Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» παραχώρησε η Βίκυ Σταυροπούλου σήμερα (14.06.2023). Η γνωστή ηθοποιός μίλησε πρώτη φορά για την υπόθεση του Αλέξη Γεωργούλη, για τις ενοχές που ένιωθε όταν μεγάλωσε την κόρη της, Δανάη Μπάρκα αλλά και για δύσκολα παιδικά χρόνια.
Η Βίκυ Σταυροπούλου και ο Αλέξης Γεωργούλης ήταν συμπρωταγωνιστές στη σειρά «Είσαι το ταίρι μου» και έκτοτε διατηρούν στενή φιλία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όπως περιέγραψε η Βίκυ Σταυροπούλου, όταν έμαθε για τις καταγγελίες σε βάρος του Γεωργούλη, η πρώτη της αντίδραση ήταν «εάν έχουν υπάρξει θύματα, είμαστε με τα θύματα».
«Ο Αλέξης Γεωργούλης είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ και ποτέ στις εκφάνσεις της ζωής μας δεν μου άφησε καμία ρωγμή επιθετικότητας η βίας. Πήρα ένα ταξί και μου είπε ο οδηγός “μα που ξέρεις εσύ τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του;”. Μα φυσικά και δεν ξέρω», είπε η γνωστή ηθοποιός και συμπλήρωσε πως η δικαιοσύνη έχει τον τελευταίο λόγο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Δανάη Μπάρκα
«Η μεγαλύτερη δυσκολία για μένα ήταν το μεγάλωμα της Δανάης, οι στιγμές που έχασα από την παιδική της ηλικία. Το πιο συγκινητικό και η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι ότι η Δανάη έγινε ένα γλυκό παιδί, που με στήριξε και έκανε τα πάντα για να μου πάρει τις ενοχές. Συνειδητοποιώ ότι αφού το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου είναι το παιδί μου, πως γίνεται να μην το σκεφτόμουν τότε;», είπε σε σχέση με την κόρη της.
Παραδέχτηκε ότι… έγινε η μαμά της, καθώς έπιασε τον εαυτό της να κάνει πράγματα στο παιδί της που την ενοχλούσαν όταν τα έκανε η μητέρα της. «Η Δανάη στο λύκειο με είχε αποθηκευμένη στο κινητό της ως “όχι πάλι Θεέ μου!”.
Όταν έμεινα έγκυος στη Δανάη, ακριβώς επειδή ήμουν πολύ μικρή, σκεφτόμουν ότι δεν θα ήταν σωστή απόφαση να συνεχίσω την κύηση. Έπαθα κατάθλιψή με το θάνατο του παππού μου, ένιωσα ότι ο Θεός μου πήρε εκείνον και μου έστειλε μία νέα ζωή στα σπλάχνα μου», είπε.
Θυμήθηκε επίσης ότι την επόμενη μέρα της προβολής της σειράς «Είσαι το Ταίρι μου» πήγε να πάρει την κόρη της από το σχολείο και δεν μπορούσαν να βγουν από τα παιδιά που είχαν μαζευτεί.
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια
«Δεν ήταν εύκολα τα παιδικά μου χρονιά. Ήμασταν μία πολυμελής οικογένεια, φτωχή. Δεν πεινάσαμε, αλλά δεν είχαμε ποτέ περίσσευμα. Μεγάλωσα με αγάπη, η οποία θεωρώ ότι είναι το αντίδοτο για όλες τις δυσκολίες. Όταν τα παπούτσια μας είχαν σκιστεί, τους βάζαμε μονωτική ταινία και το πουλούσαμε ως άποψη, ότι ήμασταν μπροστά», θυμήθηκε η Βίκυ Σταυροπούλου.
«Μου έλειπε ο μπαμπάς μου που έμεινε στην Αφρική, αλλά είχα μία δυναμική μητέρα που έκανε και για μαμά και για μπαμπάς μαζί. Θυμάμαι τη μαμά μου να γράφει ένα γράμμα που έκρυψε κάτω από το σεμέν. Το διάβασα και υποτίθεται ότι μας το είχε στείλει ο μπαμπάς. Έπαιζα θέατρο για να μη στενοχωρήσω τη μαμά, η οποία είχε ενορχηστρώσει την “επιχείρηση γράμμα” για να μας δώσει χαρά».
Όπως αποκάλυψε, ο πατέρας της είχε πεισμώσει γιατί τον είχε αφήσει η μητέρα της στην Αφρική, καθώς ήθελε να είναι κοντά στους γονείς της.
Υπήρξαν κι άλλες δύσκολες στιγμές στη ζωή της. «Λύγισα όταν μετά το χωρισμό μου μέναμε με τη Δανάη σε ένα μικρό σπίτι, εγώ φοιτήτρια, χωρίς χρήματα, με την αγωνία της ευθύνης να διαμορφώσω έναν άνθρωπο. Υπήρχαν πολλά βράδια που έκλαιγα και έλεγα “Θεέ μου, δώσε μου δύναμη να τα καταφέρω” και μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυα έλεγα ότι όλα θα πάνε καλά».
Ακόμη, αναφέρθηκε και στον αδερφό της, ο οποίος αντιμετώπιζε πρόβλημα με το αλκοόλ. «Στις απώλειες που βίωσα, το μόνο που με ησυχάζει είναι ότι έκανα τα πάντα για να μη συμβούν. Προσπάθησα να είναι η δύση των ανθρώπων μου γεμάτο αγάπη. Υπήρξε ένα θέμα πολύ επώδυνο, ο αδελφός μου ήταν αλκοολικός. Ο αδελφός μου ήταν ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και αδύναμος, γιατί δεν κατάφερε να νικήσει το πάθος του».
«Ο αλκοολισμός του αδελφού μου ήταν το ένοχο μυστικό της οικογένειας και η ήττα μου ήταν ότι εγώ δεν τα κατάφερα, γιατί δεν το ήθελε ο ίδιος. Όταν πήγαμε σε έναν ειδικό γιατρό και ρώτησε τον αδελφό μου, “γιατί είσαι εδώ;”, εκείνος απάντησε “είμαι εδώ για τη Βίκυ”.
Στη ζωή δεν καταφέρνουμε πράγματα όταν τα κάνουμε για τους άλλους, αλλά μόνο αν το Θέλουμε εμείς μέσα μας».
