Ηθοποιός, σκηνοθέτης και παθιασμένος με τον κινηματογράφο! “No budget story”, “Φθηνά τσιγάρα”, “Η καρδιά του κτήνους”, “4 μαύρα κοστούμια”, είναι τέσσερις ταινίες στις οποίες υπογράφει το σενάριο, τη σκηνοθεσία, αλλά κρατά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μάλιστα, η τελευταία ταινία του, που κυκλοφορεί σε DVD από την εταιρία Audiovisual, είναι υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας από την Ευρωπα’ι’κή Ακαδημία Κινηματογράφου.
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε στο TLIFE για την τελευταία του ταινία, την μεγάλη του αγάπη για τον κινηματογράφο, τον θάνατο,την οικογένεια, την επιστοφή του στην τηλεόραση και την παραληρηματική του σχέση με τον ρόλο του Καλημέρη…
Τα “Τέσσερα μαύρα κοστούμια”, πραγματεύται την ιστορία τεσσάρων νεκροθαφτών που οργανώνουν να μεταφέρουν το άψυχο σώμα ενός πάμπλουτου άνδρα από τον Πειραιά στην Βοιωτία με τα πόδια, έναντι αδράς αμοιβής. Όλοι ψάχνουν την μεγάλη ευκαιρία για να αλλάξουν τη ζωή τους και να εγκαταλείψουν το επάγγελμα που αποφάσισαν να κάνουν ως προσωρινή λύση, αλλά τελικά έμειναν μια ζωή.
Ο Ρένος Χαραλαμπίδης εξηγεί το λόγο για τον οποιο επέλεξε ένα τόσο “επικίνδυνο” θέμα: “Η πρώτη μου απάντηση είναι γιατί όχι; Ο θάνατος είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της ζωής. Το δυτερο είναι γιατί πιστεύω ότι τα θέματα της κηδείας, προσφέρονται πολύ για θέματα χιούμορ. Με το θάνατο γελάμε πολύ εύκολα. Είναι και η παροιμία που λεέι ότι “δεν υπάρχει κηδεία χωρίς γέλιο και γάμος δίχως δάκρυ. Η υπόθεση του θανάτου προσφέρεται πάρα πολύ και για την κωμωδία αλλά και για την φιλοσοφία“, εξηγεί.
Παράλληλα, ο Ρένος Χαραλαμπίδης παραδέχεται πως δεν έχει κανένα κοινό χαρακτηριστικό με τον ήρωα που υποδύεται. “Ο ήρωας που υποδύομαι είναι ένας άνθρωπος που νομίζει ότι είναι γενημένος αρχηγός, αλλά δεν είναι. Είναι ένας άνθρωπος που δεν του αρέσει ο εαυτός του, ενώ στην πραγματικότητα το επάγγελμα του νεκοθάφτη είναι αυτό που του ταιριάζει περισσότερο. Εγώ ούτε έχω μεγαλομανιακά παραληρήματα μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, η δουλειά που κάνω μου αρέσει απόλυτα, οπότε δεν έχω καμία σχέση με τον χαρακτήρα. Επίσης, έχει ένα μεγάλο μουστάκι. Στην ζωή μου δεν θα επέλεγα ποτέ να αφήσω μουστάκι”, αναφέρει και συμπληρώνει πως ο ίδιος δεν θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά του νεκροθάφτη, αφού δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος στο δράμα των συνανθρώπων του.
Σε λίγες μέρες ο ηθοποιός κλείνει τα 40 του χρόνια και όπως εξηγεί, έχει αρχίσει να παίρνει τη ζωή του στα σοβαρά!
“Αρχίζω να παίρνω τη ζωή μου λίγο πιο σοβαρά και να προσπαθώ να γίνω λίγο πιο καλός χειριστής του χρόνου μου, του ταλέντου μου. Μέχρι τώρα ήμουν πιο ανάλαφρος. Σιγά σιγά, ο χρόνος έρχεται πάντα στην ώρα του, για να μου πει πως πρέπει να δω τα πράγματα αλλιώς από εδώ και πέρα.”
