Οι Beatles υπήρξαν ένα λατρεμένο ροκ συγκρότημα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 που μεσουράνησε σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι παραμένουν μέχρι και σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή και επαναστατικά συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής.
Με χαρακτηριστικό στιλ και μεγάλη ζωντάνια, αυθεντικοί, το συγκρότημα με την μοναδική εμφάνιση που περιλάμβανε ένα πανομοιότυπο κούρεμα και κοστούμια χωρίς πέτο, οι Beatles, είχαν μία συντριπτική επίδραση στους Άγγλους εφήβους.
Είχε έρθει η ώρα τέσσερα σχολιόπιαιδα από το Λίβερπουλ, να κατακτήσουν και την Αμερική.
Η εμφάνισή τους στην αμερικανική τηλεόραση και συγκεκριμένα στο σόου του Εντ Σάλιβαν καθώς και οι δύο συναυλίες στο Κάρνεγκι Χολ που προκάλεσαν ντελίριο, ήταν μόνο η αρχή…
Στις 7 Φεβρουαρίου 1964, 60 χρόνια πριν, η θέα από τη νοτιοανατολική γωνιά του Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης δεν ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή – με την είσοδο του ξενοδοχείου Πλάζα να δεσπόζει, όπως σημειώνει η βρετανική Telegraph περιγράφοντας εκείνες τις ημέρες που η Beatles κατακτούσαν την Αμερική.
Υπήρχε όμως μία σημαντική διαφορά κι αυτή ήταν το μέγεθος του συγκεντρωμένου πλήθους έξω από την είσοδο.
Γιατί εκείνη την ημέρα, τέσσερις μουσικοί από το μακρινό Λίβερπουλ είχαν κάνει το πρώτο τους υπερατλαντικό ταξίδι και έμεναν στο Πλάζα, προκαλώντας παλίρροια ενθουσιασμού σε εκατοντάδες αμερικανούς νεαρούς και εφήβους.
Οι περισσότεροι από 400 φαν που ήταν παρόντες στην άφιξη των Beatles στο ξενοδοχείο εκείνο το απόγευμα, έγιναν μάρτυρες της «βρετανικής εισβολής» των Beatles.
Βέβαια δεν ήταν το πρώτο πλήθος με το οποίο είχαν βρεθεί αντιμέτωποι οι Τζον Λένον, Πολ ΜακΚάρτνεϊ, Τζορτζ Χάρισον και Ρίνγκο Σταρ. Λίγες ώρες νωρίτερα, τα τέσσερα Σκαθάρια είχαν προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης, με μια λαοθάλασσα εφήβων, κυρίως κοριτσιών, να ζητωκραυγάζει μόλις τους αντίκρισε.
Το αεροδρόμιο είχε μόλις μετονομαστεί από Αϊντλγουαϊλντ σε Τζον Φ. Κένεντι (JFK), προς τιμήν του αμερικανού προέδρου που είχε δολοφονηθεί 2,5 μήνες νωρίτερα στο Ντάλας.
Η Telegraph περιγράφει τη χαοτική πρώτη συνέντευξη Τύπου, με τους τέσσερις κοστουμαρισμένους μουσικούς που τα είχαν χαμένα από το πλήθος των μικροφώνων και τη βροχή των ερωτήσεων.
Ο Λένον χτένιζε νευρικά τα μαλλιά του με τα χέρια του. Ο Χάρισον ψιθύριζε «ας αρχίσει το γλέντι». Ενώ στο πάρτι υποδοχής του αεροδρομίου υπήρχαν περίπου 5.000 άτομα, ανάμεσά τους τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά συνεργεία, δημοσιογράφοι, ανυποψίαστοι ταξιδιώτες και οπαδοί της μπάντας που είχαν έρθει για να την υποδεχτούν – το πλήθος των 400 θαυμαστών τους έξω από το ξενοδοχείο ήταν κάπως πιο διαχειρίσιμο.
Παρ’ όλα αυτά, μια συνοδεία περιπολικών με 50 αστυνομικούς χρειάστηκε να τους συνοδέψει μέχρι το Μανχάταν.
Ακολούθησαν και άλλες συνεντεύξεις στο λόμπι του Πλάζα τις επόμενες ημέρες, με κάποιες από αυτές να περιλαμβάνουν μερικές ανόητες ερωτήσεις. Όπως για παράδειγμα όταν το πρωί της 10ης Φεβρουαρίου, ρεπόρτερ του δικτύου CBS ρώτησε τον ΜακΚάρτνεϊ για τα… μαλλιά του.
«Πόσος καιρός μεσολαβεί ανάμεσα στα κουρέματα σας;» ρώτησε ο δημοσιογράφος με τον 21χρονο Πολ να του απαντά: «Η τελευταία φορά που κουρεύτηκα ήταν πριν από 23 χρόνια». Ο ρεπόρτερ δεν γέλασε με το αστείο. Δεν του άρεσε; Δεν το κατάλαβε; Κανείς δεν θα μάθει…
Ήδη όμως από το προηγούμενο βράδυ τα πάντα είχαν αλλάξει. Οι Beatles έπαιξαν ζωντανά στη σκηνή του δημοφιλούς τηλεοπτικού σόου του Εντ Σάλιβαν.
