Ένα παιδί με κοντό μπλε παντελονάκι και κόκκινο μπλουζάκι. Ένα παιδί που δεν είναι πάνω από πέντε ετών. Ένα παιδί που δεν πρόλαβε να ζήσει περισσότερο. Ένα παιδί που πνίγηκε στο Αιγαίο. Ήταν από τη Συρία. Οι γονείς του πήραν το δρόμο της προσφυγιάς. Το δρόμο που τους οδήγησε στο θάνατο.
Είναι ίσως η πιο συγκλονιστική φωτογραφία που έχει υπάρξει ποτέ. Σοκαριστική. Είναι η φωτογραφία που δεν θα έπρεπε να έχει υπάρξει ποτέ. Είναι η φωτογραφία ενός παιδιού που έχασε τη ζωή του όταν το δουλεμπορικό στο οποίο βρισκόταν ναυάγησε ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα.
Ένα μωρό, ένας άγγελος. Το άψυχο πια κορμάκι του πεσμένο μπρούμυτα σε μια ακτή της Αλικαρνασσού. Του Μποντρούμ όπως τη λένε οι Τούρκοι. Ένα παιδί, που μπήκε στο δουλεμπορικό για να περάσει την Ελλάδα και την Κω και από εκεί στην βόρεια Ευρώπη, τον “παράδεισο” πολλών κατατρεγμένων από τη Συρία ή το Αφγανιστάν ή το Ιράκ. Πριν τον παράδεισο, η κόλαση. Και ο θάνατος.
Το παιδί είναι ένας από τους 11 νεκρούς ενός ακόμη ναυαγίου στο Αιγαίο. Είναι ένας ακόμη νεκρός πρόσφυγας. Κανείς δεν θα μάθει την ιστορία του. Κανείς δεν θα νοιαστεί για το θάνατό του. Είναι το παιδί που δυστυχώς η εικόνα του πεσμένου μπρούμυτα στην ακτή θα στοιχειώνει μόνο τον Τούρκο συνοριοφύλακα που έμελλε να βρεθεί εκεί για να σηκώσει το κορμάκι του από την άμμο και να το μεταφέρει κάπου για να αναπαυτεί πια.
Γιατί οι δουλέμποροι που το έβαλαν στη βάρκα, δεν συνελλήφθησαν. Γιατί η Ευρώπη και όλος ο πολιτισμένος κόσμος εξακολουθεί να κοιτάζει αλλού. Δεν βλέπει, δεν ακούει και συνεχίζει να ζει στον “αγγελικά πλασμένο κόσμο του”.
Το μικρό αγόρι ήταν από τη Συρία. Η τύχη της οικογένειάς του είναι άγνωστη. Εκείνος έγινε σύμβολο της τραγωδίας των προσφύγων που εκτυλίσσεται εδώ και πολύ καιρό.
Οι φωτογραφίες του Nilufer Demir για το Reuters έχουν υποστεί επεξεργασία. Ίσως να μην έπρεπε. Αλλά είναι πολύ σκληρό, σχεδόν απάνθρωπο, να βλέπεις ένα μωρό νεκρό σε μια ακτή. Ένα μωρό που δεν πρόλαβε να ζήσει παρά μόνο τον πόλεμο.
Και το μόνο που μένει να πει κανείς είναι: γιατί ρε Θεέ;