Με πέντε νέες ταινίες (τρεις γαλλικές ανάμεσά τους) προσπαθούν να ζεστάνουν οι κινηματογραφικοί διανομείς το κοινό, που κρατά ακόμη αποστάσεις από τα θερινά σινεμά.
Ξεχωρίζει το δραματικό “Babyteeth” από την Αυστραλία, ενώ δεν είναι αδιάφορο το γαλλικό θρίλερ μυστηρίου “Οι Μεταφραστές”. Το γεγονός της εβδομάδας όμως είναι η επανέκδοση της θρυλικής ταινίας του Γκοντάρ “Περιφρόνηση”, με Μισέλ Πικολί, Μπριζίτ Μπαρντό, Τζακ Πάλανς και Φριτς Λανγκ. Επίσης, προβάλλεται σε επανέκδοση και η ξεκαρδιστική κωμωδία “Αυτοί οι Τρελοί, Τρελοί Παραγωγοί”, του Μελ Μπρουκς.
Babyteeth Δραματική ταινία, αυστραλιανής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Σάνον Μέρφι, με τους Έσι Ντέιβις, Μπεν Μέντελσον, Ελίζα Σκάνλεν, Τόμπι Γουάλας, Έμιλι Μπέρκλεϊ, Άντρια Δημητριάδη κ.ά.
Ελπιδοφόρο κινηματογραφικό ντεμπούτο για την Αυστραλιανή Σάνον Μέρφι, που έχοντας στα χέρια της ένα καλογραμμένο σενάριο (από θεατρικό έργο) αποφεύγει τις ευκολίες και τις συμβάσεις, μπαίνοντας στο δύσκολο δρόμο της προσωπικής ματιάς. Το στόρι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και μια ιστορία ενηλικίωσης, μόνο που εξ αρχής πλανιέται ένα μέλλον δυσοίωνο. Κι αυτό γιατί μια νέα κοπέλα θα τα μπλέξει με ένα ναρκομανή νέο, έναν απροσάρμοστο, διωγμένο από την οικογένειά του, για να βρεθεί αντιμέτωπη με την αρνητική στάση των γονιών της. Παράλληλα, όμως έχει να αντιμετωπίσει και τη βαριά αρρώστια απ’ την οποία πάσχει. Βεβαίως, υπάρχει και ο περίγυρος που παραμένει πάντα σε δεύτερο πλάνο, αλλά επηρεάζει τις εξελίξεις. Ένας μικρόκοσμος, που βιώνει μια τραγωδία και όταν τον βάζεις στο μεγεθυντικό φακό, καταλαβαίνεις ότι η ταινία μιλάει για κάτι πολύ μεγαλύτερο, έναν κόσμο που αλλάζει και για την ανάγκη μιας συλλογικής αφύπνισης.
Η Σάνον δεν ξεπέφτει στο μελόδραμα, οι συγκινητικές στιγμές της ταινίας ξεπηδούν πηγαία, όπως και το χιούμορ, που έρχεται να απαλύνει το δραματικό φορτίο. Πέρα από κάποιες αστοχίες και μία προφανή απειρία από τη σκηνοθέτιδα, η ταινία έχει το ενδιαφέρον της και την αξία της, δικαιολογημένα κέρδισε διακρίσεις και την επίσημη συμμετοχή της στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ διαθέτει και ένα συμπαθέστατο καστ, στο οποίο διακρίνεται και η ελληνοκυπριακής καταγωγής Άντρια Δημητριάδη.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Όταν μια σοβαρά άρρωστη έφηβος ερωτεύεται τρελά έναν έμπορο ναρκωτικών, ο χειρότερος εφιάλτης των γονιών της γίνεται πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή όμως, καθώς η νεαρή κοπέλα βιώνει τον πρώτο της έρωτα, αποκτά νέα λαχτάρα για ζωή και κάθε συμβατική ηθική στον περίγυρό της κατεδαφίζεται.
Οι Μεταφραστές (Les Τraducteurs) Θρίλερ μυστηρίου, γαλλικής και βελγικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Ρεζί Ρουανσάρ, με τους Ρικάρντο Σκαρμάτσιο, Ολγκα Κιριλένκο, Λαμπέρ Γουιλσόν, Σίντσε Μπαμπέτ Κνούντσεν, Εντουάρντο Νοριέγκα, Μανώλης Μαυροματάκης, Αλεξ Λόθερ κ.ά.
