Τα εντυπωσιακά κοστούμια της έγραψαν ιστορία. Η βραβευμένη με Όσκαρ ενδυματολόγος Θεώνη Βαχλιώτη – Όλντριτζ, διέπρεψε στο Χόλιγουντ και στο Μπρόντγουεϊ.
Η Θεώνη Βαχλιώτη – Όλντριτζ ήταν η πρώτη γυναίκα ενδυματολόγος στην Ελλάδα που βραβεύτηκε και τιμήθηκε πολλές φορές για το έργο της στο θέατρο και τον κινηματογράφο, κέρδισε ένα Όσκαρ και τρία Τόνυ, ντύνοντας μεγάλες κυρίες του Χόλιγουντ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γεννήθηκε το 1922 και μεγάλωσε σε ένα μεγαλοαστικό περιβάλλον, ενώ σπούδασε στο Παρίσι, τη Φλωρεντία και τη Ρώμη.
Από παιδί έντυνε τις κούκλες της και φρόντιζε καρτερικά για την γκαρνταρόμπα τους. Μάλιστα σύμφωνα με τους New York Times, διατηρούσε σε όλη της ζωή μία μεγάλη συλλογή από κούκλες και αφού αποφοίτησε από την αμερικανική σχολή στην Αθήνα, είχε αποφασίσει ότι θα ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μόδα.
Πήγε στη σχολή θεάτρου Γκούντμαν στο Σικάγο και επέκτεινε την πορεία της κερδίζοντας υποτροφία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μάλιστα προσπαθώντας κάποτε να εξηγήσει γιατί έγινε ενδυματολόγος, είχε πει:
«Κάτι περίεργο είχε συμβεί. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση η ομορφιά των ρούχων που κυμάτιζαν πάνω στο κορμί της Βίβιαν Λι. Οι άνθρωποι μπορούν να δείχνουν τόσο όμορφοι μέσα στα ρούχα. Και τότε είπα στον εαυτό μου: υπάρχει κάτι το μυστήριο στα κοστούμια. Και τότε ξεκίνησαν όλα».
Πρωτοδούλεψε σε δεκάδες ιταλικές παραγωγές της «Τσινετσιτά» στη Ρώμη και σχεδίασε κοστούμια για πολλές ελληνικές ταινίες και θεατρικά έργα.
Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1955 και υπέγραψε τα κοστούμια για την παράσταση «Ωραία Ελένη» του Ρουσέν στο Θέατρο Ρεξ – Κοτοπούλη, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυράτ και πρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη.
Ήταν η αποκλειστική της ενδυματολόγος. Με την αξέχαστη Μελίνα υπήρξαν φίλες από τα εφηβικά τους χρόνια. Ανάμεσα στις πολλές δουλειές της στο θέατρο ήταν και την περίφημη παράσταση «Ilya darling» που σκηνοθέτησε ο Ζιλ Ντασέν στο Μπρόντγουεϊ με πρωταγωνίστρια την Μελίνα Μερκούρη.
Η Θεώνη Βαχλιώτη σχεδίασε τα κοστούμια στο «Γλυκό πουλί της νιότης» του Τένεσυ Ουίλιαμς στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, αλλά και το κοστούμι της «Μήδειας» του Ευριπίδη για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη (1975), το οποίο εκτίθεται από τότε στο Μουσείο του Κόβεν Γκάρντεν και η αναπαραγωγή του στο Θεατρικό Μουσείο του Τόκιο.
Έκανε επίσης τις ταινίες «Ο δράκος» του Νίκου Κούνδουρου, το 1956, «Οιδίποδας» του Φίλιπ Σέβιλ, το 1967, με τους Κρίστοφερ Πλάμερ, Ντόναλντ Σάδερλαντ και Όρσον Ουέλς,
Για την τηλεόραση δημιούργησε τα σκηνικά και τα κοστούμια της σειράς «Ακυβέρνητες πολιτείες» της ΕΡΤ, σε σκηνοθεσία Ροβήρου Μανθούλη.
Εκτός από το Όσκαρ που απέσπασε το 1974 για τα κοστούμια στην ταινία «Ο υπέροχος Γκάτσμπι», με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και τη Μία Φάροου, είχε αποσπάσει και τρία βραβεία Τόνι για τα έργα: «Το κλουβί με τις τρελές», «Άννι», «Μπάρνουμ».
