Σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, η Δήμητρα Ματσούκα αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην καριέρα της ως ηθοποιός, στον τίτλο του «sex symbol» που «χρεώθηκε» αλλά και τα social media.
Στο περιοδικό OK! παραχώρησε συνέντευξη η γνωστή ηθοποιός, η οποία ξεκαθάρισε ότι ποτέ δεν την ενδιέφεραν τα χρήματα, αυτό που την ένοιαζε ήταν να ασχοληθεί με τα έργα που της άρεσαν πιο πολύ. Η Δήμητρα Ματσούκα αναφέρθηκε στην καριέρα της και στην αγάπη της για την υποκριτική, ενώ σχολίασε και τον όρο «sex symbol» που της δημιουργεί πολλά ερωτήματα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Δεν θεωρείς ότι τροφοδότησες τη σέξι εκδοχή σου;»
«Ας είμαστε σοβαροί! Sex symbol ένα κοριτσάκι αδύνατο που έκανε κομεντί και προκαλούσε γέλιο και που ποτέ δεν είχε ερωτικές σκηνές είναι από μόνο του παράξενο. Τέλος πάντων, τότε ήταν η χρυσή περίοδος των περιοδικών. Ο μπαμπάς μου, που δούλευε στο αεροδρόμιο, μας έφερνε συνέχεια ξένα περιοδικά.
Έβλεπα τις απανταχού Vogue και γοητευόμουν με τις φωτογραφίσεις. Δεν έχω κάνει πολύ σινεμά και οι φωτογραφίσεις που μπορούσαν να έχουν ένα ύφος κινηματογραφικό με ευχαριστούσαν. Δηλαδή έπαιζα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο Από ’δω και πέρα του Άλαν Έικμπορν, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, και έκανα ένα ρομπότ», είπε η ηθοποιός.
«Ζητούσε ο Πέτρος Κωστόπουλος μια φωτογράφιση για κάποιο περιοδικό του και έλεγα “εγώ θα φωτογραφηθώ ως ρομπότ”. Έκανα road movie, τρέχαμε στις εθνικές οδούς με τις νταλίκες. Αυτές οι παραγωγές θα μπορούσαν να τυπωθούν σε ευρωπαϊκές εκδόσεις, ήταν υπέροχες. Όμως τα εξώφυλλα δεν τα έλεγχα. Ήταν πάντα πιο mainstream, πιο σέξι, οι φούστες κόνταιναν, τα στήθη μεγάλωναν και το περιοδικό κρεμόταν στο περίπτερο. Αποποιούμαι των ευθυνών μου, λοιπόν. Σύντομα, άλλωστε, έπαψα να πιστεύω ότι αυτά που συμφωνούσαμε θα γίνονταν, οπότε κάπως έτσι τελείωσε και αυτό για μένα οριστικά».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Και ήταν εποχή πριν από τα social media, όπου ο καθένας έχει γίνει πλέον αρχισυντάκτης του εαυτού του».
«Βλέπω γύρω μου ηθοποιούς που εκτιμώ, που θαυμάζω, που έχουν ποιότητα στις επιλογές τους να εμφανίζονται οικειοθελώς λάγνοι και ερωτικοί στο Instagram. Όλοι έχουν δικαίωμα στην αυτοδιάθεση αυτού του τύπου, να αισθάνονται σέξι και να το δείχνουν. Σε κάθε περίπτωση, είναι διασκεδαστικό που με τα social media έχουν πέσει οι μάσκες. Δεν έχω πάντως αυτή τη δίψα, αυτή την ανάγκη να παρουσιαστώ έτσι όταν δεν το απαιτεί ένας ρόλος».
«Οι θεατρικές σου εμφανίσεις ήταν πάντα στοχευμένες. Έπαιξες την Έντα Γκάμπλερ, του αγαπημένου σου Ίψεν, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, τη σαιξπηρική Στρίγγλα που έγινε αρνάκι στο ΚΘΒΕ, με σκηνοθέτη τον Ρόμπερτ Στούρουα, συμμετείχες στη διασκευή των αριστοφανικών Βατράχων στην Επίδαυρο με το Εθνικό Θέατρο, χωρίς να υποκύπτεις σε εύκολες επιλογές με κριτήριο το χρήμα».
«Η όποια θεατρική μου πορεία ήταν πάντα συγκεκριμένη. Δεν ήταν κριτήριό μου ο μισθός. Το 2002 πήγα στο ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου ενώ μου έδιναν τη μεγαλύτερη θεατρική παραγωγή της Αθήνας. Ήθελα να κάνω έργα που μου αρέσουν πολύ. Πάντα ήμουν και είμαι υπεράνω χρημάτων. Έχω μια περίεργη σχέση με το χρήμα. Ψυχαναλυτικά, λένε, κάτι σημαίνει αυτό. Και οι γονείς μου έτσι έκαναν, δεν είχαν πρόγραμμα, ζούσαν πολύ ωραία τη ζωή τους όταν υπήρχαν τα χρήματα, χωρίς να σκεφτούν ιδιαίτερα το μετά. Μεγάλωσα με αυτή την ελευθερία, την αισιοδοξία ότι τα χρήματα πάντα θα έρχονται. Στην εφηβεία μου είχα διαβάσει το Εκατό χρόνια μοναξιά του Μάρκες και όλα τα έπαιρνα τότε λίγο σαν σημάδια. Ο ήρωας ήταν μεγαλειώδης στον τρόπο που σπαταλούσε για τον ίδιο αλλά και τους άλλους τα χρήματα που είχε και, νομοτελειακά σχεδόν, του επιστρέφονταν πάντα. Στην περίπτωση του πατέρα μου, δεν έγινε ακριβώς έτσι, αλλά μου αρέσει να το πιστεύω ακόμα. Τελικά για όλα φταίει ο Μάρκες».
«Γιατί φταίει; Δεν σου βγήκε σε καλό;»
«Θα μπορούσα να είμαι καλύτερα από ό,τι είμαι. Έχοντας όμως περάσει αρκετές οικονομικές περιπέτειες στην οικογένειά μου, μάλλον αποδείχτηκα πιο συνετή από τους δικούς μου. Αγόρασα ένα σπίτι, όπου τότε μείναμε οι γυναίκες της οικογένειας, η μαμά μου, η αδελφή μου και η γιαγιά μου –είχαν χωρίσει οι γονείς μου–, ενώ αργότερα, όταν αποφάσισα να ζήσω μόνη μου, πήρα ένα στεγαστικό δάνειο και ανακαίνισα ένα διαμέρισμα του ’65, κάνοντάς το όπως ακριβώς το ονειρευόμουν, που το χαίρομαι μέχρι τώρα», ανέφερε η Δήμητρα Ματσούκα.
