Ο Ιωάννης Απέργης μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και εστίασε στα όσα έζησε στο σχολείο που πήγαινε.
Ο Ιωάννης Απέργης έζησε στο πετσί του, τον ρατσισμό από ορισμένους, καθώς οι γονείς του ήταν μετανάστες. Σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Αστέρη Κασιμάτη, ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια και στον ερχομό από την Αλβανία στην Ελλάδα.
Με τους γονείς σου ήρθατε στην Ελλάδα από την Αλβανία, το Αργυρόκαστρο, όταν ήσουν 5 χρονών. Αντιμετώπισες ρατσιστικές συμπεριφορές από τον περίγυρο σου;
Ως γιος μεταναστών, θα πω ότι το πιο δύσκολο ρατσιστικό περιβάλλον για ένα παιδί είναι το σχολείο. Ένα παιδί που λέει μια κακιά λέξη σε ένα άλλο παιδί δεν την κατανοεί, αλλά την επαναλαμβάνει γιατί την έχει ακούσει από τους γονείς του. Μέσα στα σχολεία έχουν πληγωθεί πάρα πολλά παιδιά, παχουλά, με ξένους γονείς, ίσως και με νοητική υστέρηση.
Στη χώρα μας δεν έχουμε παιδεία πως να αγκαλιάσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Είμαστε Ανατολίτες και θα παραμείνουμε στην κουλτούρα μας, όσο και να θέλουμε να έχουμε στην πινακίδα του αυτοκινήτου μας τη σημαία της Ευρώπης.
Στην οικογένεια μου πάντα είχαμε αξιοπρέπεια και ήμασταν υπερήφανοι. Πάντα ξέραμε να αποφεύγουμε καταστάσεις και με τη συμπεριφορά μας δείχναμε ποιοι είμαστε και που θέλουμε να φτάσουμε.
Έχεις πει σε συνέντευξη σου ότι οι γονείς σου συνήθιζαν να σου λένε ότι πρέπει στη ζωή σου να προσπαθήσεις διπλά. Ήταν δύσκολο για σένα;
Και βέβαια. Από μικρός αναγκάστηκα να δουλεύω το πρωί και το βράδυ να πηγαίνω σε νυχτερινό σχολείο. Όνειρό μου ήταν να ασχοληθώ με τη μουσική. Ήθελα να γραφτώ σε μουσικό σχολείο αλλά δεν είχα χρόνο να μελετάω γιατί έπρεπε να δουλεύω. Η ζωή μου σκότωσε κάποια όνειρα αλλά με έβγαλε στη μεγαλύτερη μου αγάπη, το θέατρο.