Στο ίδιο σόου είχε εμφανιστεί και ο Έλβις, με τρεις μίνι συναυλίες το 1956 και το 1957.
Η πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση του «Βασιλιά» έμεινε στην ιστορία για την παρέμβαση του σκηνοθέτη της εκπομπής, που ζήτησε από τους κάμεραμαν να τον κινηματογραφούν από τη μέση και πάνω, θεωρώντας τις κινήσεις του γοφού του στη σκηνή άκρως προκλητικές!
Αν οι παραγωγοί της εκπομπής νόμιζαν ότι εκείνη η εμφάνιση πριν από οκτώ χρόνια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που θα αντιμετώπιζαν ποτέ, ήταν γελασμένοι, σημειώνει το ίδιο δημοσίευμα.
Η είδηση ότι τα Σκαθάρια θα έπαιζαν ζωντανά στο σόου του Σάλιβαν, σε μια αίθουσα γνωστή τότε ως Studio 50, πυροδότησε πανδαιμόνιο.
Πάνω από 50.000 άνθρωποι δήλωσαν συμμετοχή για ένα εισιτήριο στην εκπομπή που μεταδόθηκε ζωντανά εκείνο το κυριακάτικο βράδυ του 1964. Το στούντιο είχε χωρητικότητα 728 θέσεων.
Όσοι δεν ήταν τυχεροί, και ήταν πολλοί, να τους δουν από κοντά, στήθηκαν στις τηλεοράσεις τους με την εκπομπή να σημειώνει ρεκόρ ακροαματικότητας.
Πάνω από 73 εκατομμύρια Αμερικανοί τηλεθεατές είδαν τους Beatles στο σόου του Εντ Σάλιβαν. Ο αριθμός αντιστοιχούσε στο 45% των τηλεοπτικών δεκτών που ήταν ανοιχτοί εκείνη την ώρα, και στο 40% του αμερικανικού πληθυσμού το 1964.
Οι Beatles έπαιξαν ζωντανά πέντε τραγούδια. Τέσσερα δικά τους, τα «All my Loving», «She Loves You», «I Saw her Standing There» και «I Want to Hold Your Hand» και μια διασκευή του κομματιού «Till There Was You» της Μέρεντιθ Γουίλσον.
Η συναυλία τους στο σόου του Σάλιβαν δεν ήταν η μοναδική που έδωσαν στη Νέα Υόρκη…
Η εμφάνιση των Beatles στο Κάρνεγκι Χολ
Τρεις ημέρες αργότερα, στις 12 Φεβρουαρίου, οι Beatles εμφανίστηκαν στον ναό της κλασικής μουσικής του Μανχάταν, Κάρνεγκι Χολ που έχει φιλοξενήσει σχεδόν κάθε σημαντικό καλλιτέχνη, συνθέτη και ερμηνευτή.
Ήταν η δεύτερη φορά που το κοινό της αίθουσας παρακολουθούσε μη ορχηστρική συναυλία, μετά την εμφάνιση του πρωτοπόρου του ροκ εντ ρολ Μπιλ Χέιλι και της μπάντας του, των Comets, τον Μάιο του 1955.
Αλλά αυτό που συνέβη με τις θαυμάστριες της μπάντας από το Λίβερπουλ μέσα στην επιβλητική αίθουσα μουσικής, δεν είχε προηγούμενο.
Η Telegraph σημειώνει ότι τα Σκαθάρια έπαιξαν ένα πανομοιότυπο σετ 12 τραγουδιών, το πρώτο στις 19:45 και το δεύτερο στις 23:15.
Τα εισιτήρια για τις συναυλίες είχαν κυκλοφορήσει στις 27 Ιανουαρίου και είχαν εξαντληθεί την επόμενη μέρα! 2.900 άτομα είδαν το κάθε σόου.
Στα πέντε κομμάτια που ερμήνευσαν στην εκπομπή του Εντ Σάλιβαν πρόσθεσαν τρεις διασκευές – τον ροκ εντ ρολ ύμνο του Τσακ Μπέρι «Roll Over Beethoven», το «Twist and Shout» των Top Notes και το επίσης κλασικό «Long Tall Sally» του Λίτλ Ρίτσαρντ– καθώς και τέσσερα δικά τους: «From Me to You», «This Boy», «I Wanna Be Your Man», και «Please, Please Me».
Η τελευταία συγχορδία ήχησε στην αίθουσα λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
Τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο μετά από αυτή την εμφάνιση, αλλά και τις άλλες τρεις που έκαναν στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ εκείνες τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου του 1964.
Το πνεύμα αυτής της πρώτης εμφάνισης των Beatles εξακολουθεί να στοιχειώνει την πόλη σήμερα, σημειώνει η Telegraph.
Η επιτυχία αυτής σύντομη αλλά άκρως επιτυχημένες περιοδείας των Beatles στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ ήταν η απαρχή της περιβόητης «βρετανικής εισβολής» στο ροκ εντ ρολ σκηνικό της χώρας.
Ακολούθησαν κι άλλα θρυλικά συγκροτήματα αλλά χωρίς την παγκόσμια κίνηση εκδήλωσης θαυμασμού, την γνωστή «Beatlemania», ίσως κανένα από αυτά να μην είχε καταφέρει να διασχίσει τον Ατλαντικό.
