Έλλη Τρίγγου: Ζούσα με τσιρκολάνους μέσα σε συλλογικότητες, πάντα ονειρευόμουν να φύγω με ένα τσίρκο

Η αγαοπημένη ηθοποιός Έλλη Τρίγγου μίλησε στο «Πάμε Δανάη» για την «έξαλλη» εφηβεία, τη ζωή της σε τσίρκο, τη δουλειά ως αισθητικός, τη δημοσιότητα και την προσωπική της ζωή, αλλά και για την τηλεοπτική της επιστροφή.

«Έφυγα από την Πάτρα δυο ετών, οι γονείς μου χώρισαν και ήρθα με τη μητέρα μου στην Αθήνα, αν και κάποια στιγμή στην εφηβεία επέστρεψα στην Πάτρα. Υπήρχε πολλή αγάπη με τη μητέρα μου, εκείνη δούλευε, εγώ ήμουν σε όλα εντάξει, άλλα υπήρχε και αυστηρότητα, δεν είχε αστεία.

Επέστρεψα στην Πάτρα στα 14, μου είπε η μητέρα μου «πήγαινε να δει κι ο μπαμπάς σου τη γλυκά», ήμουν έξαλλη ως έφηβη, οι γονείς μου είναι ήρωες. Θυμάμαι είχα πει στον μπαμπά, ότι ήμουν στη μαμά και στη μητέρα μου, ότι ήμουν στον πάτερα μου, με ανακάλυψαν, εγώ ήμουν κάπου άλλου και ζούσα τη ζωή μου», ανέφερε στην εκπομπή η Έλλη Τρίγγου.

Για τα επαγγέλματα που έχει κάνει κατά καιρούς αποκάλυψε πως, «ασχολήθηκα με την αισθητική, δούλευα σε κέντρα αισθητικής, μου έλεγαν πώς να πουλάω τις θεραπείες κι εγώ έλεγα «μα αφού είναι μία χαρά, δεν χρειάζεται.

Στην Ισπανία ήρθα σε επαφή με την τέχνη σε πολλές μορφές της, γνώρισα το τσίρκο, μουσικούς του δρόμου, ζωγράφους, εικαστικούς, ζογκλέρ. Ζούσα με τσιρκολάνους μέσα σε συλλογικότητες, με ομάδες καλλιτεχνικές ανθρώπων περιπλανώμενων, κράτησε ένα τρίμηνο και επέστρεψα.

Πάντα ονειρευόμουν να φύγω με ένα τσίρκο, όταν έδωσα στο εθνικό, την ήμερα που θα έβγαιναν τα αποτελέσματα εάν δεν περνούσα, θα έφευγα με καραβάνι στην Ινδία», είπε η Έλλη Τρίγγου.

Για την επιτυχία της σειράς «Άγριες Μέλισσες» και για τον ρόλο της «Ασημίνας», η Έλλη Τρίγγου σημείωσε πως, «η Έλλη και η «Ασημίνα» ήταν πολύ μακριά ως ιδιοσυγκρασίες, άλλα συναντηθήκαμε όμορφα, με βοήθησαν η γλυκύτητα, η υπομονή και οι χαμηλοί τόνοι της «Ασημίνας».

Όταν μαθεύτηκε η προσωπική μου ζωή ήταν σοκ, άλλα κυρίως μία πραγματική περιέργεια, γιατί μπορεί να αφορούσε κάποιον αυτό το θέμα, που βρίσκω πληκτικό.

Κατάλαβα ότι η προβολή της προσωπικής ζωής είναι ένα ολόκληρο σύστημα που κάποιος τρέφει και τρέφεται, και ότι στο χέρι μου είναι πόσο εγώ θα δίνω χώρο. Με παίρνει η μαμά και ο μπαμπάς τηλέφωνο και με ρωτάνε «είσαι με αυτόν;» και απαντάω «και τι σε νοιάζει εσένα; Μην κάνεις κι εσύ αυτό που κάνουν οι άλλοι».