Το συριακό Άουσβιτς – Άρθρο “γροθιά” σε ιταλική εφημερίδα

Ψυχορραγεί σαν ένα ψάρι έξω από το νερό αυτό το κορίτσι από τη Συρία, προσπαθώντας μάταια να αναπνεύσει. Θα πεθάνει από ασφυξία, όπως όλα τα θύματα του αερίου σαρίν. Κάποιος την καταδίκασε στον πιο αποτρόπαιο θάνατο. Κι αν αυτός ο θάνατος έχει φυσικά μια αιτία, δεν μπορεί να έχει καμιά τακτική ή πολιτική δικαιολογία.

Τα βίντεο και οι φωτογραφίες που έρχονται από το σφαγείο που λέγεται Συρία διηγούνται μια ιστορία που δεν μπορούμε να καταλάβουμε σε βάθος. Φωτίζουν μια πραγματική τραγωδία, όπου η μόνη βεβαιότητα είναι αυτές οι σοροί που είναι παραταγμένες στη σειρά προκειμένου να ενταφιαστούν με βάση το ισλαμικό τελετουργικό. Οι αντάρτες κατηγορούν το καθεστώς γι’ αυτό το μακελειό και το καθεστώς αρνείται τα πάντα.

Οι νεκροί μιλούν μια δυνατή, αλλά δυσερμήνευτη γλώσσα. Τα παιδιά αυτά ενδεχομένως να είναι θύματα ενός αερίου που δημιούργησαν το 1938 τέσσερις γερμανοί χημικοί, δίνοντάς του υπερήφανα τα αρχικά τους: Σ από τον Σράντερ, Α από τον Αμπρος, Ρ από τον Ρούντιγκερ και ΙΝ από τον Βαν ντερ Λίντε. Πίστεψαν ότι είχαν δημιουργήσει ένα εντομοκτόνο, αλλά το προϊόν τους το πήραν οι στρατοί –περιλαμβανομένου του ΝΑΤΟ– και το προσάρμοσαν στις δικές τους ανάγκες.

Οι νεκροί της Ζαμάλκα, της Άιν Τέρμα και του Έρμπεν, των προαστίων της Δαμασκού όπου σημειώθηκαν οι επιθέσεις, διηγούνται κάτι απάνθρωπο. Πρόκειται για ένα αραβικό Άουσβιτς. Αν όμως για τους δράστες της εξολόθρευσης των Εβραίων, των τσιγγάνων, των ομοφυλόφιλων και των άλλων αντιπάλων του ναζισμού δεν υπήρχαν αμφιβολίες, για το συριακό Μπίρκεναου το μόνο που ξέρουμε είναι η πραγματικότητα της φρίκης.

Αυτά τα πτώματα συνιστούν εργαλεία στρατιωτικής και πολιτικής προπαγάνδας σε έναν πόλεμο που όλοι καταδικάζουν και που κανείς δεν κάνει τίποτα για να τον σταματήσει.

Το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό όσων παρατηρούν από μακριά αυτόν τον πόλεμο είναι το εξής: ποιον εξυπηρετούν αυτά τα δεκάδες, εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες πτώματα; Εξυπηρετούν τον στρατό του Άσαντ, που ελέγχει εδώ και μισό αιώνα τη Συρία και βλέπει τώρα τους αντάρτες έξω από την πόρτα της Δαμασκού; Αυτό καταγγέλλει η αντιπολίτευση, που μετέδωσε τις φρικιαστικές εικόνες στον υπόλοιπο κόσμο μέσω του YouTube. Αυτή η προσπάθεια «τελικής λύσης» γίνεται όμως την ώρα που φτάνουν στη Συρία οι επιθεωρητές του ΟΗΕ για να διαπιστώσουν αν το καθεστώς χρησιμοποιεί νευροπαραλυτικά αέρια, όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση.

Ο Γκουίν Ουίνφιλντ, επικεφαλής της αγγλικής οργάνωσης Falcon Communications και ειδικός για τα χημικά αέρια, είναι δύσπιστος. Κατά την άποψή του, το αέριο που χρησιμοποιήθηκε δεν είναι Σαρίν, αλλά ένα μίγμα χημικών ουσιών που έχει παρασκευαστεί από τις ένοπλες δυνάμεις της Συρίας. «Είναι πιθανό αυτό το μίγμα να έφτασε στα χέρια των ανταρτών, που το χρησιμοποίησαν για να ενοχοποιήσουν το καθεστώς», λέει στη Ρεπούμπλικα. «Μόνο μια έρευνα αστυνομικού τύπου θα αποκαλύψει ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος».

Μήπως λοιπόν αυτά τα πτώματα εξυπηρετούν τους εξεγερμένους, για να απομονώσουν τον Ασαντ και να πείσουν τη Δύση να επέμβει; Το νευροπαραλυτικό αέριο είναι η “red line”, η κόκκινη γραμμή που έχει χαράξει ο Μπαράκ Ομπάμα, προειδοποιώντας τον Ασαντ ότι αν τη διασχίσει, η επέμβαση θα γίνει αναπόφευκτη. Τι θα κάνει λοιπόν τώρα ο αμερικανός πρόεδρος;

Αν πάντως οι αντάρτες έχουν δίκιο, θα έχει επαναληφθεί η σφαγή της Χαλάμπζα, της κουρδικής πόλης που βομβάρδισε ο Σαντάμ Χουσέιν με τοξικά αέρια το 1988, σκοτώνοντας χιλιάδες αθώους. Και η αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας θα είναι πια αφόρητη.