Μύκονος 1 Αυγούστου 2008 Το νήμα της ζωής του 20χρονου Ντουζόν Ζαμίτ κόβεται απότομα, όταν ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου. Ολόκληρη η χώρα συγκλονίζεται από τον θάνατο του νεαρού. Οι γονείς του, αν και συντετριμένοι από τον χαμό του παιδιού τους, βρίσκουν το κουράγιο και δωρίζουν τα όργανά του.
Ωνάσειο, 2 Αυγούστου 2008, ώρα 6.14 το πρωί. Η καρδιά του Ντουζόν, αρχίζει να χτυπάει ξανά. Ο Κώστας Γρίμπιλας, “γεννιέται” για δεύτερη φορά. Σε λίγες μέρες, κλείνουν 2 χρόνια από τη στιγμή που ο Κώστας, άρχισε να ζει ξανά, να ονειρεύεται, να ελπίζει.
Οι δύσκολες μέρες
Ο γολγοθάς του δημοσιογράφου Κώστα Γρίμπιλα ξεκίνησε τον Νοέμβρη του 2007. Την περίοδο εκείνη, εργαζόταν ως αρχισυντάκτης σε τηλεοπτική εκπομπή. Την ώρα που βρισκόταν στο κοντρόλ, ένιωσε δύσπνοια. “Μια απλή δύσπνοια με οδήγησε στο νοσοκομείο, χωρίς να ξέρω ότι έχω σοβαρό πρόβλημα. Κατευθείαν με βάλανε στην εντατική. Εκεί γίνεται διάγνωση ότι πάσχω από διατατική μυοκαρδιοπάθεια”, λέει στο TL!fe.
Έπειτα από 3 μήνες, του ανακοινώνεται ότι έχει λίγες μέρες ζωής. Η τεχνητή καρδιά, αποτελούσε την μοναδική σανίδα σωτηρίας του. “Γνώριζα ότι θα πεθάνω αν δεν υπέγραφα να βάλω την τεχνητή καρδιά. Τελικά, υπέγραψα”. Ζει με τεχνητή καρδιά για πέντε μήνες. Αν και αρχικά η ζωή του είναι φυσιολογική, τα προβλήματα δεν αργούν να έρθουν. “Η καθημερινότητά μου ήταν πολύ δύσκολη. Ένα απλό ντους για μένα ήταν πολυτέλεια. Μπορούσε να καεί το μηχάνημα, να πάθω ηλεκτροπληξία. Πεντέμιση μήνες δεν έκανα ντους αν αυτό σου λέει κάτι”, λέει ο Κώστας.
Το πρώτο διάστημα, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την αλήθεια. “Παρακολουθούσα όλο το γεγονός ως ένας απλός θεατής. Αυτό ίσως να ήταν η δική μου άμυνα στο να κρατήσω λίγες δυνάμεις. Φυσικά, ήμουν ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος και καταλάβαινα ακριβώς τι συμβαίνει”, αναφέρει με ειλικρίνεια.
Τον Ιούλιο του 2008, μπαίνει στο νοσοκομείο και οι γιατροί δεν του επιτρέπουν την έξοδο από το Ωνάσειο, αφού η κατάσταση της υγείας του έχει επιδεινωθεί. Αν δεν βρισκόταν άμεσα μόσχευμα, ο Κώστας δεν θα τα κατάφερνε. Έπειτα,έρχεται αναπάντεχα, το “δώρο ζωής”. “Μέσα στην ατυχία του Ντουζόν, βγήκα εγώ κερδισμένος”, λέει συγκινημένος.
Ανάσα ζωής
Η δωρεά οργάνων, κατά τα λεγόμενά του, είναι η ύψιστη προσφορά που μπορεί να κάνει κάποιος στο κοινωνικό σύνολο. “Πιστεύω ότι ο καθένας θα έπρεπε να γίνει δωρητής οργάνων γιατί αν συμβεί το μοιραίο στη ζωή του, κατευθείαν αποκτά ένα λόγο που πέρασε από αυτόν τον κόσμο. Έναν πολύ ιερό λόγο. Για μένα δεν ήταν τυχαίο, που πέρασε ο Ντουζόν από αυτό τον κόσμο. Δεν γεννήθηκε απλώς για να έρθει να μεγαλώσει να δουλέψει και να πεθάνει. Ήρθε για να σώσει κάποιους συνανθρώπους του, με τα όργανά του και το παράδειγμά του. Γιατί η κληρονομιά που έχει αφήσει πίσω είναι πάρα πολύ μεγάλη”, λέει με τρεμάμενη φωνή.
Ο Κώστας Γρίμπιλας υπογραμμίζει την σημασία που έχει η δωρεά και για την οικογένεια του δότη. Δηλώνει πως ο πόνος για τους γονείς του Ντουζόν αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια του στο χρόνο, ωστόσο θεωρούν τη δωρεά προσωπική λύτρωση. “Θεωρούν ότι ένα κομμάτι του ακόμα ζει, γιατί η καρδιά του συνεχίζει να χτυπάει”.
Ο φύλακας άγγελος του
Όλο το διάστημα της περιπέτειας της υγείας του, φύλακας άγγελός του ήταν η γυναίκα του Πόπη. Γνωρίστηκαν το 2006, σε ένα ταξίδι που έκανε ο Κώστας στην Αυστραλία. Παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο, την περίοδο που η κατάσταση του ήταν πολύ σοβαρή. “Δεν μάσησε, ούτε λεπτό με την περιπέτειά μου”, αναφέρει ο Κώστας.
Ο θρησκευτικός γάμος τους έγινε στην Αυστραλία, πριν από λίγους μήνες, με κουμπάρο τον πατέρα του Ντουσόν. “Είχα προτείνει στον Όλιβερ να γίνει κουμπάρος και από τη στιγμή που εκείνος δέχτηκε, χωρίς δεύτερη σκέψη, αποφάσισα να κάνω τον γάμο μου εκεί”, υποστηρίζει.
