Η νίκη του Λούλα στις προεδρικές εκλογές φέρνουν σε κάποιους σκέψεις για νέο «ροζ κύμα» στην Λατινική Αμερική, ωστόσο άλλοι υποστηρίζουν πως απλά οι πολίτες ψήφισαν κυρίως για να «απαλλαγούν» από τον Μπολσονάρο.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι κεντροαριστεροί υποψήφιοι έχουν σημειώσει νίκες στο Μεξικό, την Αργεντινή, τη Βολιβία και την Κολομβία, γεγονός που θυμίζει την αρχή της δεκαετίας του 2000, όταν στην Λατινική Αμερική είχε εξαπλωθεί το λεγόμενο «ροζ κύμα».
Όμως αυτή τη φορά οι πολίτες πιθανότατα ψήφισαν λιγότερο επειδή συμφωνούν με τις αριστερές ιδέες και περισσότερο επειδή επιθυμούν μια αλλαγή και από ρεαλισμό μετά τις καταστροφικές επιπτώσεις μιας οικονομικής κρίσης και της πανδημίας, σύμφωνα με τους ειδικούς.
«Πρόκειται περισσότερο για μια τάση απόρριψης απ’ ό,τι κάτι άλλο, άνθρωποι που επιζητούν μια εναλλακτική», εξήγησε ο αναλυτής Μάικλ Σίφτερ, του ινστιτούτου Διαμερικανικού Διαλόγου.
«Δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι Λατινοαμερικάνοι έγιναν πιο αριστεροί. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν στοιχεία για να στηρίξουν κάτι τέτοιο», πρόσθεσε.
Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο αποξενώθηκε από μέρος των Βραζιλιάνων λόγω των ρατσιστικών, σεξιστικών και ομοφοβικών του σχολίων, του επιθετικού του στιλ και της διαχείρισης της πανδημίας, η οποία κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 687.000 Βραζιλιάνους.
«Ροζ κύμα»
Η κεντροαριστερή τάση ξεκίνησε το 2008 από το Μεξικό με τη εκλογή του Άντρες Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ και συνεχίστηκε στην Αργεντινή, τη Βολιβία, το Περού, την Ονδούρα, τη Χιλή και τέλος, φέτος τον Ιούνιο, στην Κολομβία όπου εξελέγη ο πρώτος αριστερός πρόεδρος στην ιστορία της χώρας.
Ο Λούλα ανήκε στο αρχικό «ροζ κύμα» που έφερε στην εξουσία κεντροαριστερούς ηγέτες, όπως ο Έβο Μοράλες στη Βολιβία, η Μισέλ Μπατσελέτ στη Χιλή, ο Ραφαέλ Κορέα στον Ισημερινό και ο Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα.
Στη διάρκεια των δύο θητειών του Λούλα στην προεδρία, από το 2003 ως το 2010, περίπου 30 εκατομμύρια Βραζιλιάνοι βγήκαν από τη φτώχεια.
«Υπήρχε ένα πολύ αισιόδοξο κύμα αριστερών κυβερνήσεων που προσπαθούσαν να περιορίσουν τη φτώχεια, να αντιμετωπίσουν τις ανισότητες. Και οι οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ καλύτερες», δήλωσε ο Γκιχέρμε Κασαρόες, πολιτικός αναλυτής του Fondation Getulio Vargas.
Στη συνέχεια ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, που έπληξε ιδιαίτερα τη Λατινική Αμερική, που βασίζεται στις εξαγωγές της, και προκάλεσε μια μαζική στροφή προς τα δεξιά.
Όμως αυτή η γενιά των δεξιών ηγετών δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, η οποία επιδεινώθηκε από την πανδημία, και έφερε στο φως αλλά και επιδείνωσε τις ανισότητες στην πρόσβαση στο σύστημα υγείας και παιδείας.
Δϋσκολη η συνεργασία όπως τότε
«Η δεξιά βρισκόταν στην εξουσία σχεδόν σε όλες τις χώρες αλλά ουσιαστικά κανένας από αυτούς τους προέδρους δεν κατάφερε να φέρει την αλλαγή. Είναι λογικό ότι οι άνθρωποι στράφηκαν στην αριστερά», εκτίμησε ο Λεονάρντο Πας σύμβουλος για τη Βραζιλία στη μη κυβερνητική οργάνωση Groupe de crise international.
Οι αριστεροί ηγέτες που έχουν ανέλθει στην εξουσία τα τελευταία χρόνια είναι μια ετερόκλιτη ομάδα, σύμφωνα με τον Κασαρόες. «Υπάρχουν αυταρχικές κυβερνήσεις στη Νικαράγουα και τη Βενεζουέλα, ένας αριστερός λαϊκιστής στο Μεξικό και σχετικά αδύναμες κυβερνήσεις στη Χιλή, την Κολομβία και την Αργεντινή», σημείωσε ο ίδιος.
Ο Λούλα φαίνεται ότι θα δυσκολευθεί να προωθήσει οποιοδήποτε σχέδιο που θα ενθαρρύνει την περιφερειακή πολιτική ή οικονομική ενσωμάτωση.
«Αυτή τη στιγμή, κατά τη γνώμη μου, αυτή η αριστερή στροφή είναι λιγότερο συντονισμένη» σε σχέση με το πρώτο «ροζ κύμα», εκτίμησε ο Πας.
«Αν ο Λούλα δεν τα καταφέρει, σε τέσσερα χρόνια οι ψηφοφόροι ενδέχεται να στραφούν αλλού», σημείωσε και ο Σίφτερ. «Αν δεν ικανοποιήσει τους Βραζιλιάνους ψηφοφόρους, θα τον απορρίψουν και θα πάνε προς κάποιον άλλο πιο δεξιό», πρόσθεσε.
