαξαν. Ήρθα εδώ πιστεύοντας πως θα είμαι με τον Michael Jackson και τα 3 παιδιά κατά τη διάρκεια της μέρας, αλλά τα βράδυα θα πήγαινα σπίτι για να ξεκουραστώ και να είμαι με την οικογένεια.
Ο Michael δεν ήθελε να είμαι μαζί του μόνο την ημέρα αλλά και τις νύχτες. Οι νύχτες ήταν άγρυπνες για εμένα. Ο Michael για πρώτη φορά μπορούσε να είναι τεχνητά σε καταστολή με propofol για τον ύπνο. Μετά από μήνες κατάφερα να τον πείσω να το σταματήσει και το πετύχαμε 3 ημέρες πριν από τον θάνατό του. Νόμιζα ότι ήταν αξιοσημείωτο κατόρθωμα. Όχι άλλο propofol για τον Michael!
ΤΟ propofol δεν είναι εθιστική ουσία. Δεν είναι γνωστό πως προκαλεί εθισμό, εξάρτηση ή συμπτώματα στέρησης σε ασθενείς. Ο Michael Jackson ήταν εθισμένος στο οπιούχο Demerol. Αν ο Michael είχε μοιραστεί μαζί μου πως το έπαιρνε θα προσπαθούσα να τον γράψω σε πρόγραμμα απεξάρτησης ναρκωτικών. Δεν μου είχε πει όμως τίποτα για αυτό.
Εκείνο το βράδυ είχα αποφασίσει πως δεν θα δω τον Michael. Θα ήταν μια χαρά και θα μπορούσε να κοιμηθεί μόνος του. Αποκοιμήθηκα και κάποια στιγμή άκουσα το κινητό μου. Ήταν ο προσωπικός βοηθός του Michael Jackson, Michael Amir. Τον ρώτησα τι θέλει και μου είπε πως ο Michael Jackson θα τελείωνε την πρόβα σε 10 λεπτά και ήθελε να ξέρει αν θα είμαι σπίτι όταν φτάσει. Τον ενημέρωσα πως δεν θα πήγαινα. Ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα. “Δεν είμαι μηχανή. Χρειάζομαι να ξεκουραστώ, όπως και εκείνος. Δεν ήρθα στο Λος Άντζελες για αυτό”.
Αποφάσισα τελικά να πάω. Έπρεπε να ακολουθήσω τη διαίσθησή μου μια φορά. Το μέλλον του κρεμόταν από μια κλωστή. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα. Όταν έφτασα δεν ήταν ακόμα σπίτι. Ήταν γύρω στη 1 τα ξημερώματα. Αφού ετοίμασα τον φυσιολογικό ορό, κάθισα σε μια καρέκλα και τον περίμενα. Τα παιδιά κοιμόντουσαν στα δωμάτιά τους. Λίγο αργότερα ήρθε ο Michael Jackson.
– “Conrad, πώς είσαι;”
– “Είμαι καλά”
– “Χαίρομαι που σε βλέπω και σε ευχαριστώ που ήρθες”
– “Δεν κάνει τίποτα Michael”
– “Θα κάνω ένα γρήγορο ντους και θα γυρίσω”
– “Οκ”
– “Έχεις φάει; Μην ξεχνάς πως βάζω τον σεφ να σου ετοιμάζει φαγητό κάθε μέρα και να το κρατά ζεστό για εσένα”
– “Ναι Mike το ξέρω, αλλά ξέρεις πως δεν μου αρέσει να τρώω τόσο αργά τη νύχτα”
– “Δεν υπάρχει πρόβλημα Mike. Πώς ήταν η πρόβα σήμερα;”
– “Θα έλεγα πως πήγε καλά”
Όταν γύρισε από το ντους, έψαξα να βρω μια φλέβα. Εκείνο το βράδυ ήταν φλέβα στο αριστερό του πόδι, ακριβώς κάτω από το γόνατό του. Μετά έπρεπε να του βάλω καθετήρα γιατί η ακράτεια και η ενούρηση είχε γίνει μακροχρόνιο πρόβλημα για αυτόν. Του ζήτησα να πάρει ένα χάπι Valium. Αρχίσαμε να μιλάμε περισσότερο. Ήλπιζα ότι σύντομα θα έπεφτε για ύπνο.
Εκείνο όμως το βράδυ ήταν ανήσυχος, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Κάτι ήταν διαφορετικό και δεν ήξερα τι. Ήμουν μπερδεμένος με τη συμπεριφορά του. Το Valium φάνηκε να μην είχε καμία επίδραση οπότε του έδωσα Ativan ενδοφλεβίως. Μετά από μια ώρα δεν είχε υπάρξει αξιόλογη μεταβολή. Παρέμενε ξύπνιος και γύριζε μέσα στο σπίτι, μιλώντας και μουρμουρίζοντας στον εαυτό του.
