Έπεσε η αυλαία για τον θρυλικό Σίντνεϊ Πουατιέ. Τον πρώτο Αφροαμερικανό που τιμήθηκε με Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου όταν στην αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία κυριαρχούσαν οι φυλετικές διακρίσεις.
Ο Σίντνεϊ Πουατιέ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 94 ετών και έγραψε ιστορία με την ταινία «Κάτω από το βλέμμα του Θεού» (Lillies of the Field) το 1963, κερδίζοντας το χρυσό αγαλματίδιο, το πρώτο για έναν Αφροαμερικανό ηθοποιό.
Την είδηση του θανάτου του διάσημου καλλιτέχνη μετέδωσαν όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και επιβεβαίωσε το υπουργείο Εξωτερικών στις Μπαχάμες, τόπο καταγωγής του Πουατιέ.
Σίντνεϊ Πουατιέ: Ο ρατσισμός στη δεκαετία του ’60
Η καριέρα του Σίντνεϊ Πουατιέ συνεχίστηκε τη δεκαετία του ’60 με επιτυχία με τρεις ταινίες στο Αμερικανικό Box-Office: «Ιστορία ενός Εγκλήματος» (In the Heat of the Night), «Μάντεψε ποιος θα ‘ρθει το βράδυ» (Guess Who’s Coming to Dinner) και «Στον Κύριο μας με Αγάπη» (To Sir, with Love), οι οποίες επικεντρώνονταν στον ρατσισμό.
Διέπρεψε, επίσης, στις ταινίες: «Η Ζούγκλα του Μαυροπίνακα» (Blackboard Jungle, 1955), «Έσπασα τα Δεσμά μου» (Edge of the City, 1957), «Όταν σπάσαμε τις αλυσίδες» (The Defiant Ones, 1958), «Ένα Σταφύλι στον Ήλιο» (A Raisin in the Sun, 1960) και «Τυφλός Άγγελος» (A Patch of Blue).
Το 1972 έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία «Οι Δύο Συνένοχοι» (Buck and the Preacher).
Σίντνεϊ Πουατιέ: Στους κορυφαίους του παγκόσμιου κινηματογράφου
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει στην 22η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Το 2002 ο ηθοποιός βραβεύτηκε με Τιμητικό Όσκαρ από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, για τα επιτεύγματά του ως καλλιτέχνης, αλλά κι ως άνθρωπος.
Το 2009 τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.
https://youtu.be/MtMh6KF9f30
Από το 1997 ήταν πρέσβης για λογαριασμό του νησιών Μπαχάμες, απ’ όπου κατάγεται.
Σίντνεϊ Πουατιέ – Μαϊάμι και Καραϊβική
Ο Σίντνεϊ Πουατιέ γεννήθηκε στο Μαϊάμι της Φλόριντα από Μπαχαμέζους γονείς. Μεγάλωσε στο Νησί Κατ της Καραϊβικής κι έπειτα διέμεινε στο Μαϊάμι, όπου ο πατέρας Ρέτζιναλντ Τζέιμς Πουατιέ και η μητέρα Έβελιν Άουτεν, ταξίδευαν για να πουλήσουν ντομάτες κι άλλα προϊόντα.
Ο Πουατιέ γεννήθηκε πρόωρα και οι ελπίδες επιβίωσης του βρέφους ήταν ελάχιστες. Για τον λόγο αυτό η οικογένειά του παρέμεινε τρεις μήνες στις ΗΠΑ για να τον φροντίσουν. Έτσι ο ηθοποιός έλαβε την αμερικανική ιθαγένεια.
Στα 10 του χρόνια οι γονείς του μετακόμισαν στην πόλη Νασσάου στις Μπαχάμες και στα 15 του χρόνια οι γονείς του τον έστειλαν στο Μαϊάμι για να ζήσει με τον αδελφό του.
Στα 17 του μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε ως λαντζιέρης. Με τη βοήθεια ενός Εβραίου σερβιτόρου που καθόταν μαζί του κάθε βράδυ έμαθε να διαβάζει εφημερίδα.
Αργότερα αποφάσισε να καταταγεί στον Αμερικανικό Στρατό κι όταν απολύθηκε πέρασε από επιτυχημένη ακρόαση στο «Αμερικανικό Θέατρο Νέγρων».
Το βήμα στο Χόλιγουντ
Ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στη θεατρική παράσταση «Λυσιστράτη» (βασισμένη στην ομώνυμη κωμωδία του Αριστοφάνη) στο Μπρόντγουεϊ, χάρισε στον Σίντνεϊ Πουατιέ καλές κριτικές.
Εκεί τον πρόσεξε κι ο διευθυντής της 20th Century Fox, Ντάριλ Φ. Ζάνουκ, που τον προσέλαβε για να συμμετάσχει στην ταινία του Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς «Το Μίσος Προστάζει» (No Way Out, 1949) στον ρόλο ενός γιατρού που απειλείται από έναν λευκό τον οποίο υποδύθηκε ο Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ.
Η ερμηνεία του τον οδήγησε σε περισσότερους ρόλους, στην πλειονότητά τους πιο αξιοσημείωτοι, σε σχέση με εκείνους που προσφέρονραν σε άλλους Αφροαμερικανούς ηθοποιούς εκείνης της εποχής. Καθιερώθηκε, πάντως, με την ταινία «Η Ζούγκλα του Μαυροπίνακα» (Blackboard Jungle, 1955), όπου εμφανίστηκε στον ρόλο μαθητή μίας «άναρχης» τάξης πλάι στον Γκλεν Φορντ.
