Το τεστ Apgar πήρε το όνομά του από την Virginia Apgar που το επινόησε το 1952. Είναι κλίμακα αξιολόγησης της σωματικής κατάστασης ενός βρέφους.
Με ένα doodle τιμά σήμερα η Google την πρωτοπόρο αναισθησιολόγο Virginia Apgar. Είναι διάσημη για το τεστ Apgar το οποίο πήρε το όνομά του από αυτήν. Το επινόησε το 1952 και βοηθά τον παιδίατρο να αξιολογήσει πόσο καλά λειτουργεί ο οργανισμός του νεογέννητου.
Όπως αναφέρει και το National Library of Medicine: «Κάθε νεογέννητο, που γεννιέται σε ένα σύγχρονο νοσοκομείο, οπουδήποτε στον κόσμο, εξετάζεται πρώτα από τα μάτια της Δρ Virginia Apgar». Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από αυτό το τεστ δεν υπήρχε αντικειμενικός τρόπος για να προσδιοριστεί η υγεία ενός νεογέννητου.
Η Virginia Apgar γεννήθηκε σαν σήμερα στις 7 Ιουνίου 1909. Ήταν πρωτοπόρος σε πολλούς τομείς της Ιατρικής. Βοήθησε μάλιστα στην καθιέρωση της αναισθησιολογίας ως ιατρικής ειδικότητας. Η Virginia Apgar εργάστηκε ακόμη για τη μελέτη και τη βελτίωση της μαιευτικής.
Τι δείχνει το τεστ Apgar
Το μωρό θεωρείται υγιές, όταν η βαθμολογία στο τεστ Apgar κυμαίνεται είναι 7-10. Από 4 έως 6, η υγεία του νεογέννητου είναι μέτρια. Αν είναι μικρότερη από 4, τότε η κατάσταση της υγείας του νεογέννητου είναι μάλλον κακή. Μεταγενέστερες μελέτες έχουν αποδείξει ότι το Apgar σκορ δεν είναι σε θέση να προβλέψει αποτελεσματικά μακροπρόθεσμες γνωστικές λειτουργίες, όπως μειωμένο IQ, χαμηλότερες αριθμητικές και μαθησιακές δυσκολίες, νευρολογική αναπηρία και χαμηλή γνωστική λειτουργία κατά τη διάρκεια εφηβικής ηλικίας.
Εκείνο που υποδεικνύει είναι, εάν το βρέφος είναι νυσταλέο ή ανταποκρίνεται αργότερα από το φυσιολογικό, ώστε το προσωπικό του νοσοκομείου να του παρέχει βοήθεια αν κριθεί απαραίτητο. Τα περισσότερα νεογνά λαμβάνουν βαθμολογία Αpgar πάνω από επτά ενώ ελάχιστα είναι εκείνα που βαθμολογούνται με δέκα. Καταστάσεις με βαθμολογία από ένα έως τέσσερα είναι θανατηφόρες και απαιτείται να γίνει ανάνηψη. Από τέσσερα έως επτά βαθμούς υπάρχει μέτρια ασφυξία, η οποία όμως ελέγχεται. Τέλος, η βαθμολογία από επτά έως δέκα θεωρείται φυσιολογική.
Η κλίμακα Apgar είναι κλίμακα για την αξιολόγηση της σωματικής κατάστασης ενός βρέφους κατά τη γέννησή του. Εκτιμάται η καρδιακή συχνότητα, η αναπνοή, ο μυϊκός τόνος, η αντίδραση στα ερεθίσματα και το χρώμα του βρέφους ένα λεπτό μετά από τη γέννηση και επανεκτιμούνται μετά από 5 λεπτά. Ο κάθε παράγοντας βαθμολογείται με 0, 1 ή 2. Το μέγιστο συνολικό σκορ είναι το 10. Το συγκεκριμένο τεστ δεν προβλέπει τη μελλοντική υγεία ή ανάπτυξη του παιδιού, κινητοποιεί όμως το προσωπικό του μαιευτηρίου στην περίπτωση που το μωρό είναι νωθρό ή βραδύ στις αντιδράσεις του.
Το παραπάνω σπάνιο βίντεο δείχνει την ίδια την Virgina Apgar να παραδίδει μαθήματα σε μία νεαρή νοσοκόμα σχετικά με το τεστ Apgar. Η διάσημη αναισθησιολόγος διδάσκει τον σωστό τρόπο με τον οποίο πρέπει να ελέγχεται η σωματική κατάσταση των μωρών μόλις γεννιούνται. Η νοσοκόμα την ακούει με προσοχή θαυμάζοντας το σπουδαίο έργο που επιτελεί το τεστ Apgar.
Στην κλίμακα αυτή εκτιμώνται τα εξής:
- Η συχνότητα των καρδιακών παλμών. Αν δεν υπάρχουν παλμοί ο βαθμός είναι 0 για το βρέφος, αν ο ρυθμός της καρδιάς του είναι αργός παίρνει 1 βαθμό. Αν έχει πάνω από 100 παλμούς βαθμολογείται με 2.
- Το χρώμα του βρέφους. Αν το μωρό είναι κίτρινο ή μπλε παίρνει βαθμό 0, αν το σώμα του είναι ροζ και τα άκρα του μπλε παίρνει 1 βαθμό. Αν όλο το σώμα του είναι ροζ βαθμολογείται με 2.
- Η προσπάθεια αναπνοής του εμβρύου. Αν το μωρό δεν αναπνέει ο βαθμός είναι 0, αν η αναπνοή του είναι αργή παίρνει 1 βαθμό. Αν αναπνεύσει σωστά βαθμολογείται με 2.
- Ο μυϊκός τόνος του μωρού. Αν το μωρό ο βαθμός είναι 0, αν υπάρχει λίγη κίνηση στα άκρα του παίρνει 1 βαθμό. Αν είναι δραστήριο βαθμολογείται με 2.
- Τα αντανακλαστικά. Αν το βρέφος δεν αντιδρά π.χ. σε ένα μικρό τσίμπημα παίρνει βαθμό 0, αν υπάρξει μικρή αντίδραση παίρνει 1 βαθμό. Αν αντιδράσει έντονα βαθμολογείται με 2.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, όταν πλέον η Virginia Apgar είχε καταφέρει να φτιάξει το όνομά της στην αναισθησιολογία και είχε δημιουργήσει την κλίμακα Apgar, στράφηκε στη μελέτη και την πρόληψη των γενετικών ελαττωμάτων.
Άφησε την τελευταία της πνοή τον Αύγουστο του 1974 αφήνοντας πίσω της μία σπουδαία παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές και την επιστήμη της Ιατρικής.
Πηγή βίντεο: MedXclusive Learning/ Rohit Gupta