Μια από τις ταινίες που έχουν το πιο «σοκαριστικό περιεχόμενο» όλων των εποχών είναι πιθανόν και από τις πιο άγνωστες, αφού απαγορεύτηκε η διανομή της σε αρκετές χώρες. Ο λόγος για την ταινία «Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα» (Salò ο le 120 giornate di Sodoma), που… επάξια μπορεί να κατέχει αυτόν τον τίτλο, συνδυάζοντας τους Ιταλούς φασίστες με απαγωγές και ακραία βασανιστήρια.
Η συγκεκριμένη ταινία του 1975 επικεντρώνεται στην απαγωγή 9 αγοριών και 9 κοριτσιών, όλα σε εφηβική ηλικία, από πλούσιους και διεφθαρμένους Ιταλούς φασίστες, οι οποίοι δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό και διαδραματίζεται στα τελευταία χρόνια του ιταλικού φασισμού την εποχή της Δημοκρατίας του Salò.
Το complex.com αναφέρει ότι πρόκειται για μια απίστευτα σκοτεινή ταινία καθώς παρουσιάζει τις 120 ημέρες ακραίων βασανιστηρίων σεξουαλικού και ψυχολογικού είδους που περνούν οι έφηβοι από τους Ιταλούς υποστηρικτές του Μουσολίνι.
Σύμφωνα με την ίδια ιστοσελίδα, πρόκειται για μια από τις πιο φρικιαστικές ταινίες όλων των εποχών. Είναι διατεταγμένη σε τέσσερα μέρη, βασισμένα στη Θεία Κωμωδία του Δάντη, με την ταινία να είναι μια ελεύθερη μεταφορά του ανολοκλήρωτου μυθιστορήματος του Μαρκήσιου Ντε Σαντ «Οι 120 Μέρες στα Σόδομα».
Στην ταινία απεικονίζονται βιασμοί, δολοφονίες, μέχρι και ξεριζώματα μαλλιών των νεαρών κοριτσιών που επιχειρούν να δραπετεύσουν αλλά και μια φριχτή σκηνή όπου η κόρη του προέδρου ξεγελιέται και τρώει μια φέτα από καλαμποκάλευρο, γεμάτη σκουριασμένα καρφιά.
Όπως αναφέρει το complex.com, η ταινία γίνεται ακόμα χειρότερη και οι σκηνές της δεν μπορούν να αποτυπωθούν με λόγια. Είναι μια διεστραμμένη ταινία 116 λεπτών, σε σκηνοθεσία Πιερ Πάολο Παζολίνι και αποτελεί το πιο αμφιλεγόμενο έργο του.
Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι «υπάρχει πολύ σεξ στην ταινία, το οποίο κλίνει προς τον σαδομαζοχισμό, ο οποίος έχει μια πολύ συγκεκριμένη λειτουργία – να αναγάγει το ανθρώπινο σώμα σε ένα εμπορεύσιμο αγαθό». Και πρόσθεσε: «Η ανάγκη μου να κάνω αυτή την ταινία προήλθε επίσης από το γεγονός ότι μισώ ιδιαίτερα τους ηγέτες της εποχής.
Καθένας από εμάς μισεί με ιδιαίτερη βία τις δυνάμεις στις οποίες αναγκάζεται να υποταχθεί. Έτσι, μισώ τις δυνάμεις του σήμερα. Είναι μια δύναμη που χειραγωγεί τους ανθρώπους όπως ακριβώς έκανε την εποχή του Χίμλερ ή του Χίτλερ».
Η επίσημη κριτική της ταινίας από το complex.com, λέει: «Ο Παζολίνι, σκοπεύοντας να κάνει μοχθηρά σημεία για τον φασισμό, δείχνει τα πάντα, αποφεύγοντας τα δύσκολα μοντάζ υπέρ της σταθερής κάμερας, μπροστά και στο κέντρο των πλάνων κάθε άρρωστου οπτικού. Μια προβολή είναι το μόνο που χρειάζεται για να μείνει το Salò στη μνήμη σας για χρόνια. Μόνο το να γράφουμε για αυτό, μας κάνει να θέλουμε να μπούμε στο ντουζ».