Η ταινία Babygirl με την Νικόλ Κίντμαν είναι από τις ταινίες της σεζόν, που δημιούργησε θόρυβο
«Φτωχή» είναι κινηματογραφικά η εβδομάδα που έρχεται καθώς ελάχιστες είναι οι ταινίες που κάνουν σήμερα Πέμπτη (26.12.2024) πρεμιέρα στα σινεμά.
Η χρονιά κλείνει με μόλις τέσσερις νέες αφίξεις ταινιών στα σινεμά, λόγω και της επιτυχίας του «Υπάρχω», για τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Απ’ τις πρεμιέρες ξεχωρίζουν το ερωτικό θρίλερ «Babygirl» με την Νικόλ Κίντμαν και το φεστιβαλικό και οπτικά υπέροχο θρίλερ μυστηρίου «Η Θεωρεία του Σύμπαντος» του Τιμ Κρούγκερ. Προβάλλονται ακόμη δύο ευρωπαϊκές παιδικές ταινίες κινουμένων σχεδίων, για τους μικρούς μας φίλους.
Babygirl
(“Babygirl”) Ερωτικό θρίλερ, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Χαλίνα Ρέιν, με τους Νικόλ Κίντμαν, Χάρις Ντίκινσον, Σόφι Γουάιλντ, Αντόνιο Μπαντέρας, Χάιτε Γιάνσεν, Έσθερ ΜακΓκρέγκορ κα.
Απ’ τις ταινίες της σεζόν, που δημιούργησε θόρυβο και ιδιαίτερα κατά την προβολή της στο Φεστιβάλ της Βενετίας, όπου κέρδισε η Νικόλ Κίντμαν το βραβείο γυναικείας ερμηνείας, λόγω της τολμηρής προσέγγισης τού ρόλου της, καθοδηγούμενη από την Ολλανδέζα ηθοποιό και πλέον σκηνοθέτιδα Χαλίνα Ρέιν, η οποία μπαίνει στον πειρασμό να εξετάσει την πολυπλοκότητα της σεξουαλικότητας και το θάρρος να απενοχοποιήσει τη γυναικεία επιθυμία.
Οι αναφορές της Ρέιν από το αμερικάνικο σινεμά της δεκαετίας του ’90 αρκετές. Λίγο από «Ολέθρια Σχέση», κάτι από «Αποκαλύψεις», μια υπόνοια από «Γραμματέας» και το φιλμ φαίνεται να πασχίζει να βρει και τη δική του φωνή, την οπτική μιας σκηνοθέτιδας, που φαίνεται να γνωρίζει το θέμα της και αποφεύγει τις χολιγουντιανές, προ 30ετίας, ηθικολογίες, αλλά χάνει την τόλμη της και διαψεύδει τις προσδοκίες, που αφήνει προς το κοινό – πιθανώς και προς τους παραγωγούς της ανεξάρτητης Α24, που ανέλαβε τη χρηματοδότηση της ταινίας.
Η Ρόμι, είναι είκοσι χρόνια παντρεμένη με τον ιδανικό σύζυγο, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να έχει έναν κανονικό οργασμό μαζί του. Έχει, όμως, μάθει να τους προσποιείται και κάθε φορά που ολοκληρώνουν τη συνεύρεσή τους, εκείνη τρέχει σε κάποιο άλλο δωμάτιο με το λάπτοπ ανά χείρας, για να αυτοϊκανοποιηθεί παρακολουθώντας τα αγαπημένα της σαδομαζοχιστικά πορνό βίντεο. Μαζί έχουν δυο παιδιά, μένουν σε ένα πολυτελές σπίτι και ένα ακόμη καλύτερο στην εξοχή, ο άντρας της είναι θεατρικός σκηνοθέτης και εκείνη έχει μία υψηλή θέση σε μια πολυεθνική εταιρεία ρομποτικής. Στη δουλειά της είναι αυστηρή και σχολαστική και πετυχημένη και το μόνο που της λείπει από τη ζωή της είναι η πολυπόθητη σεξουαλική εκτόνωση, που, όμως, απαιτεί την έκθεση στο ρίσκο, στην απώλεια του ελέγχου και να επιδοθεί χωρίς ενοχές στις φαντασιώσεις υποταγής.
Αυτά όλα θα τα βρει σε έναν πολύ νεότερο της άντρα, νέο εκπαιδευόμενο της εταιρείας, ο οποίος θα αντιληφθεί άμεσα ποιες είναι οι ανάγκες της Ρόμι και θα την κάνει με τη θέλησή της ερωτικό υποχείριό του, μέχρι η κατάσταση να αρχίσει να ξεφεύγει από τον έλεγχο, απειλώντας ακόμη και την οικογενειακή ηρεμία της.
Η Ρέιν δεν κρίνει την ηρωίδα της, αποφεύγει να την τοποθετήσει ηθικά σε κάποιο κουτάκι και την αφήνει να φτάσει στο όνειρό της, μέσα από προκλήσεις και φαντασιώσεις που πραγματώνονται κόντρα στα ταμπού και τα στερεότυπα που ακολουθούν την ερωτική ζωή των γυναικών.
