«Ξέρετε τι είναι 2 ετών να αποχωρίζεσαι τους γονείς σου;». Συγκλονίζει η σπουδαία ερμηνεύτρια Μαρία Φαραντούρη μιλώντας για τη μάχη που έδωσε με την πολυομυελίτιδα όταν ήταν μόλις 2 ετών παιδάκι.
Η Μαρία Φαραντούρη αναφέρει, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Marie Claire ότι την εποχή που αρρώστησε εκείνη «δεν γινόταν καν υπαινιγμός! Τίποτα! Ποτέ! Το συνήθιζαν ότι μπορεί να υπάρχουν και παιδιά που να μη βλέπουν, να μην ακούν καλά ή που να έχουν, όπως εγώ, μια μικρή ανισορροπία στο περπάτημα».
«Εγώ την καραντίνα – που λέμε τώρα για τον Covid – όταν τη βίωσα, ήμουν πολύ μικρό παιδί, 2,5 χρόνων, δεν είχα συνείδηση.
Το μικρόβιο εκδηλώθηκε με γρίπη, πολύ πυρετό κτλ. Όταν πέρασε η γρίπη, πήγα να περπατήσω και δεν μπορούσα. Το πήραμε εγώ και δύο-τρία άλλα παιδιά στη γειτονιά που δεν προλάβαμε να κάνουμε το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας. Ήταν το ‘50-51», περιγράφει.
«Θυμάμαι ότι δεν άφηναν τους γονείς μου να μπουν μέσα στο νοσοκομείο. Με έβλεπαν από ένα παράθυρο και φώναζαν “Μαιρούλα, Μαιρούλα!”. Ήμουν ένα χρόνο στο Παίδων. Μετά που γύρισα στο σπίτι, δεν μιλούσα. Ξέρετε τι σημαίνει να αποχωρίζεσαι δύο χρόνων τους γονείς σου;
Σιγά-σιγά με την αγάπη και την αγκαλιά τους άρχισα να μιλάω. Είχα έναν πολύ ευαίσθητο πατερούλη. Κεφαλλονίτη. Και όταν ερχόταν από τη δουλειά στο σπίτι μας, στη Νέα Ιωνία, με έπαιρνε στα πόδια του, έπινε το κρασάκι του και μου τραγουδούσε», εξομολογείται η Μαρία Φαραντούρη.
Τον κουβαλάτε μέχρι σήμερα αυτόν τον πρώιμο αποχωρισμό;
«Το έχω δουλέψει, το έχω αναλύσει με ειδικό. Και ασφαλώς πάντα σε συνοδεύει μία ανασφάλεια. Δεν μπορούσα π.χ. το σκοτάδι. Πάθαινα πανικούς. Αλλά σιγά-σιγά το ξεπέρασα και χάρη σε αυτή την όμορφη συντροφικότητα με τον Τηλέμαχο (Χυτήρη), αισθάνθηκα μια ασφάλεια. Ακόμα και στις δύσκολες στιγμές. Γιατί, ξέρετε, η πολιομυελίτιδα δεν σε εγκαταλείπει ποτέ».
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163