Η μορφή της Μαίρης Χρονοπούλου δωρική, λες και είναι φιγούρα αρχαίας τραγωδίας και μάλιστα κάπως έτσι ξεκίνησε την καριέρα της η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός που έφυγε από τη ζωή μετά από το τραγικό ατύχημα στο σπίτι της.
Η Μαίρη Χρονοπούλου φοίτησε σε μια σχολή με όνομα βαρύ σαν ιστορία, αυτή του Εθνικού Θέατρου και αρχικά είχε μυηθεί και αφοσιωθεί στην αρχαία τραγωδία. Μάλιστα μετά την αποφοίτησή της η μεγάλη ηθοποιός άρχισε να παίζει με θιάσους του Εθνικού Θεάτρου σε αρχαία δράματα.
Αρχικά έπαιζε στην συντριπτική τους πλειοψηφία δραματικούς ρόλους, λόγω του παρουσιαστικού της και της τεράστιας γκάμας των δραματικών υποκριτικών ικανοτήτων της. Μέχρι τα μέσα του 1960 είχε παίξει ελάχιστους ρόλους σε ταινίες μη δραματικές. Στο τελευταίο μισό εκείνης της δεκαετίας ήρθε η μεγάλη έκρηξη και έγινε σταρ του κινηματογράφου.
Όχι όμως, τόσο μέσα από τις δραματικούς ρόλους, αλλά από τα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη που απογείωσαν την καριέρα της και της έδωσαν μυθικές διαστάσεις.
Στον κινηματογράφο η Μαίρη Χρονοπούλου πήρε το βάπτισμα του πυρός το 1954 όταν ήταν ακόμα φοιτήτρια στο Εθνικό. Έπαιξε σαν κομπάρσος στην ταινία «Χαρούμενο Ξεκίνημα» του Ντίνου Δημόπουλου, παραγωγής Φίνος Φιλμ.
Το 1958 πήρε ένα μικρό ρόλο στο «Τελευταίο Ψέμα» του Μιχάλη Κακογιάννη, πάλι στη Φίνος Φιλμ.
Από εκεί και μετά πρωταγωνίστησε σε μια σειρά δραματικών ταινιών της Φίνος Φιλμ, με παρτενέρ όλα τα εμβληματικά ονόματα των ανδρών ηθοποιών – σούπερσταρ εκείνης της εποχής. Έπαιξε δίπλα στους Νίκο Κούρκουλο, Φαίδωνα Γεωργίτση, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Γιώργο Φούντα και Αλέκο Αλεξανδράκη.
Τα κόκκινα φανάρια
Μια από τις δραματικές ταινίες που την καθιέρωσαν ήταν το μυθικό: «Τα κόκκινα φανάρια» (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη, που ήταν υποψήφιο για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων. Η Μαίρη Χρονοπούλου παίζει τον ρόλο της Μαίρης μιας ιερόδουλης που δουλεύει στην Τρούμπα. Ερωτεύεται παράφορα τον Άγγελο (Φαίδων Γεωργίτσης), αλλά δεν τολμάει να του αποκαλύψει τη δουλειά της.
Το 1963 παίζει στην ταινία «Χωρίς ταυτότητα» (Φίνος Φιλμ) δίπλα στον Αλέκο Αλεξανδράκη και τη Ζωή Λάσκαρη.
Το χώμα βάφτηκε κόκκινο
Το επόμενο μεγάλο μπαμ ήταν στην all time classic ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» του 1966 σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, που ήταν υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 38η απονομή των βραβείων. Παίζει δίπλα στον αδελφικό της φίλο Νίκο Κούρκουλο. Υποδύεται την εργάτρια Ειρήνη που ερωτεύεται τον επαναστάτη γιο του μεγαλοτσιφλικά (Μάνος Κατράκης) αφεντικού της. Ο ερωτάς της είναι φυσικά ο Κούρκουλος.
Συνεχίζει να παίζει σε σπουδαίες δραματικές ταινίες. Ανάμεσά τους το «Πολύ αργά για δάκρυα» (1968, Φίνος Φιλμ), «Όταν η πόλις πεθαίνει» (1969, Φίνος Φιλμ), «Οι αδίστακτοι» (1965, Σάβας Φιλμ), «Κοινωνία ώρα μηδέν» (1966, Φίνος Φιλμ), «Η λεωφόρος του μίσους» (1968, Φίνος Φιλμ), «Ορατότης μηδέν» (1970, Φίνος Φιλμ).
Η εκτίναξη με τα μιούζικαλ
Λίγο μετά το 1965 η Μαίρη Χρονοπούλου αποφασίζει να παίξει και σε μιούζικαλ. Αρχικά είχε αντιρρήσεις, αλλά την πείθουν ο Γιάννης Διαλιανίδης και ο Φιλοποίμην Φίνος.
