«Ήταν διαξιφιστικός διαχωρισμός ανιούσας αορτής, δεν ήταν έμφραγμα» είπε ο Πέτρος Τατσόπουλος μιλώντας για την περιπέτεια της υγείας του όταν, το απόγευμα της Τρίτης (21.05.2024) βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή Στούντιο 4.
Ο γνωστός συγγραφέας δεν έκρυψε την ευγνωμοσύνη του στον γιατρό που τον έσωσε όταν αποφάσισε ότι δεν υπήρχε χρόνος να του κάνει εξετάσεις. «Εκείνη την ημέρα ήταν ένας συνδυασμός απίστευτης τύχης», είπε ο Πέτρος Τατσόπουλος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Ό,τι ήταν να πάει καλά, πήγε καλύτερα. Είχε μεγάλη σημασία ότι αυτό το έπαθα σε δημόσιο χώρο. Ο καρδιοχειρούργος, που μου έδωσε τη δεύτερη ευκαιρία και με έσωσε, ήταν κοντά. Δεν πήγε by the book. Ο γιατρός είπε ότι αν του κάνουμε εξετάσεις, θα δούμε από τι πέθανε. Δεν πρόκειται να τον σώσουμε. Βάλτε τον κάτω, ξέρουμε τι έχει. Με έσωσε.
Αυτό δεν μου έστειλε κάποιο μήνυμα, παρόλο που θα μπορούσα να τη ψωνίσω. Ο Γονίδης είπε πρόσφατα ότι έχω έρθει στη Γη γιατί έχω μία κρυφή αποστολή, που δεν τη γνωρίζω ούτε εγώ. Τόση εχεμύθεια ο Θεός, που δεν την είπε ούτε στον ίδιο. Εγώ δεν έχω καμία αποστολή. Μερικές φορές η μπίλια σου κάθεται κι άλλες δεν σου κάθεται. Δεν πιστεύω στην έννοια της τύχης ως μοίρας», σημείωσε ο γνωστός συγγραφέας.
Και πρόσθεσε: «Ήταν διαξιφιστικός διαχωρισμός ανιούσας αορτής, δεν ήταν έμφραγμα. Το λένε διαξιφιστικό γιατί το νιώθεις σαν μαχαιριά στην καρδιά, αλλά δεν είναι μέσα στην καρδιά. Είναι η αορτή που πάει το αίμα σε όλα τα όργανα. Εκτός του ότι έχεις τεράστιες πιθανότητες για να πεθάνεις, για αυτό το λένε “σιωπηλό δολοφόνο” γιατί δεν έχεις κανένα προμήνυμα. Μπορείς να έχεις κινητική και νεφρική ανεπάρκεια, να ξυπνήσεις ψυχωτικός».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Πέτρος Τατσόπουλος μίλησε και για την οικογένειά του, αποκαλύπτοντας πως έμαθε ότι τον είχαν υιοθετήσει. «Έμαθα ότι είμαι υιοθετημένος στα 19 μου. Είδα δύο ονόματα εξαρχής, μου τα είχε δώσει η βιολογική μου μητέρα. Όταν έγινε η μεταγραφή από το ένα ληξιαρχείο στο άλλο, αντί να με γράψουν Πέτρο Γεώργιο, με έγραψαν Γεώργιο Πέτρο.
Ο θετός μου πατέρας ήθελε να αλλάξει η σειρά των ονομάτων και να με βάλει με τη σωστή σειρά στο Γυμνάσιο, έκανε μια αίτηση και έγραφε ότι ήμουν θετός γιος. Έπεσε στα χέρια μου στα 18 μου το χαρτί. Το είχε βάλει μαζί με το απολυτήριο του Δημοτικού και ήταν ένα χαρτί που με οδήγησε στα πρακτικά της δίκης.
Ένιωσα ανακούφιση πρώτα από όλα γιατί είχα πάντα αμφιβολίες. Με ενοχλούσε ότι ήταν πολύ μεγάλοι οι γονείς μου. Δεν είχα καμία φωτογραφία κάτω από 8 χρονών και το χονδρότερο από όλα είναι ότι δεν τους θυμόμουν πριν από τα 8 χρόνια. Μου έλεγαν ότι λόγω δουλειάς του μεταθέσανε από την Αθήνα και με είχαν δώσει σε μια ανάδοχη οικογένεια. Για να μην μείνω στο ίδρυμα, με έδωσαν στην ανάδοχη.
Στη θετή μητέρα μου πήγα το χαρτί, της λέω “τι είναι αυτό μαμά;”. Ταράχτηκε γιατί φοβήθηκε ότι θα φύγω.
Ανακάλυψα τη βιολογική μου μητέρα, τον πατέρα μέχρι σήμερα όχι. Κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι ζωντανός. Αλλά ποτέ δεν λέω ποτέ! Κάποια στιγμή είχε αποκαλυφθεί ότι η Κάλλας γύρω στο ’59 υποχρεώθηκε να ρίξει ένα παιδί. Και έλεγα “εγώ είμαι”.
Τη βιολογική μου μητέρα τη βρήκα γρήγορα, βρήκα 4 ετεροθαλή αδέλφια. Ήμουν ο πρωτότοκος σε αυτή την αλυσίδα και ο μόνος εκτός γάμου. Η μαμά μου ήθελε να μην με απογοητεύσει. Στην αρχή μου έλεγε ότι είμαι παιδί βιασμού. Μετά όταν είδε ότι δεν με ενδιέφερε πολύ, μου έλεγε ότι ήταν ο πρώτος άντρας που αγάπησε».