Μάλιστα, έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός ηθοποιός που έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1958 «Όταν σπάσαμε τις αλυσίδες» (The Defiant Ones).
Ήταν, επίσης, ο πρώτος ηθοποιός που κέρδισε το βραβείο για την ταινία «Κάτω από το Βλέμμα του Θεού» (Lillies of the Field) το 1963). Ωστόσο, παρά τη νίκη του ο Πουατιέ, φοβόταν ότι το Χόλιγουντ τον βράβευσε μόνο και μόνο για λόγους εντυπώσεων…
Όντως, την επόμενη χρονιά δούλεψε ελάχιστα, καθώς οι ρόλοι που του προσέφεραν ήταν αδιάφοροι.
Το 1959 επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ και στη θεατρική παράσταση «Ένα Σταφύλι στον Ήλιο», έργο το οποίο μεταφέρθηκε έπειτα με επιτυχία στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστή τον ίδιο.
Το 1965 έδωσε αξιομνημόνευτες ερμηνείες στις ταινίες «Βυθίσατε το Υποβρύχιο U-128» (The Bedford Incident) και «Τυφλός Άγγελος» (A Patch of Blue) πλάι στις Ελίζαμπεθ Χάρτμαν και Σέλλεϊ Γουίντερς.
Το 1967 αποδείχτηκε η εμπορικότερη χρονιά του με τρεις ταινίες του να είναι οι δημοφιλέστερες της σεζόν: «Ιστορία ενός Εγκλήματος» (In the Heat of the Night), «Μάντεψε Ποιος θα Έρθει το Βράδυ» (Guess Who’s Coming to Dinner) και «Στον Κύριο μας με Αγάπη» (To Sir, with Love).
Στην ταινία «Η Ιστορία Ενός Εγκλήματος» ερμήνευσε έναν από τους σπουδαιότερους ρόλους του, ως αστυνομικός Βέρτζιλ Τιμπς. Ο χαρακτήρας του Τιμπς εμφανίστηκε σε άλλες δυο ταινίες με πρωταγωνιστή τον Πουατιέ: «Με Λένε Κύριο Τιμπς» (They Call Me MISTER Tibbs!, 1970) και «Η Οργάνωση» (The Organization, 1971) που δεν είχαν την επιτυχία του πρωτότυπου.
Το 1968 έγραψε το σενάριο της ταινίας «Για την Αγάπη της Άιβι» (For Love of Ivy), όπου είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Τα ΜΜΕ άρχισαν να κατηγορούν τον Πουατιέ ότι είχε τυποποιηθεί σε εξιδανικευμένους ρόλους Αφροαμερικανών, στους οποίους δεν επιτρεπόταν να έχουν σεξουαλικά ή προσωπικά πάθη κι ελαττώματα, όπως συνέβαινε για παράδειγμα με τον χαρακτήρα που ερμήνευσε στην ταινία «Μάντεψε ποιος θα ‘ρθει το βράδυ».
Αυτός ήταν κι ένας από τους λόγους που απέρριψε το ρόλο του Οθέλλου στην ομώνυμη τηλεοπτική μεταφορά του θεατρικού του Σαίξπηρ από το κανάλι NBC.
Σίντνεϊ Πουατιέ ο σκηνοθέτης
Ο Πουατιέ σκηνοθέτησε αρκετές ταινίες. Έκανε το ντεμπούτο του στο σκηνοθετικό τιμόνι το 1972 με την ταινία «Οι Δυο Συνένοχοι» (Buck and the Preacher), όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Χάρι Μπελαφόντε.
Η εμπορικότερη ταινία που σκηνοθέτησε ήταν το «Τώρα… δεν μας Σταματάει Τίποτα» (Stir Crazy, 1980) που θεωρούταν για πολλά χρόνια η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία από Αφροαμερικανό σκηνοθέτη. Πρωταγωνιστές της ήταν ο Ρίτσαρντ Πράιορ και ο Τζιν Γουάιλντερ.
Το 1974 σκηνοθέτησε ξανά τον Χάρι Μπελαφόντε, μαζί με τον φίλο του Μπιλ Κόσμπι στην ταινία «Uptown Saturday Night». Το 1975 σκηνοθέτησε ξανά τον Μπιλ Κόσμπι στην ταινία «Οι Κατεργάρηδες» (Let`s Do It Again).
Η ταινία του 1977 «A Piece of Action» σηματοδότησε την αρχή της αποχής του από την υποκριτική προκειμένου να αφοσιωθεί στη σκηνοθεσία. Επέστρεψε στην υποκριτική το 1988 με τη συμμετοχή του στη «Φονική Καταδίωξη» (Shoot to Kill).
Σίντνεϊ Πουατιέ: Προσωπική ζωή
Ο ηθοποιός υπήρξε παντρεμένος με τη Χουανίτα Χάρντι από το 1950 μέχρι και το 1965, αποκτώντας τέσσερις κόρες. Από το 1976 ήταν παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό, Τζοάνα Σίμκους, με την οποία είχε δύο κόρες.
Τέλος, το 1974 η Βασίλισσα Ελισάβετ τον έχρισε ιππότη, ενώ αργότερα υπηρέτησε ως πρεσβευτής των Μπαχαμών στην Ιαπωνία και την Unesco.
πληροφορίες και από ΑΠΕ – ΜΠΕ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163