Η Ελένη Κρίτα για τον Μίμη Χρυσομάλλη: Πάντα υπάρχει ένα σημάδι, πάντα θα ήθελα να είναι δίπλα μου

«Μου λείπουν οι στιγμές που γελούσαμε, αλλά ο πόνος δεν είναι πια τόσο έντονος», λέει η Ελένη Κρίτα.

Η Ελένη Κρίτα έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον Ανδρέα Θεοδώρου. Η ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, και για την απώλεια του συζύγου της, Μίμη Χρυσομάλλη.

Κληθήκατε ποτέ να παίξετε σε μια παράσταση και ταυτόχρονα να διαχειριστείτε μια μεγάλη απώλεια, ή ένα πρόβλημα υγείας;

Ναι, βέβαια, πολλές φορές. Αυτό έχει και θετικά και αρνητικά βέβαια. Το αρνητικό είναι ότι περνώντας μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή σου και ενώ δεν έχεις κουράγιο να βγεις από το σπίτι, αναγκάζεσαι, γιατί δεν μπορεί το θέατρο να μην δουλέψει. Συγχρόνως αυτό όμως σου δίνει μια ώθηση, ένα καινούργιο ενδιαφέρον για τη ζωή. Αποσπά το μυαλό σου από τον πόνο και τη θλίψη και είναι ψυχοθεραπευτικό.

Είχατε δηλώσει πως όταν χάσατε τον σύζυγό σας Μίμη Χρυσομάλλη, νιώσατε σαν ανάπηρη. Το πέρασμα του χρόνου απάλυνε αυτή την πληγή;

Σίγουρα, ο χρόνος γιατρεύει πάρα πολλά πράγματα. Δεν τα γιατρεύει, αλλά τα επουλώνει. Πάντα υπάρχει ένα σημάδι. Πάντα θα ήθελα να είναι δίπλα μου, γιατί ήταν ένας πάρα πολύ σημαντικός άνθρωπος για τη ζωή μου. Δεν θα ένιωθα μοναξιά σε δύσκολες ώρες, αλλά σίγουρα ο πόνος δεν είναι πια τόσο έντονος. Ζεις με αυτό.

Τι σας λείπει περισσότερο από εκείνον;

Πιο πολύ μου λείπουν οι στιγμές που γελούσαμε και η αίσθηση ότι είναι κάποιος εκεί που με στηρίζει σε όλα.

Η συντροφικότητα σας λείπει;

Ναι, με αυτή την απόλυτη έννοια. Παρότι έχω φίλους και αγαπημένους ανθρώπους δίπλα μου, που δεν μπορώ να πω ότι δεν με έχουν βοηθήσει και δεν με αγαπούν, αλλά λείπει ναι.

Δεν κλείνετε τις πόρτες σε έναν έρωτα όμως.

Όχι βέβαια δεν κλείνω τις πόρτες ούτε σε έρωτες, ούτε σε σχέσεις. Αλλά η αίσθηση του άλλου μισού είναι δύσκολο να επαναληφθεί.