Συγκλόνισε τους πάντες με την εξομολόγησή της για τη μάχη του αδερφού της, Νίκου Φλωρινιώτη, με τον καρκίνο, η Αννούλα Φλωρινιώτη, όταν το πρωί της Δευτέρας (29.01.2024) βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή Super Κατερίνα.
Μόλις 40 μέρες από το θάνατο του Νίκου Φλωρινιώτη και επτά μήνες από εκείνον του πατέρα της, Γιάννη Φλωρινιώτη, η Αννούλα αποκάλυψε ότι ο αδερφός της δεν γνώριζε ότι ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση στον εγκέφαλο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Πώς γίνεται να “χάθηκε” ξαφνικά ένας άνθρωπος; Πώς γίνεται να μην γίνει βιοψία σε μία ελιά που αφαιρέθηκε; Αυτό είναι αμέλεια, έχουμε κινήσει τις νομικές διαδικασίες με τον αδελφό μου για τον θάνατο του Νίκου», περιέγραψε αρχικά η Αννούλα Φλωρινιώτη.
«Πέρασαν 2 χρόνια και αυτό είχε πάει παντού, χάσαμε πολύτιμο χρόνο και αυτό είχε ενεργοποιηθεί μετά την αφαίρεση της ελιάς. Στην αρχή ήταν ένα τίποτα, θα κάναμε μία θεραπεία και θα είχε σωθεί το παιδί.
Τον είχε αναλάβει η κυρία Γκόγκα, που είναι κορυφή στην Ελλάδα στα μελανώματα, και μέσα σε 3 μήνες από τη θεραπεία είχαν εξαφανιστεί όλα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έκανε όμως μετάσταση στο χειρότερο σημείο που θα μπορούσε να κάνει… στα μηλίγγια, στον εγκέφαλο. Ακόμα και η γιατρός έκλαιγε και έλεγε: “μα γιατί;”. Είχε 2% πιθανότητες να πάει σε αυτό το σημείο και πήγε.
Δεν του το είπαμε ποτέ. Με ρωτούσε γενικά αλλά μου είχε εμπιστοσύνη. Του έλεγα: “μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ, δίπλα σου, δεν είναι κάτι, θα το ξεπεράσουμε”. Δεν άφησα τους γιατρούς να του το πούνε, γιατί ξέρω ότι ο αδελφός μου δεν είναι δυνατός και θα τον έπαιρνε από κάτω. Σε αυτή την αρρώστια το συναισθηματικό παίζει τον σημαντικότερο ρόλο», είπε η Αννούλα Φλωρινιώτη, συγκλονίζοντας τους πάντες.
Και η δραματική αφήγησή της, συνεχίστηκε: «Όταν είχε ξεκινήσει πλέον η αντίστροφη μέτρηση, το είχα καταλάβει. Με πήρε η μάνα μου και μου λέει: “τρέχα στο Λαϊκό, πάμε το παιδί στα επείγοντα, δεν είναι καλά”. Πηγαίνω εκεί και βλέπω τον αδελφό μου που δεν με αναγνώριζε. Του μίλαγα και κοίταγε αλλού. Εκεί έπαθα πανικό.
Κάποια στιγμή έπρεπε να πάει για μαγνητική και έπαθε κρίση πανικού από τον φόβο του. Τους λέω: “σας παρακαλώ, αφήστε με να είμαι μαζί με τον αδελφό μου, για να μη φοβάται”. Μου λέει μία γιατρός: “άκουσε, κούκλα μου, και που είσαι δίπλα του ούτε σε βλέπει, ούτε σε αισθάνεται”. Της λέω: “εμένα ο αδελφός μου με αισθάνεται”.
Και όντως με άφησαν να μπω, του έλεγα “είμαι δίπλα σου, κάνε αυτό, κάνε το άλλο” και τα έκανε. Ακόμα και όταν ήταν σε κώμα, όταν έμπαινα εγώ στο δωμάτιο, άνοιγε τα μάτια του».
