Ο Γιώργος Αλκαίος ήταν καλεσμένος στο «Καλύτερα αργά» με την Αθηναΐδα Νέγκα. Ο αγαπημένος τραγουδιστής μίλησε για την επάνοδό του στη δισκογραφία και την πορεία του στη μουσική, αλλά και τις δύσκολες στιγμές στη ζωή του.
Στη συνέντευξή του στην Αθηναΐδα Νέγκα το βράδυ της Πέμπτης (06.06.2024), ο Γιώργος Αλκαίος αποκάλυψε ότι σε δύο χρόνια ανοίγει τα φτερά του για την Αμερική και τα μεγάλα στούντιο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά μεγάλωσε τα 4 πρώτα χρόνια στις ΗΠΑ και όπως είπε δεν ήταν επιλογή του να μη ζήσει εκεί.
«Έρχεται η ώρα του να γυρίσω στην Αμερική σε δυο χρονάκια. Τώρα που μπήκε το ”Ώπα” στην ταινία της Βαρντάλος, έχω ανοίξει την πόρτα της Universal και της Sony για κάποιες συνεργασίες. Θα πάω να γνωριστούμε. Πάντα ένα ταξίδι είναι συναρπαστικό. Πολλοί ονειρευτήκανε τη διεθνή καριέρα, αλλά πρέπει να το κατέχεις και να είσαι έτοιμος.
Για το αν επιστρέφει ή όχι στη μουσική είπε: «Το θέμα καριέρας από ένα σημείο και μετά σταματάει. Το μόνο που μπορείς να δείξεις είναι διαφορετικές πτυχές του ταλέντου σου. Έκανα μια διαφορετική κίνηση που δεν το έχει κάνει κανείς. Έκανα 11 χρόνια αποχή, γιατί ήθελα να μάθω νέα πράγματα, πώς γράφουν κανονικά μουσική για κινηματογράφο, έκανα σεμινάρια μέσω Skype. Ήθελα να μάθω και με το που έμαθα ήρθε και η ευκαιρία».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όταν έφυγα από την Αθήνα να πάω στη Μήλο ήμουν μετά ακριβώς από την Eurovision. Πριν από την Eurovision δεν μπορούσα να ακολουθήσω τα πράγματα καθόλου. Καλύτερα αργά παρά να βιάζεσαι. Εγώ μεγάλωσα με παραγωγούς μεγάλα ονόματα και το βασικό που μου έλεγαν είναι πως ό,τι κάνεις έχει υπογραφή. Οπότε έμαθα στο καλύτερα αργά. Άρχισε η προχειρότητα και δεν μπορούσα. Ήταν σαν να ήρθε το fast food και δεν είχε αντίκρισμα.
Το comeback ουσιαστικά θα το κάνω τον Οκτώβρη με το νέο άλμπουμ που θα είναι και το τελευταίο».
«Έκανα 8 μήνες διατροφή για να βγω στην Eurovision»
«Όταν βλέπω τον εαυτό μου στην Eurovision είναι… άλλος. Εγώ ξεκίνησα το πάντρεμα του έθνικ με το λαϊκό.
Έκανα 8 μήνες διατροφή και γυμναστική για να είναι η εικόνα σωστή στην σκηνή της Eurovision με τους χορευτές. Τότε διαλέξαμε γραμμωμένους χορευτές και έπρεπε να φτάσω λίγο κοντά!
Δεν με ενδιαφέρει η εμφάνιση, με ενδιαφέρει η υγεία. Έκανα τις εξετάσεις μου και πρέπει να χάσω κιλά. Μέχρι τον Οκτώβρη θα το φέρω στα ίσα του. Τρώω γλυκά, από τον παππού, κληρονομικό. Η ζημιά έγινε στο νησί. Δεν παίζεται ο χειμώνας στο νησί. Κάθονται όλοι στα εστιατόριά τους και κάνουν τα καλύτερα που έρχονται πάνω σου. Της Eurovision το αποτέλεσμα άρχισε να δοκιμάζει τα πιάτα της Μήλου».
«Βγήκαμε την ίδια χρονιά με τον Σάκη. Κάναμε ολόκληρο συμβούλιο αν θα βγω με ανοιχτό το πουκάμισο. Βγήκα καλυμμένος. Ήξερα από το σχολείο ότι είχα γκελ. Στην αρχή ήταν πολύ ωραίο. Έχω έναν ηθικό κώδικα πολύ συγκεκριμένο που δεν θέλω να περνάει τα όρια. Το ευχαριστήθηκα το σεξαπίλ».
Οι καταχρήσεις
«Στα 18 μου πέρασα από καταχρήσεις, το ισορρόπησα με τη μία, δεν μου άρεσα. Κανέναν χρόνο το πολύ. Έπρεπε να το κάνω για να ξέρω. Δεν μου άρεσε. Η νύχτα είναι μια χαρά για ένα παιδί που γίνεται διάσημο πολύ νωρίς αν είναι προσεκτικό και εύστροφο.
Ο πατέρας μου δεν ήθελε να μπλέξω με τη νύχτα και τραγούδια. Πίστευε ότι επειδή είμαι πολύ του αθλητισμού και με είχε πάρει ο Παναθηναϊκός ότι θα πάω προς τα εκεί. Εγώ όμως γρατζουνούσα την κιθάρα και το έβλεπε ότι έρχεται η κατάρα!
Ενώ είχα την εσωστρέφεια, δεν την έδειχνα, προσπαθούσα να την καλύψω με την πλάκα μου».
Η μητέρα του που την ξαναγνώρισε μεγάλος
«Είναι μια ερώτηση που έκανα στον εαυτό μου μέχρι τα 40 μου και το έλυσα εκεί, αν έκανε καλά ο πατέρας μου που με πήρε από την Αμερική. Δεν πρέπει να αναρωτιέσαι. Το παρελθόν έχει γίνει, ο μόνος λόγος να ανατρέξεις είναι για να δεις τα λάθη σου.
