“Η ζωή μου άλλαξε με τη δημοσιότητα, όμως ήμουν πλέον έτοιμος για την αλλαγή” εξηγεί ο Αργύρης Αγγέλου.
Για την μεγάλη αναγνωρισιμότητα με το τηλεοπτικό του ντεμπούτο και την σχέση που τον ενώνει με τον Γιώργο Καπουτζίδη μίλησε, ανάμεσα σε άλλα, ο Αργύρης Αγγέλου στη νέα συνέντευξη που παραχώρησε στη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου και την εφημερίδα On Time.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πολύ γρήγορα μπήκες και στην τηλεόραση κάνοντας επιτυχία στο ρόλο του Ασημάκη Λαζάρου στις “Σαββατογεννημένες” του Γιώργου Καπουτζίδη. Αμέσως μετά απογειώθηκε η δημοτικότητα σου με το θρυλικό πλέον “Στο Παρά Πέντε”, στο ρόλο του Φώτη Βουλινού. Πως ένιωσες τότε με όλο αυτό;
Χαιρόμουν πάρα πολύ, γιατί αισθάνθηκα ότι δεν πήγαν χαμένοι οι κόποι μου. Γιατί εγώ δεν μπήκα στη σχολή και περίμενα να χτυπήσει το τηλέφωνο. Έτρεχα σε οντισιόν πριν μπω στη δραματική σχολή. Ήμουν “οντισιονάκιας” τρελός πολύ πριν από τη δραματική σχολή, γιατί έλεγα πως όταν έρθει η ώρα θέλω να ξέρω πως είναι. Αυτό το συνέχισα και όταν ήρθα στην Αθήνα.
Δηλαδή, όσο σπούδαζα στη δραματική σχολή, πήγαινα παντού, σε πολλές οντισιόν. Έδινα βιογραφικά μου σε πολλές εταιρείες παραγωγής.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όταν με πήραν στο θέατρο το 1999, ήταν τεράστια η ευτυχία μου γιατί μέχρι τότε μόνο έτρεχα. Έτσι, όταν απέδωσα όλο αυτό, είχα μόνο χαρά γιατί ήρθε η ώρα να το γευτώ και να το ζήσω πραγματικά. Μέχρι να πάρω το ρόλο στις “Σαββατογεννημένες”, είχα δουλέψει ήδη έξι χρόνια στο θέατρο, χειμώνα – καλοκαίρι.
Η μια δουλειά έφερνε την άλλη. Τον Γιώργο Καπουτζίδη τον γνώρισα πριν από τις “Σαββατογεννημένες”, όταν ήμουν σε μια δουλειά με τον Τάκη Ζαχαράτο. Ήρθε ο Γιώργο να κάνει μια αντικατάσταση και γίναμε φίλοι.
Συντονίστηκαν οι ζωές μας με του Γιώργου γιατί, από τη στιγμή που γνωριστήκαμε, άρχισε να εκδηλώνει το ταλέντο του στο γράψιμο οπότε ήταν όλα συγκυρίες οι οποίες ταίριαξαν την κατάλληλη στιγμή. Αλλά όλο αυτό ήρθε σαν φυσική συνέπεια. Δεν ήρθε ξαφνικά για να με συνεπάρει.
Ήμουν πολύ τυχερός στη ζωή μου, αλλά ήμουν έτοιμος για να είμαι τυχερός. Η ζωή μου άλλαξε με τη δημοσιότητα, όμως ήμουν πλέον έτοιμος για την αλλαγή. Ήμουν είκοσι έξι χρονών, δούλευα από τα δεκαεννιά μου χειμώνα – καλοκαίρι, οπότε δεν μου ήρθε από το πουθενά.
Ήρθαν ως μια φυσική κατάληξη τα πράγματα. Οπότε, όταν ήρθε το Παρά Πέντε, είχα πάρει μια ιδέα του πως είναι η αναγνωρισιμότητα και η δυνατότητα που έχει η τηλεόραση, ήσουν προετοιμασμένος. Ήρθαν πολύ σοφά τα πράγματα στη ζωή μου. Και είμαι ευγνώμων.
