Η γνωστή δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα ήταν καλεσμένη στην πρεμιέρα για το 2021 του «2Night Show» και δεν «μάσησε» τα λόγια της.
Για την πολιτική κατάσταση δήλωσε «πιο θυμωμένη με τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω». «Προσπαθώ να κάνω τον κόσμο λίγο καλύτερο. Όσο υπάρχουν προβλήματα στην κοινωνία και με βαστάνε τα πόδια μου, εγώ θα βγαίνω στους δρόμους» ανάφερε χαρακτηριστικά η γνωστή δημοσιογράφος.
«Στον δρόμο μου λένε καλά λόγια. Αυτοί που δεν με γουστάρουν καθόλου δεν μου μιλάνε και μου ρίχνουν κάτι δηλητηριώδη βλέμματα. Αυτοί που σε αγαπάνε θα έρθουν να σου μιλήσουν. Π.χ. την Κάτια Δανδουλάκη την φίλη μου την αγαπάνε όλοι όχι επειδή είναι λαμόγιο και το παίζει ότι είμαι καλή, είναι ένας χρυσός άνθρωπος. Εγώ από τα νιάτα μου είχα αυτούς που με αγαπούν πολύ κι αυτούς που δεν με γούσταραν. Και τώρα τελευταία με την πολιτική, αυτό το χάσμα έχει ανοίξει ακόμα πιο πολύ.
Δεν με νοιάζει γιατί αυτό το να αγαπιέστε ρε παιδιά και να είμαστε όλοι μια γροθιά, εγώ δεν θέλω να είμαι. Θέλω να είμαι μια γροθιά με τους ανθρώπους που σκέφτονται με έναν ελεύθερο τρόπο, ανοιχτές καρδιές και στηρίζουν τον κόσμο. Με τους άλλους δεν έχω λόγο, ούτε καλημέρα.
Αυτό που λένε μην κάνουμε τώρα Εμφύλιο μέσα στην Ελλάδα, δεν είναι έτσι. Με τους σκ…ψυχους και τους τοξικούς ανθρώπους δεν θέλω να έχω σχέση. Ούτε στην ζωή μου, ούτε στο timeline μου, ούτε αναγνώστες, ούτε πουθενά. Δεν έχω λόγο να είμαι αγαπημένη με τον φασίστα, ούτε με τον ομοφοβικό, ούτε με τον κακοποιητή, ούτε με κανέναν.»
«Δεν με νοιάζει αν δε με γουστάρουν όλοι». Η Έλενα Ακρίτα εξηγεί γιατί δε θέλει να έχει «σκατόψυχους και τοξικούς ανθρώπους» στη ζωή της.
Η Έλενα Ακρίτα θα παρευρεθεί στη δίκη με τον Σεφερλή, αν και δε το συνηθίζει… «Δεν πηγαίνω σε δίκες αλλά με τον Μάρκο Σεφερλή μπορεί να πάω. Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ. Ήξερα την γυναίκα του παλιά η οποία ήταν ένα αξιολάτρευτο κι εξαιρετικό πλάσμα. Δεν προσπαθώ να τα βρω εξωδικαστκά με κανένα γιατί παραμένω στο κείμενο μου.
Το έγραψα πολύ ευγενικά γιατί έχουν αλλάξει τα πράγματα. Το να πεις κάποιον αδερφή, χοντρή σε ταινία με τον Ηλιόπουλο και τον Φωτόπουλο του ’60 είναι απολύτως αποδεκτό για τα δεδομένα της τότε κοινωνίας. Αν το πεις σήμερα υπάρχουν ευπαθείς ομάδες που δεν έχεις δικαίωμα να τις χλευάζεις. Αλλάζουν οι αντιλήψεις.
Ο κόσμος που πάει εκεί στην πρώτη σειρά κι είναι ένας κύριος και μια κυρία υπέρβαροι, όσο και να γελούν, μέσα τους βαθιά δεν μπορεί να μην καταλάβουν ότι θυματοποιούνται και στοχοποιούνται. Δεν υπάρχει περίπτωση να χαρεί. Θα γελάσει γιατί θα ξορκίσει με το γέλιο το μπούλινγκ που έχει υποστεί από τότε που ήταν ένα στρουμπουλό παιδάκι και το κορόιδευαν στο σχολείο για τα κιλά του κι αυτός θα γελούσε γιατί δεν θα είχε τρόπο να αμυνθεί. Σε όλες τις διακρίσεις έχουν μάθει να είναι θύματα. Εγώ θα ήθελα πολύ να πω του Μάρκου Σεφερλή πως αλλάζουν τα πράγματα και πως κερδίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.»