«Είχα τον πατέρα μου πρότυπο για το ταλέντο του, για το μυαλό του, για το ποιος ήταν. Για τη φωνή του, που την έβρισκα πάντα πολύ τεχνική, αδιανόητη, αλλά και υπέροχη», είπε ο Αλέξανδρος Λογοθέτης.
Ο γνωστός ηθοποιός έδωσε συνέντευξη στο DocVille και τον δημοσιογράφο Αντώνη Μποσκοΐτη και μίλησε για την πρόσφατη απώλεια του πατέρα του, Ηλία Λογοθέτη. Μάλιστα, εξομολογήθηκε το πόσο του λείπει αλλά και το πόσο εκείνος λειτούργησε ως πρότυπο για τον ίδιο.
«Μου λείπει ο πατέρας μου, γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια είχαμε καταφέρει να φτάσουμε σ’ ένα ωραίο σημείο στο “ποιος είμαι” και στο “ποιος είσαι για μένα”. Μου πήρε πολλά χρόνια να συνειδητοποιήσω ποια είναι τελικά η σχέση μου με τον πατέρα μου. Μέχρι τα 40 μου πίστευα πως έγινα ηθοποιός γιατί με διάλεξε η τέχνη. Μετά κατάλαβα ότι το έκανα για να είμαι κοντά στον πατέρα μου, τον οποίο δεν έζησα, αφού χώρισαν με τη μητέρα μου όταν ήμουν τριών ετών», δηλώνει ο Αλέξανδρος Λογοθέτης.
«Μεγάλωσα με τη μάνα μου και τον πατριό μου, τον ποιητή Κώστα Παπαγεωργίου, με τον οποίο επίσης χώρισε αργότερα η μητέρα μου. Μεγάλωσα στην ουσία χωρίς πατέρα και ο Ηλίας δεν ήταν εκεί. Ήταν δηλαδή μ’ έναν τρόπο άλλο. Εμένα μου πήρε χρόνια να συγχωρήσω, να κατανοήσω, να πλησιάσω, ώστε να συνδέσω τον κρίκο της αλυσίδας που είχε σπάσει και που πάντα μας ένωνε. Τα καταφέραμε ακόμη κι αν δεν προλάβαμε να χαρούμε κάποια πράγματα», εξομολογείται χαρακτηριστικά ο ηθοποιός.
«Τον είχα πρότυπο για το ταλέντο του, για το μυαλό του, για το ποιος ήταν. Για τη φωνή του, που την έβρισκα πάντα πολύ τεχνική, αδιανόητη, αλλά και υπέροχη. Για τη γνώση του στα πάντα επίσης, αφού ήταν τέρας μορφώσεως. Διάβαζε απίστευτα πολύ. Τον είχα και ως μη πρότυπο, όμως, για τις επιλογές του, όπως για τις βιντεοκασέτες και κάποια πράγματα που έπαιξε και που δεν ήταν αντάξιά του», απαντά με χαρακτηριστική ειλικρίνεια ο Αλέξανδρος Λογοθέτης.
«Μετά πάλι, όταν έγινα κι εγώ γονιός, κατάλαβα πως σημασία έχει να είσαι καλά εσύ με τον εαυτό σου και “δεν πά’ να…” οι υπόλοιποι. Και ο Ηλίας το είχε αυτό το “δεν πά’ να”… Μπορεί να είχε μέσα του κάποιες πίκρες, αλλά γενικά ήταν ικανοποιημένος με τον εαυτό του. Όλα του τα δικαιολόγησα τώρα. Ελάχιστες φορές ήρθαμε σε κόντρα περί τέχνης και φιλοδοξιών, αλλά ξέρω πως αλληλοθαυμαζόμασταν.
Οι παρατηρήσεις του γι’ αυτά που έκανα δεν ήταν “πατέρα προς παιδί“, αλλά “επαγγελματία προς επαγγελματία”. Το ένιωσα απ’ όταν έκανα τον Κρέοντα σε σχολική παράσταση της “Αντιγόνης” του Ανούιγ και ήρθε το θέμα τού τι θα έκανα στη ζωή μου. “Κάνε ό,τι θες” μου είπε, όχι επειδή βαριόταν, αλλά επειδή προφανώς κάτι είχε δει. Πήρα το ΟΚ πολύ νωρίς κι απ’ τους δύο γονείς μου για τις επιλογές μου», καταλήγει ο Αλέξανδρος Λογοθέτης για τη σχέση με τους γονείς του.