Κραυγή αγωνίας βγάζει η κόρη του Α’ μηχανικού του πλοίου “Πτολεμαίος” Γιώργου Μπουγιούκα, ο οποίος για 165 ημέρες κρατείται “όμηρος” μαζί με τρεις ακόμα Έλληνες ναυτικούς, στο μακρινό Τζιμπουτί της Αφρικής.
Λίγες ώρες πριν το κάλεσμα διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο εμπορικής ναυτιλίας στον Πειραιά, η Δέσποινα Μπουγιούκα ξεσπά στο newsit.gr και καταγγέλλει, πως αν πάθει κάτι ο καρδιοπαθής πατέρας της, θα κυνηγήσει “θεούς” και “δαίμονες” μέχρι να δικαιωθεί.
“Εκπέμπουμε SOS”
Αφορμή για την ενέργεια της αυτή στάθηκε το σπαρακτικό μήνυμα του πατέρα της ” Η ζωή μας βρίσκεται σε κίνδυνο. Η Ελλάδα μας εγκατέλειψε. Εκπέμπουμε SOS”.
Οι εφιαλτικές στιγμές για τον 74χρονο Γιώργο Μπουγιούκα και την οικογένεια του ξεκίνησαν στις 15 Σεπτεμβρίου 2019, όταν το φορτηγό πλοίο, στο οποίο επέβαινε, κατασχέθηκε από τις τοπικές αρχές τρία μίλια ανοιχτά από το λιμάνι του Τζιμπουτί, λόγω οφειλών του έλληνα πλοιοκτήτη.
Το πλοίο αν και είχε πάρει από τον Ιούλιο τον δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα, με την οικογένεια να κάνει όνειρα για την υποδοχή του Α’ μηχανικού, ωστόσο αυτά εξακολουθούν να παραμένουν ανεκπλήρωτα, με τον φόβο και την αγωνία να έχουν φωλιάσει στις ψυχές τους.
“Έχει σοβαρά προβλήματα υγείας”
“Σε κατάσχεση βρίσκεται από τις 14 Σεπτεμβρίου. Εξαιτίας όμως της βεβαρημένης του υγείας είχε κριθεί αναγκαίο να βγει από το καράβι και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Έχει πρόβλημα με την καρδιά του γιατί είναι καρδιοπαθής. Είχε κάνει στο παρελθόν ένα τετραπλό by pass και έχει ένα ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής, το οποίο πρέπει να παρακολουθείται εντατικά. Με την πίεση, το στρες και τις ελεεινές συνθήκες διαβίωσης πάνω στο καράβι, η υγεία του επιβαρύνθηκε επιπλέον” αναφέρει η Δέσποινα Μπουγιούκα.
Προσθέτει πως: “Στο νοσοκομείο το θέμα με την καρδιά του αντιμετωπίστηκε, όμως έχει σοβαρό πρόβλημα με την μέση του. Είχε χειρουργηθεί κάποτε στο σημείο αυτό. Οι γιατροί στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Τζιμπουτί γνωμάτευσαν ότι πρέπει επειγόντως να επαναπατριστεί γιατί χρίζει χειρουργικής επέμβασης. Εννοείται ότι κανένας εδώ και αναφέρομαι στην πολιτεία δεν ακούει, ώστε να φροντίσει άμεσα γι αυτό, με αποτέλεσμά να μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο και να υποφέρει από πόνους. Δεν μπορεί να περπατήσει καλά, δεν μπορεί να κουνήσει το χέρι, η σπονδυλική του στήλη κρέμεται από μια κλωστή”.
“Τρώγανε σκουπίδια και σάπια φαγητά”
Σημαντικό είναι και το ψυχολογικό κομμάτι που αντιμετωπίζει καθημερινά ο Γιώργος Μπουγιούκας, που όσες προσπάθειες κι αν κάνουν μέσω βιντεοκλήσεων η οικογένεια του, ποτέ δεν είναι αρκετές.
“Άλλο ένα θέμα είναι το ψυχολογικό, το οποίο απορώ πραγματικά πως αντέχει να ζει έτσι. Όταν βγήκε από το καράβι για να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο μίλησα με την Ελληνίδα πρόξενο που τον συνόδευε και μου είπε χαρακτηριστικά “ο μπαμπάς σας είναι κίτρινος” είχε να φάει φυσιολογικά από τον Σεπτέμβρη.
Τρώγανε σκουπίδια, σάπια φαγητά, δεν υπήρχαν τα απαραίτητα πάνω στο πλοίο, ούτε ακόμα και νερό για την υγιεινή τους. Ό,τι και να πω είναι λίγο, ενώ κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη”.