Ωστόσο, παρότι η σωματική δειλία της ηρωίδας και η αμηχανία των ερωτικών σκηνών λειτουργούν θετικά και πολλές φορές διασκεδαστικά, οι επιλογές της Ρέιν ελαττώνουν μηχανικά την ένταση του κλίματος και εναντιώνονται στην απαιτούμενη κορύφωση της ιστορίας, ενώ δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο και το άστοχο χιούμορ, που έπρεπε να είναι πιο σκοτεινό και σίγουρα υπαινικτικό.
Έτσι κι αλλιώς, το φιλμ, έπειτα από το αρκετά δελεαστικό πρώτο μέρος, που δομείται πικάντικα και γαργαλιστικά, με τη σεξουαλική επιθυμία του παράνομου ζευγαριού, θα αρχίσει να ξεπέφτει σε «αμερικανιές» που δύσκολα χωνεύονται και μάλλον η Ρέιν δεν αντιλαμβάνεται ότι μεταξύ της εξυπνάδας και του ευρήματος η απόσταση είναι πολύ μικρή με την ανοησία και το κλισέ.
Πάντως, η ταινία, που είναι ένα δείγμα ερωτικού σινεμά, ένα είδος που τα τελευταία χρόνια αποφεύγουν στην Αμερική, βλέπεται, αφήνοντας τις απαιτήσεις για κάτι ξεχωριστό έξω από το σινεμά, χαλαρά και αυτό κυρίως λόγω των ερμηνειών. Της ριψοκίνδυνης και θαρραλέας Νικόλ Κίντμαν, που αποφεύγει τις παγίδες του σεναρίου και διατηρεί την αυτοσυγκέντρωσή της και την ερμηνευτική της εκφραστικότητα σε υψηλά επίπεδα – δεν πήγε χαμένη η εκπαίδευσή της από τον Κιούμπρικ στο «Μάτια Ερμητικά Κλειστά» – και του πολύ καλού Χάρις Ντίκινσον, που αποτελεί ένα άψογο δείγμα νεανικής αρρενωπότητας και της διφορούμενης ερμηνείας του, που ορισμένες φορές δίνει και τον τόνο στον ερωτισμό της ταινίας. Υπάρχει, όμως και ο Αντόνιο Μπαντέρας, στον κόντρα ρόλο του άντρα που δεν μπορεί να ικανοποιήσει τη γυναίκα του, αλλά τα καταφέρνει μια χαρά, κρατώντας τις ισορροπίες ανάμεσα στην καλοσυνάτη τρυφερότητά του, την προδοσία και την οργή, δίνοντας τη δική του αξιοπρόσεκτη παράσταση.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Μια καταξιωμένη CEO σε μια μεγάλη πολυεθνική βάζει την καριέρα και την οικογένεια της σε κίνδυνο όταν ξεκινά μια ταραχώδη σχέση με έναν κατά πολύ νεότερο ασκούμενο.
Η Θεωρία του Σύμπαντος
(“Universal Theory”) Δραματικό θρίλερ, γερμανικής και αυστριακής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Τιμ Κρούγκερ, με τους Γιαν Μπούλο, Ολίβια Ρος, Χανς Ζίσλερ, Ντάβιντ Μπένετ, Φίλιπ Γκράμπερ κα.
Μία οπτική, σε υπέροχο ασπρόμαυρο, απόλαυση, ένα ιδιαιτέρως φιλόδοξο οικοδόμημα που ισορροπεί με τόλμη και αυτοπεποίθηση μεταξύ ενός κοσμικού θρίλερ κι ενός υπερβατικού love story. Ένα φιλμ από τον Γερμανό νεαρό σκηνοθέτη, αλλά με προϋπηρεσία τόσο στη διεύθυνση φωτογραφίας όσο και στο μοντάζ, Τιμ Κρούγκερ, που εντυπωσίασε, με την στιλιστική του άνεση και το εύρος των γνώσεών του για την ευρωπαϊκή ιστορία, το κοινό και την κριτική του Φεστιβάλ των Καννών, όπου συμμετείχε στο επίσημο πρόγραμμα.
Με σαφείς επιρροές από το σινεμά του Χίτσκοκ, ο Κρούγκερ θα ακολουθήσει τη φόρμα ενός θρίλερ μυστηρίου, σε κλίμα νουάρ, εκμεταλλευόμενος την αριστοτεχνική φωτογραφία, με τις ασπρόμαυρες φωτοσκιάσεις, αλλά και τις αντιθέσεις των κατάλευκων Άλπεων με τα σκοτεινά εσωτερικά γυρίσματα, εικόνες που παραπέμπουν ορισμένες φορές από τις καλύτερες στιγμές του γερμανικού εξπρεσιονισμού.