Ήταν μια νύχτα κόλαση. Μια νύχτα θρίλερ. Όταν ο Michael επέστρεψε στο δωμάτιό του φάνηκε πανέτοιμος. Κατάφερα να τον πείσω να ξαπλώσει. Του έδωσα 2 μιλιγκράμ Versed IV και περίμενα να δω τα αποτελέσματα, αλλά μετά από 20 λεπτά σηκώθηκε πάλι απογοητευμένος. Απλά δεν μπορούσε παραμείνει ήρεμος, δεν μορούσε να χαλαρώσει και να κοιμηθεί. Ήταν σαν ένα χάμστερ που τρέχει σε τροχό. Ήταν σε διαρκή κίνηση. Ο Michael ήταν κυριολεκτικά σαν ζόμπι.
Μετά από 4 με 5 ώρες, η επιθυμία του Michael για ύπνο είχε ενταθεί. Ήταν όλο και πιο ανήσυχος και ταραγμένος. Δεν μπόρεσε να κοιμηθεί παρά μόνο για 10 λεπτά. Αλλά και πάλι ήταν σε εγρήγορση. Του έδωσα άλλα 2 μιλιγκράμ Ativan και 2 μιλιγκράμ Versed αλλά δεν είχαν καμία επίδραση. Με ικέτευε και με παρακαλούσε να του δώσω “γάλα”. Έτσι έλεγε το propofol.
“Conrad αν δεν κοιμηθώ, δεν θα μπορέσω να κάνω πρόβες για το σόου. Δεν θα μπορώ να πάω στην Αγγλία και να δώσω συναυλία. Θα χαθούν όσα έχω κάνει. Όταν δεν πηγαίνω για πρόβες με χρεώνουν. Βοήθησέ με Conrad, σε παρακαλώ βοήθησέ με! Απλά δώσε μου λίγο “γάλα” για να μπορέσω να κοιμηθώ. Μόνο μετά από λίγες ώρες ύπνου θα μπορώ να λειτουργήσω”. Είχε πλέον ξημερώσει.
Βλέποντας ότι δεν μπορούσε με τίποτα να κοιμηθεί, συμφώνησα να του δώσω μια πολύ μικρή ποσότητα propofol. Ήταν μια αθώα δόση, ένα είδος placebo. Έμεινα έκπληκτος όταν αποκοιμήθηκε και χάρηκα που τα κατάφερε. Τα τηλεφωνικά αρχεία έδειξαν ότι από τις 10.34 μέχρι τις 11.23 δεν είχα χρησιμοποιήσει το κινητό μου. Ο Michael ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε από εμένα και τίποτα που του έδωσα δεν θα τον σκότωνε ή θα του προκαλούσε κακό.
Αφού έφυγα από το υπνοδωμάτιό του μετά από 35 λεπτά παρακολούθησης, πήρα τηλέφωνο στα γραφεία μου στο Λας Βέγκας και το Χιούστον και τον διαχειριστή μου. Ανυπομονούσα να φύγω. Θα παρέμενα όμως μέχρι το μεσημέρι για να του αφαιρέσω τον ορό από το πόδι και να τον ενθαρρύνω να πάει στις πρόβες. Τότε έγινε το απροσδόκητο. Όταν μπήκα στο δωμάτιο, τον είδα σε διαφορετική θέση από ό,τι τον είχα αφήσει. Το κεφάλι του δεν βρισκόταν στο μαξιλάρι, το σώμα του είχε μετατοπιστεί προς τα κάτω. “Michael, Michael! Είσαι καλά;”. Δεν έβγαζε κανέναν ήχο, δεν ανέπνεε, δεν είχε παλμό. Ήταν άψυχος.
Άρχισα να σκέφτομαι τι έκανε όσο έλειπα. Άρχισα να του κάνω CPR. Έπρεπε να τον σώσω. Έπρεπε να σώσω τον Michael. Όπως προσπαθούσα να τον σώσω, έβαλα τον εαυτό μου σε κίνδυνο καρδιακής προσβολής. Ενώ ούρλιαζα για βοήθεια, κανείς δεν με άκουγε. Ενώ προσπαθούσα να τον σώσω, είχα πόνους στο στήθος και δυσκολία στην αναπνοή μου. Θυμάμαι ότι κόντευα να πεθάνω και εγώ. Όταν έφτασε η ασφάλεια, ακολούθησαν η Paris και ο Prince. “Μπαμπά, μπαμπά” φώναζε η Paris με τον Prince να φαίνεται σε κατάσταση σοκ. Είχε δάκρυα στα μάτια. Καλέσαμε τις αρχές. Οι διασώστες προσπάθησαν αλλά δεν κατάφεραν να τον σώσουν. Κηρύχτηκε νεκρός.
Πηγή: news.com.au
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163