Ο Παντελής Ζερβός υπήρξε ένας σπουδαίος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου αλλά κι ένας ανεκτίμητος άνθρωπος.
Με μάτια που εξέπεμπαν καλοσύνη κι ένα ανεπιτήδευτο χαμόγελο, ο αγαπημένος ηθοποιός ενσάρκωνε στις ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου το απόλυτο πρότυπο «πατρικής φιγούρας».
Όσοι τον γνώριζαν, έλεγαν ότι η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας του, είτε στο σανίδι είτε στη μεγάλη οθόνη, δεν διέφερε και πολύ από τον εαυτό του. Μιλούν για έναν άνθρωπο με ειλικρινές ενδιαφέρον για τους άλλους, που θα έκανε τα πάντα για να τους δει ευτυχισμένους, ακόμα κι όταν χρειάστηκε να κρύψει το δικό του δράμα…
Ο χαμός του ίδιου του του παιδιού, της κόρης του, ήταν η απόλυτη τραγωδία και τον βρήκε λίγα λεπτά πριν βγει να παίξει στην Επίδαυρο. Κι εκείνος ταγμένος στο σανίδι και σεβόμενος το κοινό που είχε έρθει να τον παρακολουθήσει, έκανε κάτι που δεν χωράει ανθρώπινος νους. Έπνιξε τον πόνο του και βγήκε στη σκηνή να παίξει. Δεν λύγισε ούτε στο παρατεταμένο χειροκρότημα. Μόνο όταν έπεσε η αυλαία, είχε έρθει η ώρα για εκείνον να πενθήσει…
Τα παιδικά χρόνια, ο Κάρολος Κουν και η καριέρα
Ο Παντελής Ζερβός γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου του 1908 στην Περαχώρα Κορινθίας λίγο έξω από το Λουτράκι.
Δυστυχώς δεν χάρηκε πολύ τους γονείς του αφού όταν ήταν 4 ετών έχασε τη μητέρα του και στα 8 του χρόνια έφυγε από τη ζωή και ο πατέρας του που ήταν παπάς.
Το ότι έμεινε ορφανός από τόσο νωρίς, όχι μόνο δεν τον έκανε σκληρό και απόμακρο αλλά το ακριβώς αντίθετο. Έγινε για τους άλλους αυτό που στερήθηκε περισσότερο. Δηλαδή γονιός.
Οι συγγενείς τότε αποφάσισαν να τον βάλουν εσώκλειστο στο Τζάνειο Ορφανοτροφείο. Δεν έμεινε πολύ.
Ξεκίνησε να δουλεύει σε ένα καφενείο στον Πειραιά και ταυτόχρονα συνέχιζε να σπουδάζει σε ένα νυχτερινό σχολείο.
Τα βράδια πουλούσε αναψυκτικά στον κινηματογράφο και στους δρόμους.
Μετά το σχολείο μπήκε στο Βασιλικό Ναυτικό όπου στην πορεία δούλεψε ως αρχινοσοκόμος.
Ο Παντελής Ζερβός είχε εξαιρετικά καλή φωνή. Αποφάσισε να πάρει μέρος στον διαγωνισμό νέων ταλέντων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπου εντυπωσίασε με την φωνή του.
Μια μέρα ντυμένος ναύτης, διασκέδαζε με την παρέα του όταν τράβηξε την προσοχή του Κάρολου Κουν. Το ηχηρό του γέλιο κέρδισε αμέσως τον μεγάλο σκηνοθέτη.
Τότε ο Κάρολος Κουν, που ξεκινούσε δειλά τη δραματική σχολή του, του πρότεινε να παίξει στο θέατρο κι εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη συμφώνησε. «Θέλεις να παίξεις στο θέατρο;» τον ρώτησε ο Κάρλος Κουν. «Φυσικά», απάντησε χωρίς σκέψη ο Παντελής Ζερβός.
Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και συνεργάστηκε με τους καλύτερους θιάσους της εποχής του. Ο Ζερβός πρωτοανέβηκε στο θεατρικό σανίδι το 1933. Σημαντικότερες θεατρικές του παρουσιάσεις ήταν στα έργα «Άλκηστις», «Αντιγόνη», «Βυσσινόκηπος», «Φιλάργυρος», «Θεσμοφοριάζουσαι», «Μάκβεθ», «Πλούτος» και άλλες.
Έπειτα ήρθε ο κινηματογράφος. Συμμετείχε σε περισσότερες από 70 ταινίες του «χρυσού» ελληνικού κινηματογράφου παίζοντας δίπλα σε μεγάλα ονόματα της εποχής και χαρίζοντας πότε γέλιο και πότε συγκίνηση.