Γαλλικό θρίλερ, με μπόλικο μυστήριο, κλειστοφοβικό κλίμα και με πολυπρόσωπο διεθνές καστ, ανάμεσα στο οποίο και ο δικός μας Μανώλης Μαυροματάκης. Ταινία που παραπέμπει σε Αγκάθα Κρίστι, καθώς οι χαρακτήρες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα αρχοντικό (μεταφραστές ενός μπεστ σέλερ, που πρέπει να κρατηθεί μυστικό μέχρι την έκδοσή του), μπλέκονται σε μια υπερβολικά περίεργη ιστορία και που η λύση του μυστηρίου αναζητείται μέσα από τις σχέσεις τους και τα κίνητρά τους. Πέρα, όμως, από τη φόρμα μυστηρίου υπάρχει και η διαμάχη για τη λογοτεχνία και την εμπορικότητα.
Η αφήγηση του Ρουανσάρ δεν έχει κακό ρυθμό, αλλά δεν τον βοηθά το σενάριο που δεν είναι πειστικό σε όλα τα στοιχεία που παραθέτει για να χτίσει την πλοκή του, καθώς και η επιφανειακή προσέγγιση των συστήματος περί λογοτεχνίας και εκδόσεων.
Παρόλα αυτά, το φιλμ βλέπεται με κάποιο ενδιαφέρον, η ώρα περνά σχετικά ευχάριστα και αυτό οφείλεται κυρίως στους δευτερεύοντες χαρακτήρες της ταινίας, που διασώζουν στιγμές αμηχανίας και πλατειασμού.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Εννέα μεταφραστές από διάφορες χώρες προσλαμβάνονται από έναν μεγαλοεκδότη για να μεταφράσουν το πολυαναμενόμενο τελευταίο βιβλίο μιας μπεστ-σέλερ τριλογίας. Κλείνονται σε ένα πολυτελές οίκημα και πληρώνονται αδρά ώστε να εξασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει καμία διαρροή. Όταν όμως δημοσιεύονται ξαφνικά οι πρώτες δέκα σελίδες του μυθιστορήματος, η δουλειά γίνεται εφιάλτης. Ένας από αυτούς είναι ο κλέφτης, και ο εκδότης είναι έτοιμος να τον ανακαλύψει…
Μόνοι στο Παρίσι (Deux Moi) Δραματική κομεντί, γαλλικής και βελγικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Σεντρίκ Κλαπίς, με τους Φρανσουά Σιβίλ, Ανά Ζιραρντό, Καμίλ Κοτίν, Φρανσουά Μπερλεάν, Σιμόν Αμπκαριάν κ.ά.
Μια εξόχως ενδιαφέρουσα ιδέα, για την αποξένωση, τη μοναξιά, τις νευρώσεις, την ασφυξία του σύγχρονου τρόπου ζωής, δεν αξιοποιείται όπως θα πίστευε κανείς από έναν βετεράνο της γαλλικής ρομαντικής κομεντί, τον Σεντρίκ Κλαπίς (“Μια Γαλλίδα στο Μανχάταν”).
Κι ενώ είναι φανερή η ευαισθησία και η γνώση του Κλαπίς για το θέμα του, ένα πρόβλημα που διαχέεται σε όλες τις μεγαλουπόλεις της υφηλίου, η ταινία του σκοντάφτει αφενός σε μία αχρείαστη πολυλογία, αλλά και στην εγκεφαλική προσέγγιση της ιστορίας του, που θα φέρει μεγάλο μέρος του κοινού σε δύσκολη θέση να προσπαθεί να καταλάβει το προφανές.
