Πριν από πολλά πολλά χρόνια άκουγα τον Μιχάλη Βιολάρη να τραγουδάει "τα ριάλια, ριάλια" δεν ήξερα ποιός είναι ο πεζεβέγκης. Μετά όταν μεγάλωσα έμαθα ότι η λέξη πεζεβέγκης δεν περιγράφει έναν καλό άνθρωπο.
Την χρησιμοποιούσαν στην κυπριακή διάλεκτο για να περιγράψουν τον αχρείο άνθρωπο.
Προσωπικά, δεν έχω πολλές σχέσεις με την Κύπρο. Έναν πολύ καλό φίλο και συνάδελφο έχω, τον Μάριο και γύρω – γύρω πολλούς γνωστούς που ζουν στην Ελλάδα.
Σήμερα, ερωτεύτηκα και ζήλεψα μαζί!
Ερωτεύτηκα έναν λαό που άντεξε χωρίς να μιζεριάζει και σήμερα πήγε στις τράπεζες μετά από 2 εβδομάδες που ήταν κλειστές και η πρώτη του έγνοια ήταν ή να στείλει έστω και 200 ευρώ στο παιδί που σπουδάζει έξω, ή να κάνει καταθέσεις για να βοηθήσει την πατρίδα του!
Ζήλεψα, έναν λαό που με αξιοπρέπεια που δεν έχω ξαναδεί δεν πήγε να γκρεμίσει τις τράπεζες! Που δεν γκρίνιαζε στις ουρές! Που δεν πήγε από τις 5 το πρωί έξω από την τράπεζα για να καταγγείλει το κράτος!
Σαν μαχαιριά στην καρδιά ήταν η σκέψη πως θα αντιδρούσαμε εμείς εδώ σε μια τέτοια περίπτωση!
Οι ουρές σήμερα στα ΑΤΜ και στις τράπεζες για την πληρωμή των συντάξεων του Απριλίου στην Αθήνα, ήταν μεγαλύτερες από εκείνες στην Κύπρο. Και η γκρίνια αφόρητη!
Ο Πρόεδρος της Κύπρου αναγκάστηκε να ευχαριστήσει με ανακοίνωση τον Κυπριακό λαό.
Και σίγουρα οι πεζεβέγκηδες που τον έφεραν στην δύσκολη αυτή οικονομική κατάσταση θα πρέπει να αισθάνονταν σήμερα πολύ μικροί….