Για την σχέση της με τον Αιμίλιο Χειλάκη, τη νέα της παράσταση και την αναζήτηση της πατρικής φιγούρας μίλησε η Αθηνά Μαξίμου.
Μιλώντας στην εκπομπή «Ελένη» σήμερα (19.06.2024), η Αθηνά Μαξίμου αναφέρθηκε στον αγαπημένο της Αιμίλιο Χειλάκη με τον οποίο είναι μαζί 20 χρόνια και σχολίασε το ενδεχόμενο της απιστίας. Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε και στη νέα παράσταση που πρωταγωνιστεί, με τίτλο «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Ο Αιμίλιος έκανε την κωμωδία «Μη σου τύχει» τον περασμένο χειμώνα, πήρε το βάπτισμα του πυρός και έτσι είπαμε να κάνουμε και το καλοκαίρι μία κωμωδία. Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν έλλειψη φροντίδας και αγάπης, τους συμβαίνουν διάφορα ψυχοσωματικά συμπτώματα.
Οι σκηνοθέτες μας, θέλουν να τονίσουν και μία ακόμη πλευρά του έργου, το πόσο εμείς οι άνθρωποι πέφτουμε θύματα των αυθεντιών», είπε αρχικά η Αθηνά Μαξίμου.
«Στη σχέση μας με τον Αιμίλιο, αυτό το «θέλω να με κοιτάξεις, θέλω να με φροντίσεις» συμβαίνει και από τους δυο μας. Την τρίτη φορά που νόσησα από κορωνοϊό, ο Αιμίλιος μου έφτιαξε την πιο ωραία κοτόσουπα της ζωής μου, γιατί ήταν ο άνθρωπος που ήθελα να τη φτιάξει».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η παράσταση «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» θα περιοδεύσει το καλοκαίρι, σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια και μίλησε γι’ αυτή την μοναδική θεατρική συνάντηση.
«Με τον Αιμίλιο νιώθουμε βαθιά απογυμνωμένη αγάπη»
Μεταξύ άλλων η Αθηνά Μαξίμου αναφέρθηκε στην σχέση της με τον σύζυγό της Αιμίλιο Χειλάκη.
«Στη σχέση μου με τον Αιμίλιο μπήκα απαλλαγμένη από το σύνδρομο αναζήτησης του πάτερα, γι’ αυτό ενδεχομένως είναι υγιής και έχει διάρκεια. Η μητέρα μου τα πάει πολύ καλά με τον Αιμίλιο, σε κάποια θέματα έχουν κάνει κόμμα, είναι τόσο χαριτωμένο, είναι δυο άνθρωποι που λατρεύω, είναι η ζωή μου, Με τον Αιμίλιο συμπληρώσαμε 20 χρόνια κοινής ζωής, σαν να μεγάλωσε ένας άνθρωπος και να έγινε 20 ετών», υπογράμμισε.
Για τα συναισθήματά της για τον σύζυγό της παραδέχθηκε πως, « αυτό που νιώθουμε πλέον με τον Αιμίλιο είναι καθαρή απογυμνωμένη αγάπη, άλλα ταυτόχρονα ο Αιμίλιος εμπλουτίζει τη ρίζα μου σε αυτή τη ζωή. Ο Αιμίλιος είναι ο λόγος που δημιουργώ, παράγω, ξυπνάω το πρωί, ονειρεύομαι το
βράδυ που θα πέσω να κοιμηθώ, είναι το βασικό συστατικό της χαράς μου. Έχω τεράστια αποθέματα υπομονής, άλλα όταν πάθω έξαρση μπορεί να γίνω πολύ σκληρή και άγαρμπη».
Ποια είναι η θέση της για τη ζήλια;
Όπως δήλωσε η σπουδαία ηθοποιός, «Το παιχνίδι της ζήλιας και της διεκδίκησης υπάρχει στο βλέμμα μας, άλλα με παιδική κατάθεση, γιατί έχουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Μετά από τόσα χρόνια ξέρουμε ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη & μπορεί κάποιος από τους δυο μας να ερωτευτεί παράφορα κάποιον ή κάποια άλλη. Ξέρω ότι ακόμη κι αν ένας από τους δυο ερωτευτεί κάποιον άλλο άνθρωπο, η δίκη μας σχέση είναι πάνω από αυτό, ο ένας για τον άλλον είμαστε πολύ ισχυρή αναφορά. Αν αγαπάς κάποιον και σου πει «ερωτεύτηκα», θα πεις «μην είσαι ερωτευμένος;», η σύγκριση είναι λάθος γιατί το ξεχωριστό του άλλου τράβηξε την προσοχή. Αν ο άλλος ερωτευτεί κάποιον δεν του παραχωρείς το χώρο σου, παραχωρείς την ελευθέρια του αισθήματος του».
«Για πάρα πολλά χρόνια έψαχνα τη φιγούρα του πάτερα στις σχέσεις μου»
Για τα παιδικά της χρόνια η Αθηνά Μαξίμου αποκάλυψε: «Ήμουν παιδί που μεγάλωσα πολύ γρήγορα, γιατί οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 3,5 ετών, ξαφνικά βρέθηκα αντιμέτωπη με δυο διαφορετικά περιβάλλοντα. Θυμάμαι ότι παίζαμε σαν παιδιά με τον πάτερα μου κι ερχόταν η μητέρα μου & σύζυγός του, ως αρχηγός της οικογένειας, για να επιβάλλει την τάξη. Όταν χώρισαν οι γονείς μου ήρθα αντιμέτωπη με την αρχηγό της οικογένειας και έπρεπε πλέον το ένα παιδί από τα δυο να τα βγάλει πέρα μονό του μαζί της. Συνέχισα να βλέπω τον πάτερα μου, άλλα μου δημιουργήθηκε έλλειψη, γιατί από εκεί που ήμασταν “αυτοκόλλητοι”, το ένα “αυτοκολλητάκι” εξαφανίστηκε».
Και συνέχισε λέγοντας πως, «συγχώρησα τη μητέρα μου πιο εύκολα, γιατί κατά κάποιο τρόπο μεγαλώσαμε μαζί, ενώ με τον πάτερα μου δεν είχα τόσο ισχυρή πραγματικότητα. Με τον πάτερα μου είχα εσωτερική πραγματικότητα, πάντα πίστευα ότι θα τα έκανε καλύτερα από τη μητέρα μου, άλλα αυτό ήταν ένα ιδεατό σύνδρομο στο μυαλό μου. Έκανα αρκετά χρόνια να συγχωρήσω τον πάτερα μου γι’ αυτή την “εγκατάλειψη”. Για πάρα πολλά χρόνια έψαχνα τη φιγούρα του πάτερα στις σχέσεις μου, μέχρι που κάποια στιγμή λόγω ψυχανάλυσης κατάφερα να ξεφύγω από αυτό. Στη φάση αναζήτησης συντρόφου με τα χαρακτηριστικά του πάτερα μου, έκανα λάθη, τα οποία δεν μετανιώνω καθόλου, ανήκουν στην προσωπική μου ιστορία».