Πιθανώς για τον Κλαπίς η αφήγηση, το σπουδαιότερο πράγμα στον κινηματογράφο, υποβαθμίζεται τόσο που δυστυχώς συμπαρασύρει το φιλμ συνολικά στη μετριότητα.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Ρεμί είναι ένας νεαρός Παριζιάνος που δουλεύει σε μια ασήμαντη δουλειά. Η Μελανί ζει στην ίδια πόλη και είναι ερευνήτρια σε ένα επιστημονικό εργαστήριο. Και οι δυο μοιράζονται μια μάλλον καταθλιπτική διάθεση και παρ΄ ότι κατοικούν ο ένας σχεδόν δίπλα στον άλλο μοιάζει απίθανο να συναντηθούν. Ή μήπως όχι;
Η Καλοσύνη των Ξένων (The Kindness of Strangers) Δραματική ταινία, καναδικής, δανικής, σουηδικής, γαλλικής, γερμανικής, βρετανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Λόνε Σέρφινγκ, με τους Ζόι Καζάν, Ταχάρ Ραχίμ, Αντρέα Ράισμπορο, Κάλεμπ Λάντρι Τζόουνς, Τζέι Μπαρούσελ, Μπιλ Νάι κ.ά.
Οικτρή αποτυχία, που παραδόξως άνοιξε το φεστιβάλ Βερολίνου το 2019 και αποτέλεσε μία από τις πλέον απογοητευτικές πρεμιέρες σε φεστιβάλ. Η ιδέα, που η σκηνοθέτις αρκείται και μόνο σε αυτή νομίζοντας ότι είναι τόσο μεγάλης αξίας που η ταινία δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, αφήνεται στην τύχη της και όσο προχωρά η ιστορία τόσο αποδυναμώνεται, ξεπερνώντας κατά πολύ τα όρια της αδιαφορίας. Το στόρι θέλει μια εναλλακτική οικογένεια να βάζει μπροστά την καλοσύνη για να αντιμετωπίσει έναν αφιλόξενο κόσμο, όπως αυτός της Νέας Υόρκης. Χωρίς καμιά συνοχή και τους στοιχειώδεις κανόνες του σινεμά, οι ήρωες της ταινίας περιφέρονται χωρίς να συγκινούν, ενώ η Λόνε Σέρφινγκ νομίζει ότι δυο τρεις τρυφερές σκηνές καλύπτουν το δραματικό μοτίβο και το συναίσθημα.
Η Σέρφινγκ, που βάζει στο στόρι της μια σειρά ετερόκλητων χαρακτήρων, για να τονώσει την πολυπολιτισμικότητα και τη μοναξιά των ανθρώπων που ζουν σε μια μεγαλούπολη, πέφτει ακόμη πιο χαμηλά όταν φορτώνει τις ιστορίες τους με γλυκανάλατα ρομάντζα και το ιστορικό του καθενός, δημιουργώντας μία αφόρητη πλήξη, που τελικά θα είναι και το κύριο χαρακτηριστικό της ταινίας.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένα ρώσικο εστιατόριο στη Νέα Υόρκη αποτελεί το σημείο αναφοράς μιας σειράς ανθρώπων. Το εστιατόριο λειτουργεί σαν ένα σταυροδρόμι για τους χαρακτήρες οι οποίοι εισβάλλουν ο ένας στην ζωή του άλλου, σε μια εποχή που η αβεβαιότητα μεγεθύνεται και η καλοσύνη χάνεται.
Περιφρόνηση (Le Mepris) Δραματική ταινία, γαλλικής παραγωγής του 1963, σε σκηνοθεσία Ζαν-Λικ Γκοντάρ, με τους Μπριζίτ Μπαρντό, Μισέλ Πικολί, Τζακ Πάλανς, Φριτς Λανγκ, Τζόρτζια Μολ κ.ά.
Η θρυλική ταινία του Ζαν Λικ Γκοντάρ επιστρέφει και είναι μία ευκαιρία να θυμηθούμε μια σημαντική δημιουργία του εκ των επιφανών εκπροσώπων της νουβέλ βαγκ, όταν ακόμη ήταν δημιουργικός και γεμάτος εμπνεύσεις εκείνη την περίφημη δεκαετία του ‘60. Και βεβαίως να απολαύσουμε τον Μισέλ Πικολί, στον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο, να φορά το καπέλο του ακόμη και στο μπάνιο, την Μπριζίτ Μπαρντό να λάμπει και να προβάλλει μοναδικά το πίσω μέρος του γυμνού της σώματος, τον Τζακ Πάλανς σε μία διαφορετική εμφάνιση να δείχνει ασυγκράτητος και τον περίφημο σκηνοθέτη Φριτς Λανγκ, να διασκεδάζει παίζοντας τον εαυτό του.
