Για να είναι σίγουροι ότι εκείνος δεν θα ξεχάσει την επέτειο γάμου, ο Χάρης Βαρθακούρης και η σύζυγός του Αντελίνα Βαρθακούρη αποφάσισαν ο πολιτικός τους γάμος να γίνει ανήμερα των γενεθλίων του. Το μόνο που δεν προχώρησε ήταν το σχέδιο για τη Eurodisney.
Με αφορμή την επέτειο του γάμου τους (και τα γενέθλιά του) ο Χάρης Βαρθακούρης αποκάλυψε σε ανάρτησή του στο Instagram το… παρασκήνιο του πολιτικού του γάμου με την Αντελίνα του, στις 26 Μαρτίου 2010.
«Ήταν η 26η Μαρτίου του 2010 η μέρα που η κοπέλα μου, τότε, κι εγώ επιλέξαμε ως ημερομηνία του γάμου μας. Την επιλέξαμε επειδή ήταν τα γενέθλιά μου κι έτσι δεν θα ξεχνούσα ποτέ την επέτειό μας», ανέφερε αρχικά ο Χάρης Βαρθακούρης και αποκάλυψε γιατί αποφάσισαν, τελικά, ο γάμος τους να γίνει στην Κωνσταντινούπολη.
«Επειδή υποχρεωτικά έπρεπε να ανακοινώσουμε σε εφημερίδα την ημερομηνία του γάμου, είπαμε να τη βάλουμε σε αθλητική εφημερίδα μπας και ξεφύγει από τα βλέμματα καναλιών κι εκπομπών (δεν υπήρχαν πολλές, ευτυχώς) οπότε τη βάλαμε στον Φίλαθλο, εφημερίδα του κολλητού μου τότε (και εξακολουθεί… είναι ΚΑΙ κουμπάρος μας πλέον).
Επειδή όμως δεν θέλαμε να το ρισκάρουμε, πρότεινα να παντρευτούμε στο εξωτερικό. Ως μπέμπης στον εγκέφαλο (τίποτα δεν έχει αλλάξει) πρότεινα να παντρευτούμε στη Eurodisney. Μ’ ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια! Και θα παντρευόμασταν και θα πηγαίναμε σε ένα πελώριο Λούνα Παρκ για τρεις μέρες.
Όμως, επειδή η Αντελίνα είχε στην κοιλιά της τη Μελωδία, ο γιατρός απαγόρευσε οποιαδήποτε «συμμετοχή» της σε τρενάκια και λοιπές «επικίνδυνες» εκδηλώσεις που θα τη ζόριζαν καθώς και την πολύωρη ορθοστασία στην αναμονή στις ουρές. Μόνος μου θα ανέβαινα σε όλα; Χάλασε το σχέδιο.
Έχοντας απολαύσει λίγο καιρό πριν την ταινία «Πολίτικη Κουζίνα» καταλήξαμε στην όμορφη Κωνσταντινούπολη. Επικοινωνήσαμε με το ελληνικό προξενείο και τα κανονίσαμε όλα…
Θα πηγαίναμε οι δυο μας, εντελώς μόνοι, και θα είχαμε κουμπάρο τον πρόξενο και μάρτυρες υπαλλήλους του προξενείου! Όπως κι έγινε.
Βέβαια, την ώρα που φτάσαμε απ’ έξω, μια κάμερα του Star μας περίμενε στην είσοδο. Δεν γλυτώνεις πουθενά…
14 χρόνια μετά, με δυο κόρες στην εφηβεία (και δυο σκυλιά… κι έναν παπαγάλο!) να χτυπήσω ξύλο, εξακολουθούν να με ανέχονται όλοι στο σπίτι μας!
Να μας χαίρεστε και να ζήσουμε
Και χρόνια μου πολλά επίσης».