Μαλβίνα Κάραλη: Ένα πολυτάλαντο αερικό που απουσιάζει αφόρητα από την ελληνική τηλεόραση

Η Μαλβίνα Κάραλη υπήρξε μία από τις εμβληματικές γυναικείες μορφές της χώρας, μία ιδιοφυής περσόνα της ελληνικής δημοσιογραφίας.

Αρθρογράφος, συγγραφέας, σεναριογράφος, αρχισυντάκτρια, παρουσιάστρια σατιρικών δελτίων ειδήσεων, αυτά και πολλά άλλα ήταν η Μαλβίνα Κάραλη. Άλλωστε ποτέ δεν καταπιάστηκε με ένα πράγμα. 

Χαρισματικό άτομο, που 22 χρόνια αφότου άφησε αυτόν τον κόσμο, παραμένει ανεξίτηλη στη μνήμη μας για το καυστικό χιούμορ της, την ντομπροσύνη της και το θάρρος της να ζει χωρίς να είναι δήθεν.

Η φιγούρα της αναλλοίωτη. Μαύρο κοντό μαλλί, καταγάλανα μάτια, τονισμένα φρύδια, κόκκινο κραγιόν. Βλέμμα οξυδερκές και διαπεραστικό αλλά ταυτόχρονα τόσο ζεστό και άμεσο.

Η ατακαδόρα Μαλβίνα, ήξερε με ποιο τρόπο να δώσει στην «πολεμόχαρη φυλή» της όπως αποκαλούσε τους τηλεθεατές της, το στίγμα της ειδησεογραφίας αλλά και πώς να σπείρει τον προβληματισμό.

Και όλα αυτά μέσα από τα άψογα ελληνικά της. Η μετριότητα άλλωστε ήταν για εκείνη σκέτη τυραννία. Για αυτό και έζησε τα πάντα στο έπακρο. 

Η Μαλβίνα Κάραλη γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1954 ή το 1952 στον Πειραιά ως Μαρία Ελένη Σακκά. Φοίτησε στο Αρσάκειο αλλά ασφυκτιούσε στο αυστηρό του περιβάλλον.

Στα 17 της έμεινε έγκυος και παντρεύτηκε τον βιβλιοχαρτοπώλη Βαγγέλη Κάραλη γεννώντας την κόρη της Μελίτα. «Ήταν πολύ καλό που μου συνέβη στα 16-17 μου χρόνια» θα παραδεχόταν αργότερα σε συνέντευξή της.

Ο γάμος δεν κράτησε και η Μαλβίνα παίρνει το μωρό της και φεύγουν για Παρίσι για να σπουδάσει Κυβερνητική.

Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες όπως η Απογευματινή και η Ελευθεροτυπία και ως αρθρογράφος σε περιοδικά όπως η Γυναίκα, το Κλικ, το Φαντάζιο, τα Επίκαιρα, το Ο1.

Κάποιες στήλες της, μάλιστα, άφησαν εποχή, όπως το «Επ`αυτοφόρω» στη Γυναίκα και «Σαββατογεννημένη» στο Symbol.

Το τηλεοπτικό της άστρο άρχισε να αναδεύεται στην ΕΡΤ και στη συνέχεια δούλεψε σε όλα σχεδόν τα τηλεοπτικά κανάλια: Seven («Mea Culpa» 1992-1993, «Η πόλις εάλω», 1993), ΑΝΤ1 («Το Έγκλημα της Δευτέρας/Τρίτης» 1993-1994, «Όσο υπάρχουν Έλληνες» 1994), STAR («Βίοι Αγίων» 1995, «Μαλβίνα Ρίχτεν» 1999), ΣΚΑΪ («Μαλβίνα Live» 1995-1997, «Αρνάκι με κους-κους», 1996), MEGA («Μαλβίνα Hostess» 1997-1998), EXTRA («MalviNight» 2001), κ.ά.

Οι συνεντεύξεις της άφησαν εποχή. Όλοι ήθελαν να εξομολογηθούν στη Μαλβίνα. «Μου αρέσεις που είσαι τρελάρα» της έλεγε η Αλίκη Βουγιουκλάκη σε μια από αυτές τις συνεντεύξεις.

