«Θυμάμαι λέγανε για μένα… το ορφανό, το ορφανό», είπε η Νικολέτα Βλαβιανού.
Η Νικολέτα Βλαβιανού έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον Παναγιώτη Βαζαίο. Η ηθοποιός μίλησε για τον πιο σπουδαίο “ρόλο” της ζωής της, αυτόν της γιαγιάς, την απώλεια του πατέρα της, αλλά και το μπούλινγκ που δεχόταν στο σχολείο.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ζείτε και τον πιο σπουδαίο ρόλο ζωής, εκείνον της γιαγιάς. Με όλα αυτά που κάνετε, βρίσκετε χρόνο και για τον εγγονό σας;
Είναι ένα μεγάλο δώρο ο εγγονός μου. Έχω ένα πολύ μεγάλο δέσιμο με την κόρη μου Μαρία, γιατί είμαστε μονογονεϊκή οικογένεια και την αγαπώ πάρα πολύ. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, στην ουσία, έχω δύο παιδιά.
Κάθομαι και τον χαζεύω τον εγγονό μου. Είναι μεγάλο σχολείο το να έχεις ένα μωρό μέσα στο σπίτι. Η ζωή είναι άλλα πράγματα, όχι αυτά που κυνηγάμε, υπάρχουν πιο ουσιαστικά. Ο εγγονός μου μου άλλαξε τα πάντα.
Η απώλεια του πατέρα σας σε πολύ νεαρή ηλικία, σας στοίχισε;
Τον μπαμπά μου δεν τον γνώρισα ποτέ. Πέθανε όταν ήμουν τεσσάρων μηνών. Δεν μου έλειψε όσο ήμουν παιδί, γιατί είχα τη μητέρα μου που μου πρόσφερε τα πάντα. Μπορώ να σου πω ότι ένιωσα την απουσία του αρκετά μεγαλύτερη, όταν γέννησα για παράδειγμα.
Αυτό που θυμάμαι σαν παιδί, ήταν το μπούλινγκ που είχα δεχτεί στο σχολείο. Λέγανε τότε τα άλλα παιδιά για μένα, «το ορφανό, το ορφανό». Αυτό με είχε σημαδέψει τότε.
