Ο λόγος για το Δημήτρη Μυταρά, που αυτό το Σάββατο, στις 4 το μεσημέρι μιλά «Προσωπικά» στην Έλενα Κατρίτση μέσα από τη συχνότητα της ΝΕΤ. Και ο σπουδαίος καλλιτέχνης μιλά για όλα, όπως για τα σημαντικά προβλήματα της εποχής μας, για την «κόλαση και τον παράδεισο», την τέχνη, τα χρήματα, τα «πορτρέτα επί παραγγελία», για τη μητέρα του που δε γνώρισε ποτέ, για την παρουσία της γυναίκας του, Χαρίκλειας, περισσότερο από πενήντα χρόνια δίπλα του, το ρόλο που έχει παίξει στη ζωή του, καθώς και για το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει με την όρασή του. Ο Δημήτρης Μυταράς αποκαλύπτει ότι έχει να μπει τέσσερα χρόνια στο εργαστήρι του όπου βρίσκεται ακόμη κρεμασμένος ένας μισοτελειωμένος πίνακας.
«Στον ύπνο μου το βλέπω το εργαστήριο, έχω κάνει τόσα έργα στον ύπνο μου που δε μπορείς να φανταστείς…», εξομολογείται, ενώ τονίζει πως «ήταν μια φριχτή δοκιμασία για μένα, ευτυχώς που είχα τους δικούς μου ανθρώπους κοντά μου. Αναθεώρησα πολλά πράγματα, με έκανε να σκεφτώ βαθύτερα, έβαλα σε τάξη αυτά που πρέπει να υπολογίζουμε. Τελικά το πιο σημαντικό είναι η σχέση που έχουμε με τους ανθρώπους δίπλα μας…».
Για τη σχέση του με τη σύζυγό του, τη Ζουζού του, λέει πως «γνωριστήκαμε στη Σχολή Καλών Τεχνών και δε χωρίσαμε ποτέ, ζήσαμε μαζί μια ολόκληρη ζωή! Τη χρειάζομαι, την έχω ανάγκη δίπλα μου. Είναι μια τρομερά αξιόλογη γυναίκα, ικανότατη ως ζωγράφος. Το ξέρετε ότι υπάρχει κόσμος που την εκτιμά περισσότερο από μένα; ‘Σα τη Ζουζού δεν είσαι’ λένε. Την παραδέχομαι απόλυτα…».
Επίσης, μιλά για τους μετανάστες και το ρατσισμό στην Ελλάδα σήμερα: «…Τι θα πει ‘λαθρομετανάστες’ ή ‘μετανάστες’; Εμείς τι ήμασταν τόσα χρόνια; Μετανάστες στη Γερμανία! Ο πατέρας μου πήγε μετανάστης στην Αμερική μετά το ’22, δούλεψε εκεί, ήταν πολύ δύσκολα…».
Στη συνέντευξη που παραχώρησε «Προσωπικά» στην Έλενα Κατρίτση, ο Δημήτρης Μυταράς αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια, λέγοντας πως «δεν έχω καλές αναμνήσεις! Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στην Κατοχή. Ζήσαμε σε μία κόλαση τότε. Μου έλειπε και η μητέρα μου… Δε τη γνώρισα ποτέ, πέθανε όταν ήμουν μερικών ημερών… Ίσως και για αυτό να μου αρέσει να ζωγραφίζω πολλές γυναίκες… Λέγανε στο δρόμο, ‘μην τον πειράζετε, είναι ορφανός’… Ίσως για αυτό να σέβομαι πολύ τους απλούς ανθρώπους, εκείνους που είναι άτυχοι…».
Ο σπουδαίος έλληνας ζωγράφος μιλά και για τα νεανικά του όνειρα και το μετέπειτα έργο του: «Θυμάμαι ότι δεν είχα όνειρα, για αυτό και δεν απογοητεύτηκα κιόλας. Έλεγα θέλω να φτιάξω δέκα έργα που θέλω να είναι πολύ καλά. Δεν το κατάφερα… Έχω δει τους πολύ καλούς, δε μπορώ να συγκριθώ εγώ μαζί τους… Λατρεύω τον Βαν Γκογκ, όταν εκείνος βέβαια λέει πως ο ίδιος δεν άξιζε τον κόπο, τι να λέμε εμείς; …Όταν κάνεις κάτι συναισθηματικά, το υποστηρίζεις. Αν περάσει χρόνος όμως και το δεις, μπορεί να μην είναι τόσο καλό όσο νόμιζες… Όπως με μια γυναίκα που ερωτεύεσαι αλλά στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι δεν είναι αυτό που ήθελες πραγματικά… Έτσι συμβαίνει στους ανθρώπους, απογοητεύονται, αλλάζουν…»!
Για την περιπέτεια με την όρασή του μιλά στην κάμερα της εκπομπής και η σύζυγός του. Η Χαρίκλεια Μυταρά ανοίγει την καρδιά της και περιγράφει όμορφες, αλλά και δύσκολες στιγμές της κοινής τους πορείας, ενώ δείχνει στην Έλενα Κατρίτση και τα εκατοντάδες κοχύλια και όστρακα που έχει συλλέξει ο Δημήτρης Μυταράς από όλο τον κόσμο, αλλά και το εργαστήρι όπου βρίσκονται παρατημένα πια τα πινέλα και οι καμβάδες.
Μία ενδιαφέρουσα εκπομπή που αγγίζει «Προσωπικά» έναν από τους σημαντικότερους έλληνες ζωγράφους και που αξίζει να παρακολουθήσετε αυτό το Σάββατο, στις 4 το μεσημέρι, στη ΝΕΤ.