Δημιούργησε αντι – δελτία περνώντας από κόσκινο καθημερινά όλα τα πολιτικά πρόσωπα της επικαιρότητας. Και δεν χαριζόταν σε κανέναν. Πρωθυπουργοί, πολιτικοί, δήμαρχοι κανείς δεν ξέφευγε από την φαρμακερή της γλώσσα.

Έλεγε τις ειδήσεις όπως τις καταλάβαινε εκείνη, γιατί όταν της τις λέγανε άλλοι όπως τις καταλάβαιναν αυτοί, εκείνη δεν καταλάβαινε… Χριστό.

Ήξερε την ελληνική γλώσσα σε βάθος, όπως και τον λαό της χώρας. «Πανωλεθρίαμβος» είχε πει, αναφερόμενη στα πολιτικά γεγονότα του 1995 – 1996. Επινόησε λέξεις που έγιναν συνθήματα στις παρέες.

Μια μικρή έρευνα σε αποσπάσματα από παλιές συνεντεύξεις και εκπομπές της στο Youtube, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς πόσο μπροστά ήταν και πόσο επίκαιρα παραμένουν τα λόγια της.

Οι εκπομπές τις, «Mea Culpa», «Malvina Live», «Μalvina Hostess», «Malvina Rixten» άφησαν εποχή.

Το Mea Culpa, ένα talk show, το οποίο έφερνε απέναντι από την παρουσιάστρια σπουδαίες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού αλλά και εναλλακτικού χώρου, υπήρξε μία από τις πιο προχωρημένες και «ακομπλεξάριστες» εκπομπές που πέρασαν από την ελληνική τηλεόραση, δεδομένων των «ηθών» της εποχής.

Στο Mea Culpa φιλοξενήθηκαν, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Βλάσσης Μπονάτσος, η Μιμή Ντενίση, ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Τάκης Ζαχαράτος, η Πάολα Ρεβενιώτη, η Άντζελα Δημητρίου και πολλοί άλλοι.

Αν και απόλυτα οξυδερκής, στις συνεντεύξεις της δεν έκανε καμία επίδειξη πνεύματος.

Μακριά από εκείνη τα τρικ «διανοούμενων» δημοσιογράφων.

Τους αντιμετώπιζε όλους με τον ίδιο σεβασμό και την ίδια απλότητα και εκείνοι της μιλούσαν όπως θα μιλούσαν σε έναν φίλο στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου.

Ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη.

Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.

Έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος», «Τα κορίτσια στη σαβάνα» «Πιο πολύ, πιο πολλοί», «Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες», συλλογή κειμένων από τη στήλη της «Επ’ αυτοφόρω» στο περιοδικό «Γυναίκα» από την περίοδο 1989 έως 1996 καθώς και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας» και την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι», εκδ. Αστάρτη, 1997).

Πίστευε στον έρωτα και μιλούσε πολύ όμορφα για αυτόν. «Μέσα από τον έρωτα καταργείς τον άλλο και στην ουσία αυτό που φωνάζεις στον έρωτα είναι “έλα να σε ανεβάσω στη σχεδία των σχεδίων μου”». Έτσι αντιλαμβανόταν τον έρωτα η Μαλβίνα.

«Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι» θα έλεγε.

Η Μαλβίνα παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε τρία παιδιά. Την Μελίτα, τον Μίνωα και την Μαριάννα. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τρίτος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.

Πέθανε μόλις στα 50 της χρόνια, στην Αθήνα στις 7 Ιουνίου του 2002, ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο του τράχηλου της μήτρας και ήθελε πολύ να ζήσει.

Μποέμισσα και αντισυμβατική αλλά με αντίληψη και ενσυναίσθηση, πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή της.

Μια γυναίκα που αγάπησε και αγαπήθηκε, ένα άστρο που ήρθε, μας κέρδισε κι έφυγε πολύ νωρίς.

Ένα πολυτάλαντο αερικό που απουσιάζει αφόρητα από την ελληνική τηλεόραση και τη δημόσια κριτική.