Το Ισραήλ είναι έτοιμο να απαντήσει στην επίθεση του Ιράν

Το σχέδιο απάντησης του Ισραήλ στο Ιράν είναι έτοιμο, σύμφωνα με το CNNi που επικαλείται πηγή που έχει γνώση του ζητήματος.

Η πληροφορία μεταδόθηκε την ώρα που η διεθνής κοινότητα περιμένει να δει ποια είναι τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει το Ισραήλ για να απαντήσει στην επίθεση με περίπου 200 πυραύλους που εξαπέλυσε το Ιράν την 1η Οκτωβρίου.

Το Ισραήλ, το οποίο ορκίστηκε ότι το Ιράν θα πληρώσει το τίμημα για την επίθεσή του, κρατά κρυφό τον ακριβή χρονικό ορίζοντα του χτυπήματος και τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι θα είναι «μια ακριβής και θανατηφόρα απάντηση». Η αλήθεια είναι ότι το Τελ Αβίβ εδώ 20 χρόνια προετοιμάζεται για ένα τέτοιο χτύπημα, αναπτύσσοντας μία σειρά από εξελιγμένα όπλα και τεχνολογίες.

Ισραηλινοί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, έχουν διαβεβαιώσει τις ΗΠΑ ότι μία αντεπίθεση στο Ιράν θα περιοριστεί σε στρατιωτικούς στόχους και όχι σε πετρελαϊκές ή πυρηνικές εγκαταστάσεις.

Το 20ετές σχέδιο του Ισραήλ για να χτυπήσει το Ιράν

Τις τελευταίες δεκαετίες, το αμυντικό κατεστημένο του Ισραήλ έχει επενδύσει δισεκατομμύρια στην προετοιμασία ενός πιθανού χτυπήματος στο Ιράν, αναπτύσσοντας στην πορεία εξειδικευμένα όπλα, όπως αναφέρει η Jerusalem Post.

Τον περασμένο μήνα, το Ισραήλ πραγματοποίησε ένα άλλο χτύπημα στην Υεμένη, αναπτύσσοντας μαχητικά F-15 από μια βάση σε απόσταση 1.800 χιλιομέτρων, σε μία επίδειξη των ικανοτήτων του. Αυτά τα αεροσκάφη, αρχικά σχεδιασμένα για αερομαχίες, τροποποιήθηκαν στο Ισραήλ για αποστολές κρούσης. Η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία τα εξόπλισε επίσης για να μεταφέρουν σύγχρονα πυρομαχικά τόσο από Αμερικανούς όσο και από Ισραηλινούς κατασκευαστές. Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα η επίθεση στο Ιράν αποτελεί μία πολύ πιο περίπλοκη πρόκληση, παρά την παρεμφερή απόσταση.

Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις και οι βάσεις βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν βρίσκονται πολύ κάτω από το έδαφος, σε αντίθεση με λιγότερο προστατευμένους στόχους όπως οι πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Επιπλέον, το Ιράν χρησιμοποιεί ένα προηγμένο σύστημα αεράμυνας, κυρίως εγχώριας ανάπτυξης.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Τεχεράνης, που δεν έχουν δοκιμαστεί στην πράξη, αυτό το σύστημα ταιριάζει με τις δυνατότητες των ρωσικών συστημάτων όπως το S-300, το οποίο μπορεί να αναχαιτίσει πυραύλους που εκτοξεύονται από το Ισραήλ. Ωστόσο, το χτύπημα που αποδόθηκε από το Ισραήλ στο Ισφαχάν μετά την επίθεση του Ιράν τον Απρίλιο δεν αναχαιτίστηκε από αυτές τις προηγμένες άμυνες. Το Ιράν διατηρεί επίσης έναν απαρχαιωμένο στόλο αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων των ρωσικών MiG-29 και των αμερικανικών F-14 από την εποχή του Σάχη, τα οποία συνεχίζουν να λειτουργούν παρά τις διεθνείς κυρώσεις.

Σύμφωνα με τους New York Times, η ισραηλινή πολεμική αεροπορία θα μπορούσε να εξαπολύσει χτυπήματα σε εγκαταστάσεις εκτόξευσης πυραύλων και εγκαταστάσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών.

Στόχοι θα μπορούσαν να γίνουν εγκαταστάσεις αποθήκευσης, όπως και παραγωγής πυραύλων και drones. Δεν λείπουν από τον κατάλογο των πιθανών στόχων στρατιωτικές βάσεις και σημαντικά κυβερνητικά κτίρια.

Τι είναι το αντιπυραυλικό σύστημα THAAD

Στη διάρκεια της τελευταίας τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου φέρεται να δεσμεύτηκε στην απαίτηση του Αμερικανού προέδρου για αντίποινα που δεν θα έχουν αντίκτυπο στις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, πλήττοντας σε αυτή τη φάση μόνο στρατιωτικούς στόχους, και όχι πυρηνικές ή πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ιράν.

Στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας, οι ΗΠΑ διέθεσαν στο Ισραήλ το «THAAD», στέλνοντας μαζί και στρατιώτες για να θέσουν το σύστημα σε λειτουργία.

Στόχος, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του Πενταγώνου, είναι η ενίσχυση της ισραηλινής αεράμυνας μετά το πρόσφατο μπαράζ βαλλιστικών πυραύλων που εξαπέλυσε το Ιράν.

Το αντιπυραυλικό σύστημα THAAD (συντομογραφία του Terminal High-Altitude Area Defense) είναι ένα από τα ισχυρότερα τέτοια συστήματα που διαθέτουν οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, καθώς μπορεί να αναχαιτίζει, με σχεδόν απόλυτο ποσοστό επιτυχίας στις δοκιμές, βαλλιστικούς πυραύλους σε απόσταση 150 έως 200 χλμ.