Η Τζόντι Φόστερ είναι περήφανη για μια ταινία στην οποία δεν έπαιξε ποτέ

Μια από τις πιο γνωστές ηθοποιούς του κόσμου, η Τζόντι Φόστερ, αποκάλυψε ποιες από τις ταινίες της ξεχωρίζει. Σε μια απ’ αυτές δεν πρωταγωνιστεί καν!

Η γαλλική ταινία «La Haine» (Το Μίσος), με πρωταγωνιστές τους Ματιέ Κασοβίτς και Βενσάν Κασέλ, είναι εκείνη για την οποία η Τζόντι Φόστερ αισθάνεται περήφανη, καθώς έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προβολή της στις ΗΠΑ.

Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «The Sunday Times», η Αμερικανίδα ηθοποιός συζήτησε για τα νέα της πρότζεκτ και την καριέρα της μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των ταινιών για τις οποίες είναι πιο περήφανη.

Click4more Η απίστευτη ζωή του συγγραφέα Mohamedou Ould Slahi σε ταινία (video)

Όταν ρωτήθηκε ποιες από τις ταινίες της θα ήθελε να βλέπουν οι θαυμαστές «για πάντα», η Τζόντι Φόστερ είπε ότι πιστεύει ότι το Taxi Driver (Ο Ταξιτζής) του 1976 είναι το καλύτερο κινηματογραφικό έργο που έχει κάνει ποτέ και ακολουθεί το Silence of the Lambs (Η Σιωπή των Αμνών) του 1991.

Ωστόσο, πρόσθεσε: «Υπάρχει μια ταινία, στην οποία δεν συμμετείχα, αλλά βοήθησα να κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ, με τίτλο «La Haine». Είναι αυτή για την οποία είμαι πιο περήφανη, αν και δεν είχα καμία σχέση με το πόσο υπέροχη είναι».

Η Τζόντι Φόστερ είχε εντυπωσιαστεί τόσο πολύ με την απεικόνιση της βίας της νεολαίας και της αστυνομικής βαρβαρότητας στο Παρίσι από τον Ματιέ Κάσοβιτς (σ.σ. πρωταγωνίστησε και σκηνοθέτησε την ταινία) όταν είδε την ταινία στο Φεστιβάλ των Καννών το 1995, που βοήθησε να οργανωθεί η διανομή της στις ΗΠΑ μέσω δικής της εταιρείας παραγωγής, Egg Pictures.

Η Τζόντι Φόστερ πρωταγωνιστεί στην ταινία The Mauritanian μαζί με τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς η οποία βασίστηκε στην αληθινή ιστορία του Μοχάμεντου Ουλντ Σλάχι, ο οποίος μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου βασανίστηκε και φυλακίστηκε από τις ΗΠΑ χωρίς κατηγορία στο Γκουαντάναμο για 14 χρόνια.

Είναι η ιστορία του Μοχάμεντου, που λέγεται από την πλευρά του. Υπάρχουν στιγμές που μετακινούμαστε από την οπτική του για να παρουσιάσουμε τις απόψεις των άλλων χαρακτήρων με έναν τρόπο που είναι κοντά στο ντοκιμαντέρ, εξήγησε η Τζόντι Φόστερ.