Το μήνυμα του 74χρονου Γιώργου Μπουγιούκα
Ο ίδιος μάλιστα σε μια προσπάθεια του να περιγράψει τα όσα ζει, έστειλε ένα μήνυμα στην κόρη Δέσποινα με την δέσμευση να το μοιραστεί με τους διαδικτυακούς της φίλους στα social media.
“Είμαστε αιχμάλωτοι πάνω από πέντε μήνες, σε δυο πλοία του (αναφέρει όνομα πλοιοκτήτη) που κατασχέθηκαν στο Τζιμπουτί. Μια ιστορία με αρχή τις 14 του Σεπτέμβρη αλλά δίχως τέλος. Ζούμε έναν εφιάλτη. Το κράτος προσπαθεί(ανέξοδα, αναίμακτα να λύσει υποτίθεται το πρόβλημα. Μπορεί να κάνει πολλά για εμάς( κονδύλια υπάρχουν) μπορεί κ πρέπει να στείλει Έλληνες διπλωμάτες. Μπορεί και πρέπει να μας επαναπατρίσει. Αλλά δεν το κάνει. Γιατί άραγε; Το ΥΠΕΞ αδιαφορεί σχετικά με την παράνομη παρακράτηση των ταξιδιωτικών μου εγγράφων. Την παράνομη κράτηση μου όντας σοβαρά ασθενής. Γιατί μου κλέβουν μήνες από τη ζωή μου; Με ποιο δικαίωμα; Δεν βλέπουν ότι κινδυνεύουμε ; Τόσο αξίζει η ζωή Ελλήνων πολιτών για την Ελλάδα; Η χώρα μου με πρόδωσε. Μόνο οργή και θλίψη μπορώ να νιώσω“.
“Ο καθένας πετά το μπαλάκι αλλού”
Όλο αυτό το διάστημα η Δέσποινα Μπουγιούκα έχει αφιερώσει την ζωή της στην απελευθέρωση του αιχμάλωτου πατέρα της, όμως όποια πόρτα κι αν ανοίγει συναντά παντού τοίχους.
“Φταίει η ασφαλιστική, φταίει ο εφοπλιστής, φταίει η τράπεζα, ο κάθε ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλον, με το αποτέλεσμα να έχουν μείνει στο Τζιμπουτι τέσσερις Έλληνες ναυτικοί.
Δυο από το πλοίο “Πτολεμαίος” ανάμεσα τους ο πατέρας μου και δυο στο “Αρίμπας”. Μεγάλα είναι και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και ο Έλληνας που ήταν στο ίδιο πλοίο με τον πατέρα μου, ενώ οι γιατροί έκριναν απαραίτητη με γνωμάτευση την μεταφορά του στο νοσοκομείο εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα στο καράβι. Ο άνθρωπος κινδυνεύει, πραγματικά δεν ξέρω πως ζει. Πάλι καλά που είναι εκεί η πρόξενος κυρία Αικατερίνη Στουραϊτη να τους στέλνει κάποια πράγματα, δεν ξέρω τι θα έκαναν”.
Σύμφωνα με την κόρη του Α’ μηχανικού απορίας άξιο παραμένει το γεγονός, πως οι αρχές του Τζιμπουτί εξακολουθούν να κρατούν όλο αυτό το διάστημα έναν άρρωστο άνθρωπο, ο οποίος όχι μόνο δεν μπορεί να εργαστεί, αλλά και να φροντίσει καλά καλά τον εαυτό του.
“Το διαβατήριο του είναι κατασχεμένο από τις λιμενικές αρχές, ενώ ακόμα δεν έχουμε καταλάβει γιατί κρατάνε έναν άρρωστο από την στιγμή που δεν τους χρησιμεύει σε τίποτα. Η ασφαλιστική πληρώνει την διαμονή του εκεί χωρίς λόγο. Εκεί σταματάει η λογική και δεν ξέρω τι να υποθέσω. Μένει στο ξενοδοχείο και κάθε μέρα επισκέπτεται το νοσοκομείο.
Έτσι και πάθει κάτι ο πατέρας μου θα τους κυνηγάω μέχρι να πεθάνω. Η ψυχική οδύνη στην οποία μας έχουν υποβάλλει είναι εκτός ανθρώπινου νου. Με τις υπόλοιπες οικογένειες μιλάμε, άλλωστε το ίδιο δράμα μοιραζόμαστε, απλά ο κάθε ένας το παλεύει με τον δικό του τρόπο”.