Η ιστορία, που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μοράβια, λίγο πολύ γνωστή: Ένας Αμερικανός παραγωγός, που νιώθει κάτι σαν θεός, γυρίζει την “Οδύσσεια” στη Ρώμη, με σκηνοθέτη τον Λανγκ. Έχει τη δική του άποψη για το σενάριο και καλεί έναν συγγραφέα για να το διορθώσει. Μαζί του και η πανέμορφη σύζυγός του, που μοιάζει ανασφαλής θα γνωρίσει την πολιορκία του παραγωγού, που έχει ξετρελαθεί μαζί της.
Ο Γκοντάρ κάνει μια ταινία για το σινεμά και τις πιέσεις των παραγωγών και παράλληλα αναδεικνύει την αιώνια διαμάχη αρσενικού και θηλυκού, έναν έρωτα που πεθαίνει και κρατά ζωντανό τον συγγραφέα, που αρνείται για τα χρήματα να ξεπουληθεί…
Υπέροχες σκηνές, με πολλά εμπνευσμένα τράβελινγκ αλλά και μοναδικά πλάνα, σε σινεμασκόπ, χαλαρό μοντάζ μιας άλλης εποχής, αποθέωση του γυμνού σώματος της Μπε- Μπε, έξυπνοι διάλογοι, αν και λίγο φλύαροι, αλλά και υπέροχες εικόνες από τη Ρώμη και την περίφημη βίλα Μαλαπάρτε στο Κάπρι. Το μισάωρο σκετς του καβγά Πικολί-Μπαρντό στο διαμέρισμά τους, μοιάζει, φαινομενικά και με τα σημερινά δεδομένα, ξεχειλωμένο, αλλά είναι πραγματικά θεσπέσιο απ’ όλες τις πλευρές. Όπως και το υπέροχο ξεκίνημα της ταινίας στα στούντιο της Cinecitta (σε κάποια γειτονιά της Ρώμης, στην πραγματικότητα) αλλά και το μελαγχολικό φινάλε, στο τέλος μιας Οδύσσειας, όπως είναι ο έρωτας, η δημιουργία, η ζωή.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Αμερικανός παραγωγός Τζέρεμι Πρόκος προσλαμβάνει τον γνωστό Αυστριακό σκηνοθέτη Φριτς Λανγκ προκειμένου να μεταφέρει στον κινηματογράφο την Οδύσσεια του Ομήρου. Δυσαρεστημένος με την «καλλιτεχνική» προσέγγιση που ακολουθεί ο σκηνοθέτης, προσλαμβάνει τον Πολ Ζαβάλ, συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών και θεατρικών έργων, για να επεξεργαστεί το σενάριο. Η σύγκρουση μεταξύ καλλιτεχνικής έκφρασης και εμπορικής απήχησης ακολουθεί μια παράλληλη πορεία με την προοδευτική αποξένωση του Πολ από τη σύζυγο του Καμίλ.
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:
Ραντεβού Με Τους Μαλάουα
Ακόμη μία γαλλική φαρσοκωμωδία της περασμένης χρονιάς, με τον Κριστιάν Κλαβιέ και σκηνοθέτη τον Τζέιμς Χιου. Τα ανέκδοτα, τα γκαγκς και η πλάκα δεν διασώζουν το σχεδόν ανύπαρκτο σενάριο, που θέλει έναν παρουσιαστή ειδήσεων, μια ηθοποιό κι έναν ποδοσφαιριστή να ταξιδεύουν στην Αφρική για να γνωρίσουν την απομονωμένη φυλή των “Μαλάουα”. Αν εξαιρέσεις κάποια γέλια και τα υπέροχα τοπία της Αφρικής, η ταινία θυμίζει ελληνική βιντεοκωμωδία…
Αυτοί οι Τρελοί- Τρελοί Παραγωγοί
Η γνωστή κωμωδία του Μελ Μπρουκς (1967) σε επανέκδοση με νέες ψηφιακές κόπιες. Ο Μπρουκς σατιρίζει ξεκαρδιστικά τον κόσμο της σόουμπιζ, έχοντας τον Ζίρο Μόστελ και τον Τζιν Γουάιλντερ στα κέφια τους, αν και ελαφρώς σήμερα θα φανεί η ηλικία της ταινίας.