Αιμιλία Υψηλάντη: Πέρασα κάποτε ένα καλοκαίρι πάνω από το τηλέφωνό μου περιμένοντας αν θα χτυπήσει

“Περίμενα να με πάρει κάποιος να μου προτείνει μια δουλειά” αποκαλύπτει η Αιμιλία Υψηλάντη.

Για την αβεβαιότητα που φέρει το επάγγελμα του ηθοποιού και τη δική της διαχείριση σε στιγμές άγχους μίλησε η Αιμιλία Υψηλάντη στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου. 

Βιώσατε ποτέ ανεργία; Να μην χτυπάει το τηλέφωνό σας;

Προφανώς έχω βιώσει ανεργία, αστειεύεστε; Πέρασα θυμάμαι κάποτε ένα καλοκαίρι πάνω από το τηλέφωνό μου – γιατί τότε δεν είχαμε κινητά – περιμένοντας αν θα χτυπήσει. Περίμενα να με πάρει κάποιος να μου προτείνει μια δουλειά.

Πώς διαχειριζόσασταν όλη αυτή την αβεβαιότητα;

Υπήρξαν φορές που λόγω της ανεργίας με πήρε από κάτω. Τη δεκαετία του ‘60 και του ‘70 που τα θέατρα δεν ήταν τόσα πολλά, αν δεν είχες κλείσει και δεν ήσουν σε έναν θίασο που έπαιζε από τον Οκτώβρη μέχρι την Κυριακή των Βαΐων, ήσουν καταδικασμένος όλον τον χειμώνα να μην δουλέψεις.

Ρωτούσαμε με αγωνία ο ένας ηθοποιός τον άλλον αν έκλεισε κάπου για δουλειά. Δεν υπήρχε τότε και η διέξοδος της τηλεόρασης.

Η δουλειά του ηθοποιού όταν την επιλέγεις, είναι μια δουλειά η οποία διαρκώς αντιμετωπίζει το φάσμα της ανεργίας. Συνήθιζα να λέω ότι ο ηθοποιός ελάχιστες φορές είναι εργαζόμενος. Μπορεί να δουλεύεις κάπου και να πληρώνεσαι καλά, αλλά να μη σε ικανοποιεί ούτε ο θίασος, ούτε το έργο, ούτε ο ρόλος. Ή να σε ικανοποιούν όλα αυτά, αλλά να μην παίρνεις κάποια χρήματα. Γιατί και αυτό είναι ένα είδος ανεργίας. Κοιτάξτε όμως ο καθένας τις επιλογές του, τις πληρώνει και τις αντιμετωπίζει.