Ακόμα είχε 11 υποψηφιότητες για Βραβείο Τόνυ, συμπεριλαμβανομένων των παραγωγών για τα A Chorus Line, 42nd Street και Dreamgirls. Έλαβε αρκετούς επαίνους από το Drama Desk awards και άλλες θεατρικές ομάδες. Το 2002, έλαβε το βραβείο Irene Sharaff Lifetime Achievement από το Theatre Development Fund.
Σπουδαία ήταν η καριέρα της και στο Μπρόντγουεϊ. Περισσότεροι από 1.000 καλλιτέχνες φορούσαν ρούχα της Όλντριτζ κάθε βράδυ στο Μπρόντγουεϊ το 1984, σε πέντε διαφορετικές παραγωγές, με την ίδια να κάνει έφοδο σε κάθε παράσταση, «για να βεβαιωθεί ότι τα παιδιά είναι όλα εντάξει».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Βέβαια το θέατρο ήταν η μεγάλη της αγάπη: «Εγώ πάντα θα ‘χω πρώτο μέσα μου το θέατρο. Εκείνο που με τρελαίνει εμένα στο θέατρο, είναι το γεγονός ότι όλα γίνονται επιτόπου, εκείνη τη στιγμή. Άπαξ κι έχει ανέβει η αυλαία, δεν μπορεί να πει κανείς στοπ» είχε πει σε συνέντευξή της. «Στο θέατρο ή είσαι ή δεν είσαι. Όλα είναι ζωντανά, όλα αναπνέουν ενώπιόν σου. Ενώ στο σινεμά τελείως αλλιώς γίνονται τα πράγματα».
Για τη Βαχλιώτη, το κοστούμι δεν ήταν απλώς ένα ωραίο περιτύλιγμα, αλλά σημαντική σημειολογική προέκταση του χαρακτήρα ενός έργου.
Όσο για το αν την ενοχλούσε η αρνητική κριτική είχε πει: «Πάντως, από τον κάθε κριτικό μπορεί κανείς να μαθαίνει πράγματα. Ιδίως αν είναι σοβαρός, καλός κριτικός, η κριτική του αποκλείεται να μη σου είναι, έστω και σε δεύτερη ανάγνωση, χρήσιμη. Εντάξει, αν μιλάμε για έναν απλώς κακό άνθρωπο, που μόνο κακίες ξέρει να λέει “δεν μ’ αρέσανε τα μάτια της πρωταγωνίστριας ή τα πόδια της”, δεν έχει καμία σημασία ο λόγος του. Αν όμως σε κριτικάρει ο κριτικός σωστά, το βλέπεις κι εσύ το δίκιο του κάποια στιγμή, κι αλλάζεις πράγματα στο μέλλον».
Ήθελε οι ηθοποιοί να αισθάνονται ωραία μέσα στα ρούχα της και φρόντιζε για αυτό: «Στη δουλειά μας, εκείνο που προέχει είναι να κάνεις τους ηθοποιούς να νιώσουν άνετα, να προσαρμοσθείς σε αυτό που θα τους κάνει να νιώσουν καλύτερα. Γιατί τη βραδιά της πρεμιέρας εσύ μπορείς, αν θες, να πας σε ένα μπαρ να τα πιεις, να μεθύσεις… Οι ηθοποιοί πρέπει να ανέβουν εκεί πάνω και να εκθέσουν την ψυχή τους, για να βγει η παράσταση. Αν, όταν ανέβουν, δεν νιώσουν καλά, σημαίνει ότι εσύ δεν έχεις κάνει σωστά τη δουλειά σου» είχε πει σε συνέντευξή της το 2008 στο Βήμα.
Η πολυβραβευμένη Ελληνίδα ενδυματολόγος, κατέκτησε και διατήρησε την θέση της στον χώρο μιλώντας πάντα με την δουλειά της και κρατώντας χαμηλό προφίλ.
Στην Ελλάδα είχε δουλέψει στο θέατρο πολύ λιγότερο, μόλις τα τελευταία 15 χρόνια, με την Κάτια Δανδουλάκη και τη Νόνικα Γαληνέα.
Παρότι γνώρισε την καταξίωση, η ίδια σπάνια απασχολούσε τα φώτα της δημοσιότητας εκτός της δουλειάς της.
Η Θεώνη Βαχλιώτη – Όλντριτζ πέθανε σε ηλικία 89 ετών στις 21.01.2011. Την είδηση του θανάτου της ανακοίνωσε ο σύζυγός της, Αμερικανός ηθοποιός, Τομ Όλντριτζ.
Η Θεώνη Βαχλιώτη Ολντριτζ ήταν ξαδέλφη της επίσης ενδυματολόγου Ντένης Βαχλιώτη.