Παίζει το 1967 στο εμβληματικό: «Οι θαλασσιές οι χάντρες». Υποδύεται την Σοφία, μια τραγουδίστρια που έχει ερωτευτεί τον Φαίδωνα Γεωργίτση, αλλά η αγάπη της… πέφτει στο κενό, καθώς εκείνος αγαπάει την Ζωή Λάσκαρη.
Εκεί ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο το τραγούδι: «Έκλαψα χθες».
Το 1967 παίζει σε μια άλλη ταινία μύθο το: «Μια κυρία στα μπουζούκια». Εκεί έρχεται η πρώτη μεγάλη εκτίναξη της καριέρας της. Η μεγάλη ηθοποιός υποδύεται την Έλενα Απέργη μια βαθύπλουτη, αντισυμβατική και μποέμ πλοιοκτήτρια, που λατρεύει τα μπουζούκια και τον Φαίδωνα Γεωργίτση. Εκείνος όμως, πάλι τη απαρνιέται. Για ποιαν; Πάλι για τη Ζωή Λάσκαρη.
Στην ταινία κάνει το μεγάλο μπαμ και στο τραγούδι. Ερμηνεύει δυο τραγούδια που έγιναν σύμβολα, το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και το «Του αγοριού απέναντι», που αποτελούν μύθους από τότε. Μάλιστα στο δεύτερο από τα τραγούδια αυτά φοράει μια εντυπωσιακή μαύρη τουαλέτα με ένα σκίσιμο, που αποτελεί ένδυμα – σύμβολο ως τώρα.
Μέθυσε για να χορέψει τσιφτετέλι
Στο «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» η Μαίρη Χρονοπούλου χορεύει και ένα επικό τσιφτετέλι. Παρά το δυναμικό του χαρακτήρα της, η ηθοποιός δεν μπορεί να χορέψει το τσιφτετέλι. Δεν της πήγαινε στην ιδιοσυγκρασία της, αλλά και στα όσα της έλεγε η αυστηρών αρχών μητέρα της.
Τα κατάφερε όμως, με τη βοήθεια του αλκοόλ. Μέθυσε με κονιάκ και χόρεψε με μοναδικό τρόπο το περίφημο τσιφτετέλι της.
Το Γοργόνες και Μάγκες και το πρώτο ελληνικό βιντεοκλίπ
Το 1968 η μεγάλη ηθοποιός υποδύεται την Φλώρα μια πανέξυπνη επιχειρηματία που πάει σε ένα μικρό νησί (Ύδρα) για να αγοράσει κτήματα από τους ντόπιους. Κι εκεί παίζει με τον Φαίδωνα Γεωργίτση. Μόνο που αυτή τη φορά δεν τον ερωτεύεται και δεν της τον κλέβει καμία. Στην ταινία την καρδιά της κερδίζει ο Λάκης Κομνηνός.
Η Μαίρη Χρονοπούλου δεν τραγούδησε κάποια σούπερ επιτυχία σε εκείνη την ταινία. Πέρασε όμως, στη σφαίρα του μύθου χορεύοντας με τον Λάκη Κομνηνό το μοναδικό τραγούδι του Δάκη, «Τόσα καλοκαίρια», που ακούστηκε για πρώτη φορά στην ταινία και γρήγορα έγινε μεγάλη επιτυχία.
Το βίντεο με το τραγούδι γυρίστηκε στην Ύδρα και αποτελεί το πρώτο ελληνικό βιντεοκλίπ. «Και ήταν!», όπως είχε γράψει κάποτε σε ανάρτησή της στα social media η Μαίρη Χρονοπούλου.
Η συνεργασία με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και τα βραβεία
Η Μαίρη Χρονοπούλου έχει στο ενεργητικό της σημαντικές ερμηνείες και στον νέο ελληνικό κινηματογράφο, όπως στις μαγικές ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου: «Οι κυνηγοί» και «Ταξίδι στα Κύθηρα», ενώ κέρδισε βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Τα παιδιά της χελιδόνας» του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.
Το θέατρο
Το 1972 μάλιστα συγκρότησε τον δικό της θίασο με τον οποίο ανέβασε τα έργα: «Τι ώρα θα γυρίσεις, Πηνελόπη» του Σόμερσετ Μομ και «Ένα καυτό κορίτσι» του Ιάκωβου Καμπανέλη.
Στις 16 Ιουνίου 2021 η Μαίρη Χρονοπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Τελετή Απονομής των Βραβείων ΙΡΙΣ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163