«Τα media σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με τα media πριν μερικά χρόνια» λέει η Κατερίνα Παπουτσάκη και περιγράφει τις δύσκολες στιγμές που έζησε όταν η ζωή της βρέθηκε στο μικροσκόπιο.
«Με κυνηγούσαν γιατί επέλεξα να κάνω έναν ρόλο που κάποιοι πίστευαν ότι ήταν ασέβεια και ιεροσυλία, οπότε έπρεπε να τιμωρηθώ», λέει επίσης η Κατερίνα Παπουτσάκη στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Down Town.
Η γνωστή ηθοποιός φέτος πρωταγωνιστεί στο Εθνικό Θέατρο και στην παράσταση «Ευαγγελισμός, το Μιούζικαλ».
Έχεις κοπιάσει για την επιτυχία που απολαμβάνεις σήμερα;
Δεν είχα ποτέ την ανάγκη να πετύχω. Το λέω πολύ τίμια αυτό. Δεν είχα ποτέ το άγχος να κάνω καριέρα ή κάποια ακραία φιλοδοξία. Ποτέ δε συμμετείχα σε παρέες που μπορούσαν να με βοηθήσουν. Αντιδραστικά έλεγα ότι θα είμαι μόνο με τους φίλους μου. Δεν ήθελα να κάνω πράγματα για να κερδίσω κάτι. Αλλά πάντοτε ήμουν και πάρα πολύ τυχερή. Ερχόντουσαν όμορφα πράγματα χωρίς να προσπαθήσω ιδιαίτερα και διάλεγα.
Σου έχει αφήσει τραύματα η αναγνωρισιμότητά σου και ο τρόπος που τα media ασχολούνταν μαζί σου στο παρελθόν;
Τα media σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με τα media πριν μερικά χρόνια. Ακόμα και στο διαζύγιό μου δεν είχαν ανθρωποφαγική διάθεση απέναντί μου. Είναι ευτυχώς άλλος κόσμος πλέον. Η έντονη αναγνωρισιμότητα όμως ίσως να ενίσχυσε την ενοχικότητά μου. Όταν ήμουν πιο μικρή ήθελα να είμαι αρεστή, να είμαι το καλό παιδί, να μ’ αγαπάνε, να μη σπάσω αυγά. Οπότε αυτό που συνέβη στη δική μου προσωπικότητα με την υπερπροβολή, ήταν τραυματικό.
Με κυνηγούσαν για να μάθουν ποιος θα είναι ο άντρας μου που δείχνει και τον συντηρητισμό της κοινωνίας. Αν ήμουν άντρας δεν θα υπήρχε τέτοιο πρόβλημα. Με κυνηγούσαν γιατί επέλεξα να κάνω έναν ρόλο που κάποιοι πίστευαν ότι ήταν ασέβεια και ιεροσυλία, οπότε έπρεπε να τιμωρηθώ γι’ αυτό. Επίσης φοβερά τραυματικό. Δε νομίζω ότι 100% ξεπεράστηκε όλο αυτό που έζησα, αλλά με τον χρόνο το διαχειρίστηκα. Έπαθα σοβαρά ψυχοσωματικά. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ τότε. Δεν μπορούσα να ζήσω, να υπάρξω. Πονούσα συνέχεια. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω, να κοιμηθώ, να πάω στη δουλειά μου, να κάνω τίποτα. Κρύφτηκα σε ένα καβούκι για χρόνια.
Με την εικόνα σου πώς τα πας μετά από όλα όσα έχεις ζήσει;
Τώρα μάλλον καλύτερα γιατί βλέπω δεν είναι και τόσο τρομερό να μεγαλώνεις. Είναι ωραίο να βλέπεις τον εαυτό σου να αλλάζει. Μπορεί να είναι και φοβιστικό ανά φάσεις, αλλά εγώ αισθάνομαι ότι όταν υπάρχει ομορφιά μέσα σου με τον χρόνο εξελίσσεται, αν δουλεύεις με τον εαυτό σου γίνεσαι καλύτερα. Ποιος είναι ακριβώς καλά με τον εαυτό του στα 25 του, στα 30 του, να του βγάλω το καπέλο. Όσο περνάει ο καιρός εγώ αισθάνομαι ότι η εσωτερική μου διαδρομή βγάζει νόημα και αυτό με κάνει να νιώθω καλύτερα για τον εαυτό μου.
Κατερίνα, στο «για πάντα» πιστεύεις; Πίστευες κάποτε; Ο χωρισμός σού άλλαξε την άποψή σου για αυτό;
Το «για πάντα» δεν ξέρω αν υπάρχει. Στη ζωή γενικότερα. Πιστεύω στο εδώ και τώρα και όχι στο «για πάντα».