Ένα τηλεοπτικό κανάλι είναι ζωντανός οργανισμός. Ακόμα και μαύρα μεσάνυχτα να κυκλοφορήσει κανείς στους διαδρόμους του θα συναντήσει κόσμο και θα ακούσει την καρδιά του να χτυπάει. Έτσι, είναι. Έτσι το έχουμε ζήσει όλοι εμείς που εργαζόμαστε στην ενημέρωση. Έτσι το ζούμε καθημερινά. Έτσι είναι το κανονικό. Το κανονικό;
Η Eurokinissi μπήκε στο MEGA και αυτό που θα δείτε δεν είναι η εικόνα ενός καναλιού που άνθισε, που “σάρωσε” που αγαπήθηκε και που μεσουράνησε για δεκαετίες όσο κανένα άλλο. Από την Πέμπτη (15/09/2016) που ξεκίνησε και επίσημα η επίσχεση εργασίας των δημοσιογράφων και τεχνικών, το MEGA μπήκε στην εντατική και η εικόνα που παρουσιάζει είναι εικόνα διάλυσης. Είναι εικόνα θλίψης και πόνου. Διάδρομοι και γραφεία άδεια. Οι 500 εργαζόμενοι που τόσα χρόνια στήριξαν και ανάδειξαν το μέσο αυτό δεν πέρασαν χθες την πόρτα του κτιρίου. Επί 4 ολόκληρους μήνες οι άνθρωποι αυτοί στήριζαν την επιχείρηση στην οποία εργάζονταν βγάζοντας καθημερινά το μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων χωρίς να αμοίβονται. Αλλά όπως είπε και ο πρωθυπουργός: “Το τζάμπα πέθανε”.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και ο χρόνος σταμάτησε. Και οι καρέκλες έμειναν άδειες. Μια γραβάτα κρέμεται σε κάποιον καλόγερο. “Γραβάτα ασφαλείας” για κάποιο έκτακτο ή ένα ζωντανό της τελευταίας στιγμής. Οι υπολογιστές κλειστοί. Η αίθουσα των συσκέψεων κενή. Το αρχείο βουβό. Τα μοντάζ κι εκείνα άδεια. Κάποιοι λίγοι εργαζόμενοι ως βάρδια ασφαλείας ίσως μέσα στο κτίριο με το βλέμμα κενό να περιμένουν κάποιο καλό νέο για να ειδοποιήσουν και τους υπόλοιπους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΦΩΤΟ EUROKINISSI