Ο Δημήτρης Ήμελλος έφυγε από τη ζωή μετά από σκληρή μάχη που έδωσε με τον καρκίνο. Η αδερφή του ηθοποιού, τον αποχαιρετά με μια ανάρτηση στο facebook.
Σοκ επικρατεί στον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας, από τον θάνατο του Δημήτρη Ήμελλου, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 57 ετών. Ο Δημήτρης Ήμελλος ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός με μεγάλη πορεία στο θέατρο, ενώ τα τελευταία χρόνια έγινε ευρύτερα γνωστός και αγαπητός μέσα από τον ρόλο του στον «Σασμό» ως αστυνόμος «Αντώνης Φραγκιαδάκης».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ο Δημήτρης Ήμελλος έδινε μια σκληρή, αλλά άνιση όπως αποδείχθηκε μάχη με τον καρκίνο. Δεν το έβαλε κάτω ποτέ, όπως έλεγαν οι δικοί του άνθρωποι. Παρά την εξάντληση, προσπαθούσε να συνεχίσει τη δουλειά και να κερδίσει μια σειρά από προσωπικά στοιχήματα. Τα κατάφερε και προκάλεσε τον θαυμασμό φίλων και συναδέλφων.
Εκείνων που όταν έγινε γνωστή η θλιβερή είδηση, θέλησαν να τον αποχαιρετήσουν. Τα social media έχουν πλημμυρίσει τις τελευταίες ώρες με μηνύματα θλίψης.
Το δικό της αντίο στον Δημήτρη Ήμελλο, είπε και η αδερφή του, Αγγελική, με μια σπαρακτική ανάρτηση στο Facebook, την οποία συνόδευσε με μια κοινή τους φωτογραφία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ αδερφέ μου. Ήσουν το καμάρι της οικογένειας μας! Τώρα είσαι στην αγκαλιά του Θεού μαζί με τον μπαμπά μας! Θα μου λείψεις καρδιά μου!» έγραψε η Αγγελική Ήμελλου.
Πολλοί πίστευαν πως ο ηθοποιός είχε καταγωγή από την Κρήτη, ωστόσο είχε γεννηθεί το 1967 στην Αθήνα, μεγάλωσε στην Κυψέλη και τα Εξάρχεια και είχε καταγωγή από τη Νάξο. Ήταν μέλος πολύτεκνης οικογένειας και για τρία χρόνια από τα 12 μέχρι τα 15 του, ήταν εσώκλειστος σε οικοτροφείο.
Όπως είχε πει, το γεγονός πως γεννήθηκε σε μεγάλη οικογένεια κι έζησε σε οικοτροφείο, του έδωσε την αίσθηση ότι υπάρχουν κι άλλοι γύρω μας, και πως δεν είναι ποτέ μόνος. «Πέρασα τρία χρόνια εσώκλειστος σε οικοτροφείο. Ήταν πολύ ιδιαίτερη συνθήκη για ‘μένα, όντας σε πολύτεκνη οικογένεια. Βέβαια, από μικρός μου άρεσε να φεύγω από το στενό πλαίσιο του σπιτιού. Ήταν σπουδαστικό οικοτροφείο».
Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και μόλις τελείωσε το σχολείο, σπούδασε στη Νομική Σχολή με σκοπό να αναλάβει το γραφείο του. Εκείνη την περίοδο αντιλήφθηκε ότι δεν ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του. «Τη δουλειά αυτή την έκανα για να την απολαύσω, όχι σαν μόχθο, ούτε την έκανα για να μαζέψω χρήματα. Όταν ξεκινάς αυτή τη δουλειά είσαι γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες».
«Αν χαθεί αυτό, γίνεται βάρβαρη η δουλειά. Τόσα χρόνια προσπαθούσα να αποφύγω την αναγνωρισιμότητα, τώρα δυστυχώς μου έτυχε. Έχει να κάνει με την επικαιρότητα. Διάλεξα την ησυχία μου. Συνέπεσε να είμαι ο πρώτος που πήρα το «βραβείο Χορν». Με βοήθησε γιατί ο πατέρας μου ήταν αντίθετος με αυτή τη δουλειά. Ο πατέρας μου κοντά στο τέλος της ζωής του μου είπε ”καλά έκανες”», είχε αναφέρει σε συνέντευξή του.
Ο άνθρωπος που τον έκανε να ασχοληθεί σε βάθος με την τέχνη του θεάτρου ήταν ο Στάθης Λιβαθινός, ο οποίος μόλις επέστρεψε από τη Ρωσία, έκανε ένα εντατικό σεμινάριο. Ο ηθοποιός τότε εντάχθηκε στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και τη δεκαετία του ’90 φοίτησε στην Ακαδηµία Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας.