Τα παιδικά χρόνια ήταν δύσκολα γιατί τότε δεν υπήρχαν χωρισμένοι γονείς. Ήμουν το μόνο παιδί στο σχολείο. Τώρα θα ήταν άνετο, τότε δεν ήταν. Όταν ερχόταν η γιαγιά μου να με πάρει από το σχολείο έβλεπαν μια μεγάλη κυρία που δεν μπορούσε να είναι η μαμά μου. Τα παιδιά μού έκαναν bullying.
Eίχα παράπονο από τη μαμά μου και της το είπα όταν την είδα. Το ρεζουμέ ήταν ότι δύο άνθρωποι δεν τα βρήκαν, ήταν ένα παιδί που τυραννήθηκε λίγο. Μετά τη γνωριμία μας στα 16 μου, κρατήσαμε λίγο επαφή, μετά έφυγα από το σπίτι με τη βοήθεια της γιαγιάς. Κάποια χρόνια δεν επικοινωνήσαμε και μετά έγινα γνωστός. Την πρώτη 5ετία που έγινα γνωστός ήρθαν οι συναυλίες στην Αμερική και η μητέρα μου δεν ήξερε ποιος είμαι. Την πήρα τηλέφωνο και της έκλεισα εισιτήρια για τη Βοστόνη και ήρθε με τον άντρα της και τα τρία της παιδιά. Η ελληνική παροικία της Βοστόνης ήξερε όλη μου την κατάσταση. Με το που καταλαβαίνουν ότι είναι εκεί η μητέρα μου σηκώθηκαν όλοι όρθιοι και κλαίγανε. Εκεί γνώρισα και τα αδέλφια μου.
Η μητέρα μου είχε τρία παιδιά και δεν μπορούσα να μπω εγώ στη ζωή της, δεν γινόταν να το κάνω αυτό, γιατί θα είχαν αμφιβολίες».
«Ψωνίστηκα όταν ακούστηκε το πρώτο μου άλμπουμ»
Ο Γιώργος Αλκαίος ανέφερε ότι ετοιμάζει βιβλίο με τίτλο «Τα 5 καμπανάκια».
«Έχω ζήσει τα τρία. Καταλαβαίνει ο άλλος πότε είναι λάθος αυτό που κάνει. Το πρώτο ήταν 16 χρονών, ”πρέπει να φύγεις από το σπίτι”. Χτύπησε το καμπανάκι, είπα ναι και έφυγα.
Στις σχέσεις μου ήμουν δύσκολος. Στα 23 η διαχείριση ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Όχι για τα χρήματα, δεν δίνω σημασία. Όταν είχα την ευκαιρία να αγοράσω αυτοκίνητο το έκανα. Αλλά δεν έκανα υπερβολές. Όταν είσαι 23 και έχεις ένα συμβόλαιο 5ετές με ρήτρα μισό δις έχεις άγχος. Χρόνος δεν υπήρχε για προσωπική ζωή. Υπήρχαν φιλικές σχέσεις που έπρεπε να τις έχω τελειώσει χρόνια πριν και άλλες που δεν έπρεπε. Και ερωτικές σχέσεις. Δεν έπαιξε ρόλο η διασημότητα. Έζησα κάτι που ήταν πολύ ωραίο αλλά μετά ήρθε η ευθύνη.
Ψωνίστηκα μόλις ακούστηκε το πρώτο άλμπουμ, το πρώτο καλοκαίρι. Είπα θα κάνω συναυλίες! Ο κανένας… Με ένα άλμπουμ! Δεν ήταν η ώρα ακόμα. Έπρεπε να πάω με κάποιον. Πού να πάω με ένα τραγούδι; Ήταν αστείο. Πείνασα εκείνο το καλοκαίρι. Έβγαζα τον μήνα με 16 κεφτεδάκια και ένα πακέτο μακαρόνια και καφέ το πρωί. Αλλά, άρχοντας! Μετά ήρθε η πρόταση να πάω στο Τούνελ σε ένα δυνατό σχήμα».
Η Μήλος
«Νομίζετε ότι άραξα στη Μήλο επειδή έβγαλα λεφτά; Νομίζετε! Τότε βγαίνανε πολύ καλά λεφτά, όχι για μια ζωή, αλλιώς θα δουλεύαμε δύο μήνες και μετά θα πηγαίναμε στις Μαλδίβες. Τώρα δεν υπάρχουν. Το να γράφεις μουσική είναι πολύ ακριβό σπορ. Κάθε πρόγραμμα που πρέπει να αγοράσεις κάνει το λιγότερο 250 ευρώ και χρειάζεσαι πάνω από 200 τέτοια προγράμματα. Άμα δεν έχεις επιτυχία, κεφτεδάκια και μακαρόνια!
Όταν πήγα στη Μήλο δεν σκέφτηκα τι έχω στην άκρη, σκέφτηκα πως αυτό που πάω να κάνω μπορώ να το χτίσω και να γίνει μεγάλο. Τι δεν είχε η Μήλος; Σουίτες. Τις έφτιαξα με δάνειο, κανονικά.
Είπα ότι θέλω να το φτάσω σε ένα επίπεδο για να μην χρειάζεται να τραγουδήσω τα κακά χρόνια της μουσικής που είδα τραγουδιστές σε καφετέριες.
Το να πας σε ένα νησί χειμώνα δεν είναι εύκολο. Ευτυχώς έχω τα ξαδέλφια μου και βοήθησαν. Έμαθα τι πρέπει να κάνω, άλλαξα τη ζωή μου και ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου».
