Αυτό το βράδυ του Ιουνίου άλλη μια εκλογική αναμέτρηση πέρασε στην ιστορία. Η Τουρκία και την Δευτέρα το πρωί θα έχει Πρόεδρο τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και θα συνεχίζει να περνάει μαύρες μέρες. Από τις πιο μαύρες της ιστορίας της.
Οι αναλυτές θα πουν τα δικά τους και θα επιχειρήσουν την ακτινογραφία του αποτελέσματος. Ποιοι ψήφισαν Ερντογάν και ποιοί όχι. Ποιοι ψηφοφόροι μετακινήθηκαν και ποιοί όχι. Αυτή είναι η δική τους δουλειά. Όμως, αυτές οι εκλογές δεν είναι σαν τις εκλογές στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα της Δύσης. Οι εκλογές αυτές έγιναν σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, με τον στρατό στους δρόμους με την αστυνομία να συλλαμβάνει όποιον κοιτάζει στραβά τον Σουλτάνο. Με τους ανθρώπους του Ερντογάν να παραγεμίζουν με ψηφοδέλτια με το όνομά του τις κάλπες. Με τα κουμπούρια στα χέρια να απειλούν όποιον τολμούσε να τους κοιτάξει ή να τους ζητήσει τον λόγο. Τα αποτελέσματα των εκλογών ήρθαν στα μέτρα τους. Η βια και η νοθεία δεν μπόρεσαν να κρυφτούν. Ούτε όμως και να αναδειχθούν όσο έπρεπε. Η Δύση δεν ασχολήθηκε αρκετά… Δεν την νοιάζει; Θα δείξει…
Η Τουρκία ζει υπο το καθεστώς της απόλυτης εξουσίας του Ταγίπ Ερντογάν που δεν διστάζει να τρομοκρατεί, να σκοτώνει, να φυλακίζει όποιον του πηγαίνει κόντρα. Όποιον αναρτά σχόλιο στο twitter που μπορεί να θεωρηθεί υβριστικό για τον Πρόεδρο.
Η Τουρκία δεν έχει δημοκρατία. Οι πολίτες της ζουν σε καθεστώς φόβου. Μην σας ξεγελούν οι εικόνες λατρείας προς τον Ερντογάν. Ούτε ο κόσμος που βγαίνει στους δρόμους να πανηγυρίσει την επανεκλογή του.
Φανατικοί ακόμα και του πιο ακραίου πάντα θα υπάρχουν. Σε παλαιότερα χρόνια φορούσαν κουκούλες, τώρα είναι πιο απενοχοποιημένοι. Ο Ταγίπ Ερντογάν θα συνεχίσει να βλέπει εχθρούς στην χώρα του και να τους φυλακίζει με συνοπτικές διαδικασίες και αύριο και όποτε θα τον συμφέρει. Και η Τουρκία θα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στον φόβο και την βουβαμάρα.
Οι εκλογές αυτές ήταν μια αφορμή για κάποιους να εκτονωθούν και να εκφράσουν τα πιστεύω τους ελπιζοντας σε ένα καλύτερο αύριο. Δυστυχώς αυτό αργεί να έρθει.
Ο μόνος πλέον που μπορεί να νικήσει πλέον τον παντοδύναμο Σουλτάνο είναι ο ίδιος του ο εαυτός και η απύθμενη ματαιοδοξία του.
Και ίσως και οι αγορές…
