Ήταν στις 26 Απριλίου 1986, στον πυρηνικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Τσερνόμπιλ, στην τότε Σοβιετική Ένωση, σημειώνεται έκρηξη. Αποτέλεσμα ήταν να σημειωθεί το χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα στα χρονικά.
Παρότι στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ είχαν γίνει κι άλλα ατυχήματα, αυτό που συνέβη, όμως, ανήμερα της 26ης Απριλίου του 1986, και τότε Μεγάλη Εβδομάδα στην Ελλάδα, δεν είχε προηγούμενο στην Ιστορία της ανθρωπότητας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μία έκρηξη και πυρκαγιά στη 01:23 της 26ης Απριλίου του ’86 στον αντιδραστήρα Νο 4 του εργοστασίου του Τσερνόμπιλ, σε απόσταση περίπου 100 χλμ. από το Κίεβο, εξερράγη στη διάρκεια ενός τεστ ασφαλείας.
Οι αλυσιδωτές εκρήξεις του πυρηνικού σταθμού οδήγησαν σε συμβάν της μέγιστης βαθμίδας της κλίμακας, με εκατοντάδες θανάτους να σχετίζονται άμεσα με αυτό και πολύ περισσότερους από τη ραδιενέργεια που απελευθερώθηκε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Επί δέκα ολόκληρες ημέρες, το πυρηνικό καύσιμο θα συνεχίσει να καίει, απελευθερώνοντας στην ατμόσφαιρα ραδιενεργά στοιχεία που θα μολύνουν, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, μέχρι και το 75% της Ευρώπης, αλλά κυρίως την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τη Ρωσία, που ήταν τότε σοβιετικές δημοκρατίες.
Οι σοβιετικές αρχές θα επιχειρήσουν να κρύψουν το δυστύχημα και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παρενέβη δημόσια για το θέμα μόνο στις 14 Μαΐου.
Τσερνόμπιλ: Η επόμενη μέρα
Συνολικά 116.000 άνθρωποι χρειάσθηκε να απομακρυνθούν το 1986 από τη ζώνη γύρω από τον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ, η οποία παραμένει σήμερα σχεδόν ακατοίκητη. Τα επόμενα χρόνια, άλλοι 230.000 θα έχουν την ίδια τύχη.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια, περίπου 600.000 εργάτες εστάλησαν στον τόπο του δυστυχήματος με μικρή, ακόμη και καθόλου προστασία για να σβήσουν την πυρκαγιά, να κατασκευάσουν ένα περίβλημα από μπετόν για να απομονώσουν τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα και να καθαρίσουν τη γύρω περιοχή.
Click4more: Disaster selfie: Μια νέα αποκρουστική μόδα στην κυριολεξία επί πτωμάτων!
Σήμερα ο ανθρώπινος απολογισμός της καταστροφής εξακολουθεί να προκαλεί συζητήσεις. Η επιστημονική επιτροπή του ΟΗΕ (USCEAR) δεν αναγνωρίζει επισήμως παρά περίπου 30 νεκρούς μεταξύ των εργαζομένων του σταθμού και τους πυροσβέστες που έχασαν τη ζωή τους από τη ραδιενέργεια αμέσως μετά την έκρηξη.
Η ΜΚΟ Greenpeace υπολόγισε το 2006 σε 100.000 τον αριθμό των θανάτων που προκληθηκαν από την καταστροφή.
Ο πυρηνικός σταθμός του Τσερνόμπιλ συνέχισε να παράγει ηλεκτρικό μέχρι τον Δεκέμβριο του 2000, όταν υπό την πίεση της Δύσης σταμάτησε και ο τελευταίος εν λειτουργία αντιδραστήρας του.
Τσερνομπίλ: Από το χθες στο σήμερα
Έπειτα από χρόνια συζητήσεων, μια γιγαντιαία αεροστεγής αψίδα από ατσάλι τοποθετήθηκε στα τέλη του 2016 πάνω από τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα και τέθηκε σε λειτουργία το 2019.
Με κόστος 2,1 δισεκατομμύρια ευρώ και χρηματοδοτημένη από τη διεθνή κοινότητα, η δομή αυτή, που αναμένεται ότι θα διασφαλίσει την ασφάλεια της εγκατάστασης για τα επόμενα 100 χρόνια, κάλυψε την παλιά «σαρκοφάγο» από μπετόν, που είχε πλέον ρωγμές και ήταν ασταθής, και επέτρεψε να απομονωθεί καλύτερα το πολύ ραδιενεργό μάγμα που απομένει μέσα στον αντιδραστήρα.
Ακόμη κι αν οι αρχές εκτιμούν πως οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να ζήσουν εκεί με ασφάλεια πριν περάσουν 24.000 χρόνια (!), η τοποθεσία προσελκύει όλο και περισσότερους τουρίστες και το Κίεβο θέλει να την εντάξει στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO.
Η σχεδόν πλήρης απουσία ανθρώπινων δραστηριοτήτων στη ζώνη επέτρεψε στη χλωρίδα και την πανίδα να ανθίσουν. Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί λύγκες, θαλασσαετοί, μερικές φορές ακόμη και αρκούδες, καθώς και εκατοντάδες άλκες και δεκάδες λύκοι.