Για τον ρόλο του παπα-Φώτη στην ταινία Μανταλένα, απέσπασε το πρώτο βραβείο δεύτερου ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1960.
Ποιος μπορεί ακόμα να ξεχάσει ακόμα τις ερμηνείες του στους «Μακρυκωσταίους και Κοντογιώργηδες» (1960), στο «Ζητείται ψεύτης» (1961), στον «Ατσίδα» (1962), στη «Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά» (1969) ή τη «Μαρία της Σιωπής;» (1973).
Εποχή άφησαν και οι ραδιοφωνικές εκπομπές του, ιδιαίτερα το «πεντάλεπτο ενός θυρωρού».
Ο Ζερβός ήταν ένθερμος φίλαθλος του Παναθηναϊκού, φανατικός καπνιστής αλλά πάνω από όλα ταγμένος οικογενειάρχης.
Το τραγικό νέο πριν βγει να παίξει στην Επίδαυρο
Με τη Σαντορινιά σύζυγό του Μαρία, ο Παντελής Ζερβός απέκτησε τρεις κόρες.
Η οικογένεια ζούσε στο Παλαιό Φάληρο τον χειμώνα και τα καλοκαίρια η μητέρα με τις κόρες της τα περνούσαν στη Σαντορίνη.
Η προσωπική τραγωδία θα του χτυπούσε την πόρτα το καλοκαίρι του 1956 και θα του «στοίχειωνε» τη ζωή.
Η οικογένειά του βρισκόταν στη Σαντορίνη για τις καλοκαιρινές διακοπές και ο Παντελής Ζερβός έπαιζε στην Επίδαυρο. Ο σεισμός της 9ης Ιουλίου 1956 που ισοπέδωσε το νησί, έθαψε κάτω από τα ερείπια και τη μικρή του κόρη, την 12χρονη Ευδοξία. Η γυναίκα του κι οι άλλες δυο κόρες σώθηκαν καθώς πρόλαβαν να βγουν από το σπίτι. Η 12χρονη δεν είχε την ίδια τύχη.
Το αβάσταχτο νέο θα φτάσει στον Παντελή Ζερβό το βράδυ λίγο πριν βγει στη σκηνή για να παίξει. «Σκοτώθηκε η Ευδοξούλα» του είπαν.
Ακόμα κι εκείνο το βράδυ, που ο πόνος του έτρωγε τα σωθικά, εκείνος δεν απογοήτευσε το κοινό. Έπνιξε τον πόνο του και βγήκε στη σκηνή. Παίζει και υποκλίνεται. Το “αχόρταγο” κοινό, που δεν ήξερε τίποτα, τον κάλεσε να βγει όχι μία και δύο φορές, αλλά οχτώ! Κι εκείνος ταγμένος στο σανίδι, υπάκουσε… Ακόμα κι αυτές τις δραματικές ώρες.
Όταν πια η αυλαία έπεσε και το χειροκρότημα σώπασε, γύρισε στα παρασκήνια. Πλέον μπορούσε να θρηνήσει για τον χαμό του παιδιού του. Λιποθύμησε.
Το δράμα έμελλε να έχει συνέχεια τρία χρόνια αργότερα, όταν κατά την εκταφή, διαπιστώθηκε πως το κοριτσάκι είχε ταφεί ζωντανό (η σορός της είχε αλλάξει θέση μέσα στο φέρετρο).
Ο Παντελής Ζερβός, βρίσκοντας για ακόμα μία φορά μία «υπεράνθρωπη» δύναμη, κράτησε για πάντα μέσα του αυτό το μυστικό, ακόμα κι από την ίδια του τη γυναίκα. Κάτι τέτοιο ήξερε ότι θα την διέλυε.
Μόνο λίγο πριν πεθάνει το αποκάλυψε σε μία συνέντευξη, αποδίδοντας το τραγικό λάθος στο γεγονός ότι «εκείνες τις τραγικές ημέρες στο νησί, όποιον σκουντούσαν και δεν σάλευε, τον έθαβαν».
Στις 22 Ιανουαρίου 1982 ο ηθοποιός που λατρεύτηκε από το κοινό, ο κοινοτάρχης, ο δήμαρχος, ο χωροφύλακας, ο βαρκάρης, ο αυστηρός αλλά στοργικός πατέρας αλλά πάντοτε δίκαιος και καλός, πέθανε ηλικία 74 ετών προδομένος από την καρδιά του.