Το 1962, σε ένα επιστημονικό συνέδριο κβαντικής φυσικής στις ελβετικές Άλπεις, ένας νεαρός φοιτητής προσπαθεί να ολοκληρώσει τη διπλωματική του εργασία γύρω από μία θεωρία για την ύπαρξη παράλληλων πραγματικοτήτων, ενώ αρχίζουν να εμφανίζονται παράξενα φαινόμενα γύρω του. Δυσοίωνες φιγούρες, αλλόκοτοι σχηματισμοί νεφών στον ουρανό, ανεξήγητοι θάνατοι και σωσίες, έρχονται να επιβεβαιώσουν τη θεωρία του. Οι εντάσεις μεταξύ των επιστημόνων και οι προειδοποιήσεις της αινιγματικής πιανίστριας τζαζ, με την οποία έρχεται πολύ κοντά, δεν είναι οι μόνες ενδείξεις που τον κάνουν να υποψιάζεται ότι μάλλον τα πράγματα πάνε πολύ χειρότερα απ’ όσο πίστευε.
Στο αινιγματικό, με μπόλικο σασπένς φιλμ μυστηρίου, υπάρχει ένα έξοχο στημένα ονειρώδες κλίμα, που παραπέμπει σε σινεμά άλλων εποχών – το στόρι τοποθετημένο στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου – και ταυτόχρονα ενσωματώνει πολύ διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, βάζει στο επίκεντρό του έναν φοιτητή και το μπλέξιμο του με μία μυστηριώδη παγκόσμια συνωμοσία.
Η άψογη κινηματογράφηση της ίσως πιο εντυπωσιακά εικονογραφημένης ταινίας της χρονιάς, που διαθέτει και ένα ραδιούργο και υπαινικτικό χιούμορ, μάλλον κάποια στιγμή εξαντλείται και φτάνει στα όριά της, πέφτοντας σε τοίχο. Η πλοκή μοιάζει από ένα σημείο και μετά αδιαπέραστη, σαν τη κβαντική φυσική για έναν άσχετο και όλα μοιάζουν με ένα όνειρο που δεν εξηγείται.
Πάντως, η ταινία του Κρούγκερ, που διαθέτει και ορισμένες αξιοπρόσεκτες ερμηνείες, αποτελεί σίγουρα, για τους σινεφίλ, μία κινηματογραφική εμπειρία, συνοδευόμενη από εμπνευσμένα ορχηστρικά, παραπέμποντας στον αξεπέραστο Μπέρναρντ Χέρμαν – την τελευταία πινελιά του δημιουργού της.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Σε ένα επιστημονικό συνέδριο φυσικής στις ελβετικές Άλπεις, ένας νεαρός φοιτητής προσπαθεί να ολοκληρώσει τη διπλωματική του γύρω από μια προκλητική θεωρία για την ύπαρξη παράλληλων πραγματικοτήτων, ενώ παράξενα φαινόμενα γύρω του μοιάζουν να την επιβεβαιώνουν: δυσοίωνες φιγούρες, αλλόκοτοι σχηματισμοί νεφών στον ουρανό, ανεξήγητοι θάνατοι και σωσίες.
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:
Ιστορίες των Ζώων για τα Χριστούγεννα
(“Le Grand Noël des Animaux”) Η μαγεία των Χριστουγέννων μέσα από πέντε γλυκές, ποιητικές και κεφάτες περιπέτειες κινουμένων σχεδίων, σε γαλλογερμανική παραγωγή του 2024. Τα γιορτινά θαύματα ζωντανεύουν σε πέντε μικρές ιστορίες, όπου τα ζωάκια ταξιδεύουν από τη Γαλλία μέχρι την Ιαπωνία και τον μακρινό Βορρά, διασκεδάζουν και μαθαίνουν για τη χαρά και τη γενναιοδωρία της φύσης. Παραδοσιακό, σχεδόν απλοϊκό, σχέδιο που παραπέμπει σε άλλες εποχές και ευγενικές προθέσεις από πέντε γυναίκες σκηνοθέτιδες διαφορετικών εθνοτήτων, τις Καρολίν Ατιά Λαριβιέρ, Τζεϊλάν Μπεϊογλού, Ολέσια Στσουκίνα, Χαρούνα Κίσι, Καμίλ Αλμερά και Ναταλία Τσερνισέβα. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
Οι Σούπερ Σκανταλιάρηδες
(“Die Heinzels 2: Neue Mützen, Neue Mission”) Χαριτωμένο περιπετειώδες animation, γερμανικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία της Ούτε φον Μιούνχαου – Πολ. Βασισμένο στην ταινία μεγάλου μήκους «The Elfkins – Baking a Difference» και εμπνευσμένο από το γερμανικό έπος και ποίημα του Όγκαστ Κόπις, το φιλμ διαθέτει καλόκαρδα αισθήματα και ευγενικά μηνύματα, που θα περάσουν στο παιδικό κοινό, στο οποίο απευθύνεται. Ο κόσμος της Έλφι ανατρέπεται όταν ανακαλύπτει την ύπαρξη μιας τεχνικά προηγμένης συμμορίας Έλφκιν που, σε πλήρη αντίθεση με την ίδια τη φυλή της, δεν υστερεί σε τίποτα όσον αφορά τη διασκέδαση και την αναζήτηση συγκίνησης.
Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
