«Με έχουν ρωτήσει αν πάσχω από νευρική ανορεξία». Με μια ανάρτηση στο Instagram, η Σάσα Σταμάτη θέλησε να πάρει θέση στη συζήτηση των ημερών για το body shaming.
Με μια φωτογραφία από το 2008, η Σάσα Σταμάτη περιέγραψε πως εκείνη έχει κατά καιρούς δεχτεί σχόλια για την εμφάνισή της, το ύψος, τα κιλά της και ζητά συγγνώμη αν κάποτε και η ίδια είχε φερθεί με τον ίδιο τρόπο.
Όλη η ανάρτηση της Σάσας Σταμάτη
«Φταίει ο χοντρός» τραγουδούσε ο Κελαηδόνης. Ζουμπά τον ανέβαζε ζουμπά τον κατέβαζε ο Ζήκος – Χατζηχρήστος τον Ρίζο στον «Μπακαλόγατο». Κοκκάλω αποκαλούσε την Τασσώ Καβαδία η Ρένα Βλαχοπούλου.
Θέλω να πω, ότι ο σωματότυπος, ή κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάποιου ανθρώπου (πχ μεγάλη μύτη ή «καράφλα») ανέκαθεν ήταν στοιχείο είτε σάτιρας ή πειράγματος ή ακόμα και bullying. Όπως θα έλεγε και ο Λορέντζος Μαβίλης, χυδαίοι είναι οι άνθρωποι όχι οι λέξεις. Το ίδιο ισχύει και εδώ. Όμως η κοινωνία εξελίσσεται και επειδή κανείς δε γνωρίζει τι αντίκτυπο μπορεί να έχει ένα «πείραγμα», έστω για πλάκα καλό είναι να αποφεύγουμε τα σχόλια για τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου.
Θυμάμαι που και μένα στην εφηβεία μου κοκκάλω με ανέβαζαν κοκκάλω με κατέβαζαν. Ακόμα και σήμερα «γελάω» όταν καταλαβαίνω πολλούς να αποφεύγουν να φωτογραφηθούν πλάι μου εκτός και αν έχουν τις προδιαγραφές ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΜΠΟ. Δεν ξέρω τι να κάνω. Να κόψω τα πόδια μου;
Έχω συνηθίσει ακόμα και όταν δεν το λένε να με κοιτάνε ύποπτα για τα κιλά μου. Είμαι λιποβαρής, πως να το κάνουμε. Για λόγους οργανικούς αλλά και κληρονομικότητας. Τη τάση για λίγα κιλά την κληρονόμησα από την γιαγιά μου τη Σία. Όμως ακόμα και στον τηλεοπτικό αέρα με έχουν ρωτήσει αν πάσχω από νευρική ανορεξία.
Στο σχολείο ντυνόμουνα σαν ντολμάς (με πυζάμες κάτω από τα ρούχα), έβαζα πέτρες στις τσέπες και έκανα παρέλαση με το κατηχητικό επειδή εκεί δεν σχολίαζαν τα πόδια μου. Κοντή φούστα τόλμησα και έβαλα όταν βγήκα στην τηλεόραση και ουσιαστικά μου το «επέβαλε» η στυλίστρια, Ειρήνη Βάσσου για το καλό μου. Έτσι λοιπόν μπόρεσα και ξεπέρασα το κόμπλεξ που με τυραννούσε από παιδί. Εντιαύτη περίπτωση, εγώ είμαι εγώ και όπως όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζω τις καταστάσεις με το δικό μου τρόπο. Όμως όλοι δεν είμαστε ίδιοι γι’ αυτό προτού κριτικάρουμε κάποιον, καλό είναι να το σκεφτόμαστε 2 και 3 φορές, προσπαθώντας να μπούμε «στα παπούτσια του άλλου».
Αυτό θα πει και ενσυναίσθηση. Με την ευκαιρία ζήτω και εγώ συγνώμη γιατί κατά το παρελθόν είχα σχολιάσει την εμφάνιση κάποιων. Όμως δεν θα ξεχάσω, ότι αυτό στάθηκε αφορμή να απειλήσουν ακόμα και τη ΖΩΗ μου. Η βία αντιμετωπίζεται με τη βία; Ψυχραιμία παιδιά σ’ οποία πλευρά κι αν βρίσκεστε».
