«Ω Έρωτα, εσύ που σιωπηλά χαμογελάς, άκουσέ με… Κλείσε με μαζί με τον αγαπημένο μου στον κλοιό- καπνό της δύναμής σου για να γίνουμε, ο ένας για τον άλλο…». Ω ναι, ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα ποιητικό, υπέρτατο που τόσο τέλεια υμνεί η Ντενίζ Λέβερτοφ. Ο Άγιος Βαλεντίνος είναι ο προστάτης των απανταχού ερωτευμένων που σήμερα φορά τα γιορτινά του. Πίσω όμως από τη ρομαντζάδα, τις σοκολατένιες καρδούλες, τα αμετροεπή λόγια αγάπης και αφοσίωσης, τις υποσχέσεις και τα κεριά κρύβεται κάτι μάλλον ζοφερό.
Κι αυτό γιατί η ιστορία της πιο ρομαντικής γιορτής, της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, είναι στην πραγματικότητα σκοτεινή, αιματηρή – και λίγο συγκεχυμένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Καθολική Εκκλησία αναγνωρίζει τουλάχιστον τρεις διαφορετικούς αγίους με το όνομα Βαλεντίνος. Σύμφωνα με έναν από τους θρύλους, ο Βαλεντίνος ήταν ένας καθολικός ιερέας που έζησε κατά τον τρίτο αιώνα μ.Χ. στην αρχαία Ρώμη.
Εποχή που ο αυτοκράτορας Κλαύδιος II απαγόρευε με διάταγμα τους γάμους καθώς πίστευε ότι οι στρατιώτες του πολεμούσαν καλύτερα ως ελεύθεροι.
Ο Βαλεντίνος, αισθανόμενος την αδικία, αψήφισε τις διαταγές του αυτοκράτορα και συνέχισε να ενώνει με τα ιερά δεσμά του γάμου τα ερωτευμένα ζευγάρια. Όταν η δράση του αποκαλύφθηκε, ο Κλαύδιος διέταξε τη θανάτωσή του στις 14 Φεβρουαρίου του 270 μ.Χ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σύμφωνα με μία άλλη θεωρία, η ημέρα προέρχεται από τα Lupercalia, μια από τις παλιότερες παγανιστικές ρωμαϊκές γιορτές στις 15 Φεβρουαρίου, προς τιμήν του Λούπερκου, μιας πρωτόγονης θεότητας που ευλογούσε τη γονιμότητα. Οι άνδρες μετά τις απαραίτητες θυσίες ζώων, χτυπούσαν τις γυναίκες με τα δέρματα των ζώων που μόλις είχαν σφάξει. Στη συνέχεια, οι θερμόαιμοι Ρωμαίοι, διάλεγαν μέσα από ένα κουτί το όνομα του κοριτσιού που επέλεγαν και περνούσαν τη βραδιά μαζί της.
Ο έρωτας κρατά εδώ και αιώνες
Αργότερα, το 496 μΧ., ο Πάπας Γελάσιος Α΄ έκανε τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου επίσημη αργία. Μετά τη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού το 1969, ο Πάπας Παύλος ΣΤ’ αποφάσισε να αφαιρέσει την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου από το ημερολόγιο των μεγάλων εορτών, επειδή δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για αυτόν.
Η παλαιότερη καταγραφή ενός Αγίου Βαλεντίνου είναι ένα ποίημα που έγραψε ο δούκας της Ορλεάνης, Κάρολος, στη σύζυγό του όταν φυλακίστηκε στον Πύργο του Λονδίνου το 1415, στο οποίο αναφέρεται στη σύζυγό του ως «Βαλεντίνος».
Το 1537, ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Η’ κήρυξε επίσημα την 14η Φεβρουαρίου ως αργία της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου με βασιλικό καταστατικό. Ήταν ο μονάρχης που είχε έξι γυναίκες: μία πέθανε, μία επέζησε, δύο χώρισε και δύο αποκεφάλισε.