Θα περίμενε ίσως κανείς, ότι ένας δημιουργός που τολμά να αγγίξει το ιδιαίτερο θέμα του θανάτου, έχει συμφιλιωθεί ή έστω προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου.Ο Ρένος Χαραλαμπίδης εξομολογείται πως δεν έχει καταφέρει να συμφιλιωθεί με τον θάνατο. “Πιστεύω βαθύτατα είναι ότι όποιος λέει ότι έχει συμφιλιωθεί, προσπαθεί να κοροιδέψει τον εαυτό του. Η φύση του ανθρώπου είναι να μην συμφιλιώνεται με τον θάνατο. Κανείς δεν νικάει τον θάνατο, απλά κάποιοι κερδίζουν τη ζωή”, αναφέρει.
Το μεγάλο του πάθος και ο ρόλος με τον οποιο κινδύνεψε να ταυτιστεί…
Ο σκηνοθέτης αντιλαμβάνεται πως το μεγάλο του πάθος, ο κινηματογράφος, έχει “ολικό ρίσκο”. Παρ’ όλα αυτά παραδέχεται πως στην δουλειά του δεν του αρέσει να ρισκάρει για το “εφέ του ρίσκου”. “Το σινεμά δεν το αντιμετωπίζω σαν δουλειά μου, το αντιμετωπίζω σαν τον μεγάλο μου πάθος. Άρα εγώ ρισκάρω για το πάθος μου, όχι για τη δουλειά μου…”, εξηγεί. Από την άλλη, δεν ισχύει το ίδιο για την προσωπική του ζωή, αφόυ όπως ομολογεί είναι αρκετά συντηρητικός.
Παράλληλα, ο ηθοποιός εξηγεί και τους λόγους που επιλέγει να σκηνοθετεί, να γράφει αλλά και να πρωταγωνιστεί στις ταινίες του: “Αρχικά, επειδή μου αρέσουν οι ταινίες μου και σαν ηθοποιός θα ήθελα να παίζω στις ταινίες μου. Το δεύτερο είναι διότι οι περισσότερες ταινίες μου είναι αυτοβιογραφικές, και το τρίτο είναι διότι πάσχω από το σύνδρομο του Τσάπλιν. Ο Σαρλο, έπαιζε, σκηνοθετούσε κι έκανε και την μουσική στις ταινίες του. Έχω τόσο μεγάλη αγάπη για το σινεμά, που είναι σαν το παιδί που μπαίνει μέσα στο λούνα παρκ και παίζει με όλα τα παιχνίδια”.
Ο Ρένος Χαραλαμπίδης εξολομογείται πως έχει κινδυνέψει να ταυτιστεί με κάποιον από τους ρόλους του “Με μια μεγάλη επιτυχία που είχα, με τον Καλημέρη. Βέβαια, δεν είχα καμία σχέση με τον χαρακτήρα. Κάποια εποχή επειδή έβλεπα στα μάτια των ανθρώπων τη χαρά τους να με βλέπουν στο δρόμο και να νομίζουν ότι είμαι ο Καλημέρης, άρχισα να το λέω, αλλά ευτυχώς πολύ γρήγορα έφυγα από αυτό το παραλήρημα. Οι άλλοι ήθελαν τόσο πολύ να δουν πάνω μου, ότι αυτό που έπαιζα ήταν αληθινό, που με αναγκάζαν ασυνείδητα να το μιμούμαι στη ζωή μου. Μέχρι που έβαλα ένα όριο και σταμάτησα”.
Ο ηθοποιός μιλάει και για την μεγαλύτερη χαρά που πήρε από τον κινηματογράφο.”Ότι μια ταινία μου, τα φθηνά τσιγάρα, έντεκα χρόνια μετά, με σταματάνε στο δρόμο νέοι άνθρωποι και μου λένε ότι την έχουν δει. Αυτή είναι η χαρά μου. Να βλέπω τις ταινίες μου να ζωντανεύουν στο χρόνο“, ομολογεί, ενώ θεωρεί πως θα ήταν αχάριστία εκ μέρους του αν έλεγε πως έχει ζήσει πικρές στιγμές στον κινηματογράφο. “Είναι τόσο καλές οι στιγμές που αρνούμαι να δω στα σοβαρά τις κακές”.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163