Σταύρος Ξαρχάκος: Ρεμπέτικο 40 χρόνια μετά

Η μουσική και τα τραγούδια που σφράγισαν το «Ρεμπέτικο», την ταινία-σταθμό στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, παρουσιάζονται, με στο Μέγαρο σαράντα χρόνια μετά.

Την Τετάρτη 17 και την Πέμπτη 18 Ιανουαρίου στις 8 το βράδυ, ο Σταύρος Ξαρχάκος, μαζί με είκοσι μουσικούς, τραγουδιστές και ψάλτες, μάς μεταφέρει τη συγκίνηση, το φως, αλλά και τα γοητευτικά σκοτάδια των ορχηστρικών κομματιών και των τραγουδιών που έγραψε για το εμβληματικό φιλμ, το οποίο προβλήθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία πριν από σαράντα χρόνια.

Ο Σταύρος Ξαρχάκος επέλεξε φωνές που ταιριάζουν σ´ αυτό που ονειρεύτηκε, φωνές με βίωμα και ιδιαίτερο χρώμα.

Όπως έκανε πριν από σαράντα χρόνια, έτσι και τώρα επιλέγει την ομαδικότητα στην παρουσίαση του έργου και δίνει τον πρώτο λόγο στην ορχήστρα του.

Όλοι μαζί παίζουν, τραγουδούν, συνθέτουν μια σύγχρονη ρεμπέτικη κομπανία, δημιουργούν τη συνθήκη του ρεμπέτικου πάλκου τού σήμερα –με τη σύγχρονη μουσική ματιά του Σταύρου Ξαρχάκου πάνω στο ιστορικό πλέον έργο του– και μας αποκαλύπτουν πώς, 40 χρόνια μετά, το έργο αυτό συνεχίζει να εξελίσσεται, να πρωτοπορεί και να εκφράζει τα μύχια της ανθρώπινης ψυχής.

Η ιστορία

Ήταν το 1983 όταν o Κώστας Φέρρης σκηνοθέτησε και παρουσίασε, σε σενάριο του ίδιου και της Σωτηρίας Λεονάρδου, την ταινία «Ρεμπέτικο», μια ταινία ορόσημο η οποία, με αφορμή την πορεία μιας τραγουδίστριας του ρεμπέτικου (υπονοείται η Μαρίκα Νίνου), κατέγραψε την Ελλάδα του Μεσοπολέμου, τα ρεμπέτικα, τη ζωή των καλλιτεχνών, τη ζωή στα Προσφυγικά.

Για τις ανάγκες της ταινίας, ο Σταύρος Ξαρχάκος δημιούργησε νέα τραγούδια φτιαγμένα με παλιά συνταγή, που έδιναν την αίσθηση ότι πρόκειται για παλιά ρεμπέτικα.

Ο δίσκος «Ρεμπέτικο» από τότε γνώρισε πολλές επανακυκλοφορίες και τεράστια αποδοχή, πούλησε περισσότερα από 250.000 αντίτυπα και έδωσε νέα ώθηση στο ρεμπέτικο.

Τα τραγούδια «Καίγομαι», «Μάνα μου Ελλάς», «Το δίχτυ», «Το πρακτορείο», «Στου Θωμά», «Στης πίκρας τα ξερόνησα», «Μπουρνοβολιά», «Στην Αμφιάλη» γνώρισαν ευρύτατη αποδοχή, κηρύχτηκαν διαχρονικά και έγραψαν τη δική τους αυτόνομη ιστορία. Από τότε μέχρι σήμερα, άλλωστε, τα έχουμε ακούσει σε άπειρες διασκευές και εκδοχές, από καλλιτέχνες όλων των ειδών, Έλληνες και όχι μόνο.

Όπως γράφει και ο Γιώργος Νοταράς στο βιβλίο του «Το ελληνικό τραγούδι των τελευταίων 30 χρόνων»: «Το ταλέντο του Ξαρχάκου πέτυχε κάτι μοναδικό: να γεννήσει ρεμπέτικα, με βάση όλα τα κλισέ και όλους τους δρόμους του είδους. Πήρε στα χέρια του τους ειδικούς κώδικες και τα κλειδιά και τα χρησιμοποίησε με τη μεγαλύτερη δυνατή προσήλωση και αυστηρότητα. Η ποίηση του Γκάτσου έπαιξε καταλυτικό ρόλο.»