Ο γιος της δολοφονήθηκε γιατί δεν το έβαλε στα πόδια, γιατί, όπως είπε ο πατέρας του «δεν ήθελε να είναι κότα»! Με αξιοπρέπεια οι δύο γονείς, η κόρη τους, η σύντροφος και οι φίλοι του μίλησαν για τον Παύλο τους που αγωνιζόταν μένοντας πιστός στα πιστεύω του.
«Το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά…»! Όπως ο Παύλος δεν το έβαλε στα πόδια, έτσι κι η μητέρα του δεν θέλησε να χαϊδέψει τα αυτιά των τηλεθεατών. «Οι δολοφόνοι του παιδιού μου δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι κι αυτοί που πήγαν και τους ψήφισαν. Δεν γίνεται να μην γνώριζαν τι πήγαν και ψήφισαν. Δεν το δέχομαι. Είναι πολύ πρόσφατη η ιστορία μας για να την ξεχάσουμε. Ο δικός μου πατέρας πολέμησε. Δεν ξέρω τι μπορεί να είναι αυτό που κάνει τον άλλο και πάει και μπαίνει σε αυτή τη συμμορία. Γιατί για μένα συμμορία είναι, μία μεγάλη συμμορία», τόνισε κοιτώντας τον Σταύρο Θεοδωράκη. Κι ήταν από τις ελάχιστες στιγμές κατά τη διάρκεια της συνομιλίας της με το δημοσιογράφο που έπαιρνε το βλέμμα της από τις φωτογραφίες του δολοφονημένου γιου της.
Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα τη συνέντευξη που είχε δώσει στην ίδια εκπομπή πριν από έναν περίπου χρόνο ο Νίκος Μιχαλολιάκος κι ο οποίος μεταξύ άλλων είχε πει:
«Εμείς έχουμε προστατεύσει έλληνες από την εγκληματικότητα των λαθρομεταναστών σε συγκεκριμένες περιοχές των Αθηνών», ενώ στην ερώτηση του Θεοδωράκη αν την «προστασία» όπως την ονόμαζε την επιτυγχάνουν ασκώντας βία, ο Γενικός Γραμματέας της Χρυσής Αυγής είχε πει «Όταν επιτίθενται θα αμυνθείς. Ναι, ασκώντας βία. Βεβαίως! Όταν επιτίθενται θα αμυνθείς…!».
Η «επίθεση» λοιπόν του Παύλου Φύσσα ήταν ότι δεν το έβαλε στα πόδια, ότι δεν δείλιασε, ότι δεν έτρεξε όταν είδε να ορμούν καταπάνω του…»! Και το πλήρωσε με τη ζωή του. Χθες όμως, η μητέρα του δεν ζήτησε βία ως αντίποινα που της στέρησαν το παιδί της, τονίζοντας πως «Ποια τιμωρία; Ότι θα μπούνε μέσα; Ποια τιμωρία; Αν με ρωτήσεις τι θα ήθελες, θα ήθελες να τους δεις κρεμασμένους στο Σύνταγμα ή κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουν τι έχουν κάνει και να πεθάνουν από τις τύψεις τους, από τον πόνο τους και τις τύψεις τους, προτιμώ το δεύτερο κι όχι το πρώτο!».
Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ως λάτρης του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού όπως δηλώνει μπορεί και να… αντιδρούσε στη δήλωση της μάνας πως «Δεν είμαι σπαρτιάτισσα. Δεν θα ήθελα να θυσιάσω το παιδί μου. Δεν με ικανοποιεί, δεν μου απαλύνει τον πόνο μου. Το θέμα είναι ότι εγώ δεν έχω το παιδί μου. Δεν έφταιξε σε τίποτα. Δεν τους προκάλεσε».
Σίγουρα όμως, ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής δεν θα μπορούσε να κοιτάξει κατάματα τη μάνα και να της απαντήσει στο ερώτημα «ήθελα να μου απαντήσουν όλοι οι δολοφόνοι αυτού του κόσμου, όχι μόνο του παιδιού μου, τι μάνα τους μεγάλωσε, πώς μπόρεσαν και έγιναν δολοφόνοι, πώς μπορεί αυτός να βγάζει ένα μαχαίρι κι είναι πατέρας και να σκοτώνει ένα παιδί…!».
Στη συνέντευξη του στους «Πρωταγωνιστές» ο Νίκος Μιχαλολιάκος είχε πει επίσης πως «τη ζωή πρέπει να την φτάνουμε στα άκρα. Μόνο τότε έχει σημασία…»! Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση κάποιος… στρατιώτης του στέρησε τη ζωή από έναν νέο που το μόνο που ήθελε και αγωνιζόταν ήταν μια καλύτερη ζωή…!
Γρηγόρης Μελάς
